|
|
We staan rond zeven uur op. Ik was zelf al wat vroeger wakker. Het is mistig buiten. Gisteren heeft het nog een beetje geregend. De koffers liggen beneden op de grond. We hebben ze gisteren al gepakt, maar er zijn nog steeds wat kleine dingen die mee moeten en we moeten alles nog een keer door lopen. De planning is dat we rond tien uur richting de bus gaan om daarna met de trein naar Schiphol te gaan.
Rond twintig over negen waren we klaar om te vertrekken, dus besloten we maar om te proberen om een trein eerder te nemen. Om half tien wilde we gaan vertrekken, maar toen waren we plotseling de sleutel van de voordeur kwijt. Na een paar minuten vonden we hem. Net even na tien uur waren we met de bus op het station van Enschede aangekomen. Daar namen we de trein van 10:27 naar Schiphol. Om 12:27 waren we in Amsterdam Muiderpoort en twintigtal minuten later waren we op Schiphol. Me moesten even zoeken naar een bagagetrolley en daarna gingen we op weg naar vertrekhal 2. Daar bleek dat we onze bagage al konden afgeven omdat we al via het internet hadden ingecheckd. Het was om half twee dat we ergens bij een kinderhoek zijn gaan zitten.
Zo rond half vier zijn we naar gate F2 gewandeld. Er was nog geen toestel te zien. Annabel en ik zijn nog even gaan wandelen en toen we terugkwamen maakte ik een opmerking dat de vlucht misschien wel vertraagt was omdat er nog steeds geen vliegtuig stond. En inderdaad op de borden stond dat de vlucht vertraagt was tot 19:00. Het was rond 17:25 dat het toestel, de 'city of Karachi' PH-BFK, een Boeing 747-406M aangereden kwam. (Foto vliegtuig.) Pas tegen zeven uur konden we het toestel in en was uiteindelijk rond 19:41 dat we opstegen. De verwachte aankomsttijd in Beijing was 10:25. Andy heeft nog een stuk vlees van de salade opgegeten. Andy zat in stoel 39A, daarnaast zat Li-Xia in stoel 39B. Ik zat in stoel 39C, Annabel in 39D en mijn moeder in 39E.
Andy was erg actief en het wilde niet in slaap vallen. Het was pas tegen twaalf uur dat hij in slaap viel. Zelf hebben we niet echt geslapen. Annabel wel wat meer.
Vervolgens zijn we ingecheckd bij H05 (of H06). Daar wilde ze niet dat we het karretje waar de voeding opstond mee namen in het vliegtuig. Het moest mee als ruimbagage. Dit betekende dat we de dozen moesten dragen. Andy was inmiddels al weer helemaal wakker en Annabel lette op hem. Na het inchecken gingen we naar de bagage controle. Daar wilde ze eerst weer van alles weten van de voeding. Die mocht wel mee, maar ze wilde wel een doos open maken. Alles ging eerst door het Röntgen apparaat en daarna controlleerde een dame alle flessen met water (om er zeker van te zijn dat er geen brandstof in zat, denk ik). Buiten vonden we wat handbagage karretjes, waarmee we de dozen konden vervoeren. Andy wilde ook in een zitten. We hadden nog tijd zat en besloten eerst nog even naar het toilet te gaan. Zag er erg luxe uit en een van de schoonmakers reikte mij zelfs wat papieren handdoekjes aan, alsof ik als buitenlander niet wist hoe dat werkte. Terwijl we bij gate 36 wachte, belde Li-Xia nog even naar haar moeder om te vertellen dat we om 13:40 zouden vertrekken. Het inchecken begon rond 13:35 en rond 13:50 zaten we in het toestel, een Boeing 737-84P met het nummer B-5139. Omdat we moesten wachten op twee passagiers die te laat waren, vertrok het toestel pas om half drie. Ik zat in stoel 20D, Li-Xia in stoel 20E, Andy in stoel 20F, Annabel in stoel 21B en mijn moeder in stoel 21C. Tijdens de vlucht hebben we verschillende keren van plaats verwisseld.
We waren allemaal uitgeput. Annabel heeft nog het meest liggen slapen. Ik heb ook nog wat geslapen en voelde me op bepaalde momenten erg beroerd. Echt het idee dat dit voor eens en nooit meer was. Andy was ook verschillende keren erg lastig. Maar gelukkig lukte het wel weer om hem te bedaren door wat grapjes te maken. Iets wat natuurlijk wel veel energie kostte. In het vlucht magazine, Expression No 7, 2006, vol 66 stonden nog negen pagina's over Martin Fowler, een bekende persoon uit de Informatica waarvan ik ook verschillende boeken bezit. Ik kon het natuurlijk niet echt lezen omdat het in het Chinees was, uitgezonderd de Engels woorden die hier en daar tussen haakjes geplaatst waren (een gebruik dat je wel vaker ziet in Chinese artiekel over buitenlandse onderwerpen).
Om 18:18 landde we veilig in Urumqi. Opnieuw droegen Li-Xia en ik de dozen met voeding en mijn moeder de overige tassen terwijl Annabel op Andy lette. Nog voor de bagage claim, kwam Xiao-Zhong, de broer van Li-Xia ons al tegemoet. Onze koffers lagen al op de band, maar we waren dan ook een van de laatste geweest die het vliegtuig verlaten hadden. In de ontvangsthal stond ook Xiao-Xia, de zus van Li-Xia. Buiten wachtte er een busje die ons in ongeveer een half uur naar huis bracht (Google Earth pin).
Mijn moeder was zo moe dat ze niet heeft meegegeten. (Foto van gedekte tafel met Annabel op de achtergrond.) We hadden ook al een maaltijd in het vliegtuig gehad. Na het eten zijn Xiao-Wang, Xuan-Xuan, Annabel en ik nog even wezen wandelen. Xiao-Wang heeft wat ijsjes gekocht. Die waren goedkoop. Nadat we weer dicht bij huis waren is Xiao-Wang terug gegaan naar huis en zijn wij nog even bij een "supermarkt" wezen kijken aan de overkant van de straat. Het was een drukke straat en het oversteken was een beetje eng met autos die voor en achter ons langs reden terwijl wij midden in de straat stonden te wachten. Ook nog gekeken bij een hal met allerlei winkeltjes. Pas toen we binnen waren herkende ik het van vroeger. Op de terug weg van daar ook nog even staan kijken bij een Turkse bakker. Nadat we thuis zijn gekomen zijn we vrij snel gaan slapen.
Er is een neef van Li-Xia die ze al twintig jaar niet gezien heeft en die op dit moment in Urumqi verblijft en die over een paar dagen weer weggaat. Vanochtend belde hij om wat afspraken te maken om ons te bezoeken en samen te gaan eten.
Vlak na de lunch kwam het oude buurmeisje en de jeugdvriendin van Li-Xia langs en hebben ze lange tijd gepraat. Zo rond vijf uur (eigenlijk drie uur, want de Chinese tijd is de tijd van Beijing terwijl wij hier twee tijdzones naar het westen zijn), zijn Annabel mijn moeder en ik naar de boekwinkel "Xinhua International City of Books" geweest. Het is een erg grote boekwinkel. Wat onmiddellijk opviel was het grote aantal mensen dat op de grond zat terwijl ze een boek zaten te lezen. Wat dat betreft leek de boekwinkel meer op een bibliotheek dan een winkel. Op de tweede verdieping was een kinderhoek en terwijl ik bij de kaarten en plattegronden keek, ontdekte Annabel de mogelijkheid om gipsfiguren te beschildren voor 10 Yuan (ongeveer 1 euro). Ik heb een Chinese kaart van de Benelux gekocht voor 5 Yuan en een gidsje met kaarten en plattegronden van Xinjiang voor 26 Yuan. Toen ik terugkwam was Annabel nog druk bezig met schilderen. Ik ben daarom nog maar even wezen kijken. Onder het Chinese bordjes stonden ook de Engelse vertalingen (soms verkeerd gespeld, zoals "Humoe" for "Humor", een typisch voorbeeld van een onduidelijk geschreven r die werd aangezien voor een e). Zo vond ik ook een bordje met daarop het woord weiqi, Chinees voor Go. Uiteindelijk heb ik een boekje gekocht met 1000 Go problemen ('Weiqi jeiti xunlian 1000ti - Zhongji Pian'). Zo te zien zijn het dood-en-leven problemen. Mijn moeder heeft ook nog drie boeken voor Andy gekocht omdat hij zo graag bladerd.
Toen Annabel bijna klaar was met schilderen was er plotseling een Chinese vrouw die in perfect Engels vroeg of wij Engels spraken. Het bleek dat ze 14 jaar geleden naar Canada was gegaan en daar met een Canadees getrouwd was. Ze had vroeger ook bij de unit gewerkt. Haar familie komt oorspronkelijk uit het noorden van Xinjiang. Ze was ook gisteren aangekomen vanuit Beijing, maar met een vlucht later. Het was rond zeven uur dat we thuis kwamen. Xiao-Wang heeft opnieuw voor ons gekookt en we zijn rond kwart over acht gaan eten.
Na het eten is Annabel met Xiao-Zhong, Xiao-Wang, Dan-Dan (hun zoon) en Xuan-Xuan basketball gaan spelen in het andere deel van de unit dat je kan bereiken door de brug over te steken.
Rond half elf kwamen de neven en nichten en twee van hun kinderen op bezoek. Sommige van hen had Li-Xia al voor 30 jaar niet meer gezien en het duurde dan ook even voor ze wist wie ze was. Ze hadden een tas met mangos en een tas met bananen meegenomen, want volgens goed Chinees gebruik moet je iets meebrengen als je op bezoek gaat. Even later kwamen de anderen ook terug van het basketball spelen en werd er een watermeloen in stukjes gesneden. Het gesprek kwam natuurlijk ook op Andy en zijn voeding terecht en dus hebben we foto's van Andy op de computer laten zien. Zij zijn rond 12 uur weer weggegaan. Morgen gaan we met z'n allen in een restaurant eten waar ze een paar keer per jaar gezamelijk eten. Ik denk dat we rond kwart voor een (eigenlijk kwart voor elf) zijn gaan slapen, nadat Xiao-Xia Annabel geholpen had met onder de douche te gaan. Xiao-Xia vindt het leuk om Annabel te verwennen, omdat ze zelf geen dochter heeft. Ze heeft ook al gezegt dat ze zondag met Annabel kleren wil gaan kopen.
Tegen twaalf uur besloten we naar de Rode Berg te gaan in het centrum van de stad. Net toen we weg wilde gaan, wilde Andy ook mee. Xiao-Zhong ging ook met ons mee en waren we dus met z'n zessen. We hebben een busje naar het centrum genomen en moesten toen nog een stuk wandelen. We zijn naar binnen gegaan en hebben de lange trap naar de top van de berg beklommen. We zijn ook het gebouw boven op de berg ingegaan en hebben Urumqi vanuit dit gebouw bekeken. En natuurlijk ook video's en foto's gemaakt. Daarna zijn we aan de andere kant er uit gegaan en hebben daar nog wat rond gekeken. Ook zijn we naar de uitstekende punt gewandeld. (Foto met Annabel.) Vervolgens zijn we toen weer naar beneden gegaan via verschillende wegen. Benenden hebben we nog even bij het meertje gekeken en toen werd Andy een beetje lastig en dus besloten we maar met twee taxi's naar huis te gaan, ook omdat de taxiritten bijelkaar maar ongeveer anderhalve Euro kosten. Mamma, Li-Xia en Andy namen de eerste taxi en Xiao-Zhong, Annabel en ik moesten nog even wachten voordat er weer een taxi kwam. Toch kwamen we vlak na elkaar thuis, en omdat het inmiddels al half drie was, stond de tafel al gedekt. Xiao-Wang had allerlei schotels gemaakt en we aten met ze allen rond de ronde tafel in de woonkamer.
Na de lunch zijn een aantal mensen even gaan slapen. Xiao-Wang is met Annabel wat gaan winkelen. Rond twintig voor zes kwam een van de buurvrouwen op bezoek.
Twintig voor acht kwamen Annabel en Xiao-Wang terug. Annabel had nieuwe kleren aan en ze had twee staartjes met nieuwe haartouwtjes en speltjes. Ook waren al haar nagels beschilderd met bloempjes. Dit had iemand gedaan met een heel klein kwastje in een winkel.
Zo tegen tien uur zijn we met z'n allen (uitgezonderd Xiao-Xia en Xuan-Xuan) op weggegaan naar het restaurant waar we met de neven en nichten van Li-Xia zouden gaan eten. Toen we daar aankwam was er een meisje in een lange rode jurk die ons via de roltrap naar de zaal bracht waar we zouden eten. In de zaal stond een grote ronde tafel in het geel gedekt met daarop een grote glazen draaischijf. Ook stond er een grootbeeld TV met VCD speler en een aantal fautuils en banken. Ook stond er een kamerscherm met iets wat leek op een schilderij van een tak met rode blaadjes, maar wat zo later bleek geborduurd zijde te zijn met een speciale techniek waarbij op de voor- en achterkant de zelfde afbeelding staat. Ook was er een deur die toegang gaf tot een privé toilet. Bij een kleine bar stonden twee meisjes als bedienden al klaar. Deze zouden de rest van de avond bij ons blijven. Ze schonken voor ons thee in longdrink glazen.
Het duurde even voor de neven en nichten en hun kinderen kwamen. Mijn moeder had ze nog niet ontmoet en ook waren er een aantal mensen bij die gisteravond niet waren meegekomen. Voordat we aan tafel gingen zijn er nog uitgebreid foto's gemaakt van iedereen in verschillende combinaties. (Een van de foto's.) Aan tafel kreeg iedereen een glas met sojamelk. Ik heb er maar een paar slokjes uitgedronken en ook was er wijn en bier (dat in een wijnglas geschonken werd). Er stonden al een paar koud schotels op de draaischrijf en terwijl we begonnen te eten, werden er steeds nieuw schotels binnen gebracht. Sommige gerechten waren erg heet. Ik heb niet alles geprobeerd. Op een gegeven moment was er een meisje (ik denk dat ze een jaar of drie was) dat met stokjes van een vrij heet gerecht at. Ze trok meteen een gek gezicht en riep om water. Nadat ze een paar slokjes had gedronken ging ze weer door met eten. Het was erg grappig om het te zien. Mamma heeft ook van alles geprobeerd, inclusief een stukje van een kippenpoot, en dan bedoel ik de voet, niet de poot die wij normaal eten. Het was een leuke avond en tenslotte namen we afscheid waarbij Li-Xia al haar nichten drie kussen gaf op de Nederlandse manier, nadat ze het had uitgelegd. Ze vonden het erg grappig maar toch ook heel leuk dat ze het zo deed. Het was een leuke avond. Zelf vond ik het eten niet zo geweldig. Geef mij maar de schotels die Xiao-Wang gewoonlijk kookt.
Op de terugweg zagen we een aantal houten tollen met lichtjes (LEDjes) er in de mensen aan het verkopen waren. Annabel wilde er wel eentje hebben en toen ik aan Xiao-Wang vroeg hoe duur ze waren, wilde zij er eentje voor Annabel kopen. Ze kostte 10 Yuan (1 Euro) volgens haar, maar toen we naar een aantal verkopers toe liepen vroegen ze meer, waarschijnlijk omdat ze zagen dat ik uit het westen kwam. Xiao-Wang is toen met Annabel terug gelopen naar een groepje ander verkopers en gebaarde dat ik niet mee moest komen. Het duurde vrij lang voordat ze terug kwamen, dus zijn wij maar doorgelopen.
Thuis in onze flat hebben Li-Xia en ik nog een tijdje met Annabel geklets over allerlei Chinese gewoontes en hoe het er in een unit aantoe gaat. Dat iedereen hier elkaar kent via het werk en dat de kinderen naar dezelfde school gaan en zo. Ook hebben we het er over gehad dat er in het Chinees vijf verschillende woorden voor "oom" zijn, afhankelijk of het een oom van je moeder of vaders kant is en of het om een aangetrouwde oom gaat of niet. Aan vaders kant wordt er ook nog onderscheid gemaakt tussen oudere broers en jongere broers van je vader. En zo zijn er ook verschillende woorden voor tantes, opas, omas, neven en nichten. Annabel zegt dat ze het tot nu toe erg naar haar zin heeft. Dat zal er ook wel door komen dat Xiao-Xia en Xiao-Wang zoveel aandacht aan haar besteden.
Tussen de middag hebben we Jiao Zi gegeten en ook nog wat doperwten en gebakken ei met tomaat. 's middags zijn we eigenlijk alleen bezig geweest met het maken van allerlei plannen en het regelen van een aantal zaken. Ik was nog van plan om naar de boekwinkel te gaan, maar daar is het niet van gekomen.
Rond zes uur zijn we met twee taxi's vertrokken naar de neef van Li-Xia's moeder. Hij en zijn familie waren voor lange tijd de enige van de familie die ook hier in Urumqi woonde. Voor Li-Xia en haar broer en zus wordt hij daarom vaak gezien als een oom. Hij en zijn kinderen zijn redelijk welvarend. Wij (behalve Annabel) zaten in de eerste taxi en moesten 13,5 Yuan betalen voor de rit. De andere kwam vlak na ons aan en hoefde maar 12 Yuan te betalen. Schijnbaar hadden ze een snellere route genomen want ze hadden nog bijna twee minuten moeten wachten voordat er een taxi kwam. Bij oom hebben we wat watermeloen en dat soort dingen gegeten en gewacht tot een van zijn dochters zou komen. Toen zijn we met twee autos naar het Century Prosprous Hotel gereden. (Het adres is No.3 South Xinhua Road). Daar ontmoette we ook de broer en de andere dochter van onze oom en hun familie. Ze hadden weer een zaal zoals gisteren. Bij dit restaurant stonden de gerechten opgesteld in vitrines zodat je ze makkelijker kon uit zoeken. Ook was er een hele sectie met levende vissen, kreeften en krabben die je kon uitkiezen. Ik mocht ook een aantal schotels uitkiezen en heb een aantal groentenschotels aangewezen.
De grote ronde tafel stond onder een welving in het plafon waarin in het midden een grote kroonluchter hing. De welving was echter dusdanig dat je heel goed degene die recht over je zat kon verstaan. Echt een beetje een vreemde gewaarwording. Ik weet niet of dit zo opzettelijk gemaakt was of dat het onbedoelt was. Mijn moeder zat links van mij en Annabel rechts. Dit bleek een goede keuze te zijn omdat ik zo makkelijk voor hen voedsel kon pakken vanaf de schotels die op de grote glazen draaischijf stonden. Twee plaatsen links van mijn moeder zat de moeder van Li-Xia. Ieder keer als er nieuwe schotels op de draaischijf werden geplaats, werd deze zo gedraait dat de schotel voor mijn moeder kwam te staan, schijnbaar omdat zij de oudste in ons gezelschap was. Ik vond het eten in dit restaurant beter dan dat van gisteren. Ze hadden voor de kinderen ook nog patat en kipburgers van KFC laten halen. Andy heeft nog het bovenste bolletje van een kipburger opgegeten en ook nog een paar patatjes, wat voor hem erg goed was. Na de maaltijd hebben ze ons met hun auto's naar huis gebracht. Voor de poort hebben we afscheid genomen.
Andy hebben we meteen naar bed gebracht omdat het alweer elf uur was. Annabel is met haar oma nog een spelletje wezen spelen. Li-Xia en ik zijn beneden gebleven en ik heb wat naar de muziek van Xuan-Xuan geluisterd en wat met hem gepraat. Hij was nog druk bezig met huiswerk maken. Tegen een uur zijn wij ook gaan slapen.
Rond een uur of negen zijn we met twee taxi's naar de grote begraafplaats van Urumqi gegaan. Xiao-Wang en Dan-Dan zijn thuis gebleven en Xuan-Xuan was al weg naar school. Xiao-Zhong, de broer van Li-Xia, had een bosje bloemen gekocht. De taxi rit kostte ongeveer 20 Yuan. We zijn ook nog langs het graf van Mao Zemin (Engelse Wikipedia beschrijving), de broer van Mao Zedong, gelopen en vandaar via een smal paadje met treden naar de top van de berg. Andy, die ook mee wilde, had er niet zoveel zin in, omdat hij graag naar de stad wilde, want wij hadden belooft om patat voor hem te kopen bij KFC. Vandaar was het nog een stuk lopen naar het graf van Li-Xia's vader. Het is niet een echt graf omdat hij gecremeerd is en alleen zijn as in een urn in een ruimte achter de grafsteen staat. Ik zag meteen dat de namen van Andy, Xiao-Wang en Dan-Dan er nu ook op waren gebeiteld naast de andere namen van zijn kinderen en kleinkinderen, zoals het de gewoonte is in China. Dit moesten we natuurlijk eerst even uitleggen aan mijn moeder. Xiao-Zhong heeft de bloemen tegen de grafsteen aangezet en daarna hebben we foto's gemaakt van ons staand bij het graf (in verschillende combinaties).
Daarna zijn we via de weg terug gewandeld naar de ingang van de begraafplaats. Buiten de begraafplaats hebben we een bus van lijn 1 genomen. Li-Xia's moeder, Xiao-Xia en Annabel zijn blijven zitten tot thuis en wij zijn in het oude stadcentrum van Urumqi uitgestapt. Er zijn daar veel Oejgoer (Turkse nomade). We hebben er wat rondgewandeld in de winkels aldaar en ook nog wat wezen eten bij een vestiging van KFC. Vervolgens zijn we weer terug gegaan met lijn 1. Thuis gekomen liet Annabel ons al haar nieuwe kleren zien die Xiao-Xia voor haar gekocht had.
Na de lunch, die door Xiao-Wang en een vriendin van haar was bereid, zijn mijn moeder en Annabel boven spelletjes gaan spelen. Ik heb dit verslag bijgewerkt en ook Xiao-Wang en haar vriendin geholpen bij het maken van de Jiao Zi voor vanavond. Een deel van de Jiao Zi hebben we 's avond opgegeten. Onder het eten zat ik wat te spelen met een puzzel die Annabel van Xiao-Xia had gekregen en vond een manier om de stukjes zo te leggen dat alle stukjes van dezelfde kleur elkaar raakte. Nadat Xuan-Xuan thuis was gekomen en gegeten had, heb ik hem gevraagd om ook een oplossing te vinden terwijl we naar wat muziek luisterde die ik meegenomen had. Het lukte hem om binnen een uur drie verschillende oplossingen te vinden. Ja en toen wilde Annabel het ook proberen. De rest van de avond heeft ze in totaal tien verschillende oplossingen gevonden en werd ze er steeds beter in.
We hebben ook de koffer, waarmee Li-Xia's vader meer dan vijftig jaar geleden naar Urumqi kwam, onder het bed vandaan gehaald. Die koffer zit vol met allemaal brieven, papier en ook wat foto's. Li-Xia mocht alle brieven die ze ooit aan haar ouders heeft geschreven meenemen. We zijn tegen een uur gaan slapen.
Rond een uur of elf zijn we met z'n allen naar de fotograaf gegaan om daar een familiefoto van ons allemaal te laten maken. De foto's werden met een digitale camera gemaakt en we hebben ze op mijn (nieuwe) memorystick meegekregen, omdat we ze waarschijnlijk ergens anders in de stad willen laten afdrukken. Xiao-Xia wilde weer schoenen gaan kopen voor Annabel want gisteren konden ze niet de schoenen van de juiste maat vinden. Xuan-Xuan heeft Li-Xia, mijn moeder en mij gewezen waar de meteoriet lag ik tijdens onze huwelijksreis ook heb bekeken. De meteoriet was verplaats naar het Urumqi Museum of Minerals and Geology. Het museum was gesloten, maar dat gaf niet omdat de meteoriet buiten stond opgesteld. Naast een beschrijving in het Chinees en Oejgoer was er ook een in het Engels. Vandaar zijn we terug gewandeld naar huis. In een jade winkel heeft mijn moeder nog een ketting gekocht die past bij een jade armband die Li-Xia haar lang geleden eens gegeven heeft.
Toen we thuis kwamen zei Andy dat hij patat wilde eten, dus zijn Li-Xia en ik patat gaan kopen bij de KFC op de hoek van het grote kruispunt nabij we logeren. Toen we thuis kwam, vroeg hij echter om het speelgoedje. Hij heeft na wat zeuren wel een paar patatjes gegeten, maar veel was het niet.
Xiao-Wang heeft weer eens eten gekookt. Ik heb haar er voor bedankt omdat ze het zo vaak doet. Ze verstaat wel iets Engels, niet alles, maar genoeg om haar dingen duidelijk te maken. Xiao-Xia en Annabel kwamen ook terug met de schoenen in maat 39. Daarna hebben we de lunch genuttigd. Na de lunch zijn mijn moeder en Annabel weer naar boven gegaan om een spelletje te spelen. Xiao-Zhong heeft wat zitten photoshoppen wat deze familiefoto tot gevolg had.
Rond vier uur ben ik naar de boekwinkel gegaan en ben er helemaal doorheen gelopen. De boekwinkel is vier verdiepingen en zeker een van de grootste die ik ooit bezocht heb. Nu is het wel zo dat van de meeste boeken er meer dan een exemplaar in de kast staat, dus of het de boekwinkel met de meeste verschillende boeken is, weet ik niet. Maar het zou heel goed kunnen. In de sectie met religeuze boeken vond ik wel wat leek op de Koraan (niet zo vreemd als je bedenkt dat de helft van de bevolking van Xinjiang Moslim is), maar ik heb geen bijbel kunnen vinden, wel een boek met verhalen uit de bijbel en verschillende boeken die gingen over de Christelijke gedachtengang.
Op de vierde verdieping was ook een hele sectie met boeken over computers en computer software. Ik heb verschillende boeken gevonden die ondanks dat er Chinese characters op de kaft stonden gewoon een Engelse tekst bevatte. De prijs van deze boeken was ongeveer een tiende van wat ik er voor zou verwachten in Nederland, dus je krijgt haast het idee dat het illegale copieën zijn. Ook was er op de vierde verdieping een afdeling met CD's, VCD's en DVD's met prijzen die ver benenden die zijn van wat wij gewend zijn. Zo vond ik een dubbel CD met de Messiah van Handel er op uitgevoerd door het London Symphony Orchestra voor 15 Yuan (1.50 Euro). Tot mijn verbazing vond ik ook een heel rek met VCD's met op de kaft naakte Chinese vrouwen. Boven op het rek stond niet een officieel bordje, maar een karton met een handgeschreven tekst. Misschien dat er opstond dat deze alleen gekocht mochten worden door volwassenen of iets dergelijks. Maar toch zeer opmerkelijk om dit te vinden in zo'n grote boekwinkel. Het zegt toch wel iets over de veranderende cultuur in China want zoiets zou tien jaar geleden ondenkbaar zijn. Ik heb ook nog de kast met Go boeken uitgekampt, maar geen boek gevonden dat ik onmiddellijk zou willen kopen.
Toen ik buiten kwam was het heel erg warm. Zelfs als het waaide was het warm. In huis is het gelukkig iets koeler. De moeder van Li-Xia was bevangen van de warmte en lag op bed. Dat het koeler in huis is, komt waarschijnlijk ook door de luchtbevochteraar die lucht met vocht blaast, want naast dat het erg warm is, is de lucht ook erg droog. Vogens de website van de BBC was het 37 graden met een luchtvochtigheid van 11%. Morgen wordt een temperatuur van 40 graden voorspelt met een vochtigheid van 18%. Het word dus echt warm.
Voor het avond eten, hebben wij Nederlanders rijst met doperwten, ei en ham (?) gehad. Li-Xia en ik hebben ook de tomaatjes die we vanochtend gekocht hadden, opgemaakt. Deze zijn heerlijk zoet. De andere hebben eigen gemaakte pasta (zeg maar gekookte deeg stukjes) met schapenvlees gegeten. Een typisch Oejgoer gerecht, naar het schijnt. Wij hebben er ook nog wat van geproefd. Het smaakte wel lekker.
Rond een uur of negen zijn mijn moeder en Annabel naar boven gegaan om Skip-Bo te spelen. Later is Xuan-Xuan ook met hun gaan mee doen. Hij vond het erg leuk. Rond een uur of elf hebben we naar het Engelstalige nieuws gekeken op CCTV9. Rond twaalf uur zijn we gaan slapen. Andy lag toen al twee uur in bed.
Toen we thuis kwamen hoorde we dat Dan-Dan gevallen was en een schaafwond nabij zijn linkeroog had. Er was ook een vriendin van Xiao-Wang met onze tickets. We vliegen op zaterdag 12 augustus met vlucht HU7246 die om 12:50 vertrekt vanaf Urumqi en om 16:15 in Beijing aankomt. 's Middags heeft Li-Xia ook kontakt opgenomen met Meneer Ma, de man waarbij we in Beijing logeren. Er werd ook weer met een pak papier geld betaald, omdat het grootste briefje wat ze in China hebben dat van 100 Yuan is en dat is maar ongeveer 10 Euro. De tickets kostte net iets minder dan 800 Euro, dus dan praat je dus over bijna 80 briefjes van 100 Yuan. Voor de lunch hebben we de opgebakken Jiao Zi van afgelopen zaterdag gehad.
Na het eten zijn Annabel en mijn moeder naar boven gegaan om wat spelletjes te spelen en wat uit te rusten. Zoals gebruikelijk heeft Xiao-Zhong met Dan-Dan liggen slapen. Xiao-Wang, Li-Xia en ik hebben de groenten voor morgen voorbereid, waarbij ik de uien heb gesneden. Die waren erg scherp en dus kwam Xiao-Wang met het idee om een stuk folie over mijn ogen te doen. Dat werkte goed. Anders had ik waarschijnlijk mijn zwembril opgehaald. Andy heeft een groot deel van de middag gekeken naar Disk 2 van Star Wars III. Vooral alle trailers waren favouriet. Xiao-Xia is om vier uur naar haar werk gegaan nadat ze wat geslapen had. Veel meisjes en vrouwen lopen hier met parasollen rond omdat ze graag blank willen blijven, ongeveer voor dezelfde reden dat ze dat honderd jaar geleden bij ons in Nederland wilde blijven.
Rond een uur of vijf hebben we Andy gemalen Jiao Zi gegeven die was overgebleven van vanmiddag. Dit is nu al de derde dag dat we een groentehapje voor Andy maken omdat we hier geen geschikte groentenhapjes kunnen kopen.
's Avonds hebben we allerlei groentes met wat rijst gegeten. Onder de groenten waren ook de uien en de bloemkool (die Li-Xia en ik gisteren gekocht hadden). Maar het lekkerste was toch de aubergine die Xiao-Wang had klaar gemaakt met wat paprika en tomaat.
Ik zou na het eten Go gaan spelen met meneer Nai-Yuang Wu. Toen we weg wilde gaan, kwamen de oude buren van Li-Xia langs. Dus moesten we nog even blijven. Toen kwam echter ook de vrouw van meneer Wu langs. Ze hebben toen eerst nog wat gepraat en we hebben watermeloen gegeten. Daarna ben ik met de vrouw van meneer Wu meegegaan naar hun apartement. Onderweg er na zag ik dat er nog veel mensen op straat waren. Er waren een tiental vrouwen die op muziek aan het dansen waren en ook zag ik mensen onder een afdakje met verlichting aan het kaarten. Overdag zitten er ook vaak vrouwen buiten te praten, te breien of bonen te pellen in de schaduw van de gebouwen of de bomen. Het apartement was heel dichtbij en de stenen stonden al klaar op een ronde tafel bij het raam dat wagenwijd openstond. Af en toe kwam er een vlaag warme lucht naar binnen. Als Go bord gebruikte we net zo'n bord gedrukt op blauw plastic folie als ik bij mijn setje stenen had gekregen. Zijn stenen waren niet dof maar glommen iets. We begonnen zonder voorgif. Ik speelde met zwart. Toen hij wat stenen van mij sloeg en die in mijn bakje gooide, begreep ik dat we volgens de Chinese regels speelde. Hij leek al snel voor te staan, maar ik pleegde een geslaagde invasie in zijn gebied. Aan het einde van het spel haalde hij de dode stenen weg en telde hij mijn gebied. Daarna telde hij ook nog alle zwarte stenen. Het bleek dat hij met een paar punten had gewonnen. Ik had 181 punten, hij 184 (dat is inclussief 4 punten komi, omdat hij met wit speelde).
Daarna hebben we nog een spelletje gespeeld. Maar ik verloor al snel een groep in de hoek. Ik knipte, maar ik had moeten verbinden. Daarna hebben we redelijk snel doorgespeelt. Ik had het gevoel dat het resultaat ongeveer gelijk op was, afgezien van de groep die ik verloren had. Ik denk dat hij iets sterker is dan ik, maar niet zo sterk als Ton, iemand waartegen ik regelmatig speel in Enschede. Nadat we de stenen hebben opgeruimd, ben ik weer naar huis gegaan. Daar was iedereen nog wakker afgezien van Andy en mijn moeder die boven waren. We hebben nog wat TV gekeken, o.a., fragementen van de derde Harry Potter film (in het Chinees) en het Engelstalige nieuws.
Voor de lunch hebben we wat restjes van gisteren gegeten. Ik heb de uien samen met twee eieren en wat van de boontje met wat rijst opgebakken. De andere hebben er wel wat van gegeten, maar vonden het wat flauw.
Ongeveer halverwege de middag besloten mijn moeder en ik naar het historische museum van Urumqi te gaan. Xiao-Zhong wilde ons wel even brengen. We gingen eerst langs het postkantoor om de kaarten van mijn moeder te posten omdat je die alleen daar in een speciale brievenbus kan posten omdat ze naar het buitenland gaan. Het museum was in een redelijk modern gebouw gevestigd en we moesten 25 Yuan per persoon betalen voor de toegang. Xiao-Zhong is niet mee naar binnen gegaan. We hebben in ongeveer anderhalf uur het museum bekeken en daarbij vooral gekeken naar de archelogische vonsten en de vier mummies die ze in graven gevonden hebben. Sommige van deze mummies zijn naar schatting 4000 jaar oud. Het was opnieuw erg warm toen we naar huis liepen.
Voor het avond eten hebben we een typisch Oejgoer gerecht gegeten: rijst met wortel en schapenvlees aan het bot en dat samen gekookt in een pan. In de stalletjes op straat zie je ook vaak dat ze dit gerecht koken.
Rond een uur of tien besloten mijn moeder, Annabel en ik nog even een wandelingtje te maken over het terrein. Andy lag al in bed, nadat hij zelf had aangegeven dat hij wilde gaan slapen, hetgeen redelijk uitzonderlijk is voor hem. Opnieuw was het nog redelijk druk op straat. We hebben nog even staan kijken bij het verlichte afdakje waar ze Majong aan het spelen waren (om geld, zo merkte Annabel later op). Even verder op vonden we twee mannen die aan een tafel Go waren het spelen. Er zaten ook twee kinderen bij. Een van de mannen praatte ook wat Engels. Hij was wiskunde leraar. Nadat ze uitgespeelt waren, nodigde ze mij uit voor een spelletje. Maar ik liet al meteen een groep vangen omdat ik te snel speelde en even niet oplette. Daarna heeft Annabel verder gespeelt. Ze verloor sterk. De andere man gaf nog wel wat aanwijzingen. Daarna heeft Annabel een spelletje gespeelt tegen een van de jongens. Het was duidelijk dat ze sterker was dan deze jongen. Maar beide mannen hielpen ze een beetje, waardoor het toch weer een beetje een partijtje tussen hen werd. Toen begonnen het te regen. Het had de hele tijd al wat geonweerd boven onze hoofden en ik besloot dat het tijd was om naar huis te gaan. Thuis heeft Annabel nog een tijdje met haar Ninento zitten spelen. We zijn uiteindelijk even na twaalf uur naar boven gegaan.
Voor de lunch hebben we een soort pannenkoeken gegeten die ze ergens gekocht hadden. Daarbij hebben we boontjes, gebakken aardappel sliertjes en gebakken tahoe met wat paprika gegeten.
Rond kwart over drie hebben mijn moeder en ik een bus van lijn 2 genomen naar het World Plaze hotel waarvan we gehoord hadden dat de finish zou zijn van de Jining-Urumqi etappe van de Amsterdam-Beijing rally voor oldtimers. Binnen gekomen zaten er een aantal Nederlandse meisjes achter een tafel. Ook kwamen we in contact met twee mannen die meevlogen in de Fokker 50 en wiens zonen in een van de auto's reden. Ze zeiden dat de auto's pas rond zeven uur zouden aankomen en dat ze graag nog even naar de oude bazar wilde. We zijn met hen meegegaan en hebben als hun gidsen opgetreden. Het was de bazar in de oude stad waar we afgelopen zaterdag ook waren geweest. We namen een taxi wat beide keren net iets minder dan 20 Yuan kostte. In de bazar hebben we wat rondgekeken. Een van hen heeft nog een ketting van Jade voor zijn vrouw gekocht nadat hij haar had gebeld.
Op de terug weg vertelde mama dat ze uit Utrecht kwam, waarop een van de mannen vertelde dat hij uit Oogenal kwam, wat dus dezelfde buurt was als waar zij had gewoond. Toen bleek dat ze een gemeenschappelijke oom en tante hadden. Wat een toeval om een 'familie'-lid zo ver van huis tegen te komen. Ze begonnen meteen enthousiast te praten. Toen we bij het hotel aankwamen zijn ze koffie gaan drinken. De eerste auto's waren toen al binnen. Ik ben naar buiten gegaan en heb rond gekeken en binnenkomende auto's begroet en wat met de rijders gepraat. Ik had de drie vlaggetjes bij die ik in Nederland had gekocht en op een bepaald moment werd er een camera op mij gericht terwijl ik een van de mensen die ook mee reisde vertelde dat ik uit Enschede kwam en dat mijn vrouw hier geboren was. Misschien komt het fragment wel op TV, maar misschien ook niet.
Het duurde nog een aardige tijd voor alle auto's binnen waren. We hebben niet gewacht tot de laatste. Wel heb ik nog even gesproken met het echtpaar dat reed in de rode "veredelde" lelijke eend. Ze waren inmiddels gewend aan alle fotograverende mensen. Vooral in Jining werden ze gisteren opgewacht door een hele grote menigte waar ze nauwelijks door konde komen.
Rond tien over zeven besloten we om terug naar huis te gaan en omdat het lekker weer is besloten we een stuk te gaan wandelen. Uiteindelijk zijn we het hele eind naar huis gewandeld. We kwamen nog langs het park waar we tien jaar geleden ook met Annabel en Xuan-Xuan zijn geweest. We moeten er zeker nog een keer met Andy naar toe. Mijn moeder vond het een zeer geslaagde middag.
Thuis gekomen was iedereen al aan het eten. We hebben meteen met het thuisfront contact opgenomen om hen te vragen de aflevering van de Amsterdam-Beijing rally op te nemen. We gaan zelf hier ook kijken. Het is ieder morgen om 10.00 op CCTV-5.
Na het eten heb ik eerst een tijdje dit verslag bijgewerkt op de laptop van Xiao-Xia. Daarna ben ik nog even gaan wandelen, kijken of ik misschien nog even Go kon spelen. Ze zaten weer op de gebruikelijke plaats. De leraar van gisteren was er ook weer. Hij heet Guang-Jin Li. Twee andere waren aan het spelen en hij besloot nog set te gaan halen. Hij stelde voor dat ik vier stenen voorgift zou krijgen. We speelde een leuk spelletje, waarbij er een andere man was die hem een beetje "hielp". Uiteindelijk won ik met vier punten. Op grond van dit ene spelletje, zou je dus denken dat hij 12 Kyu naar Nederlandse maatstaven is, maar wellicht is hij ook sterker.
Het was na een uur dat Li-Xia en ik gingen slapen nadat we wat gepraat hadden over de dingen die er gebeurd was en die zij met haar moeder had besproken.
Bij de ingang kwamen we iemand van de organisatie tegen die ons vertelde dat ze gingen starten vanaf acht uur en niet vanaf zeven uur zoals wij gisteren van iemand hadden gehoord. Achteraf bleek dit niet zo erg, want er waren al genoeg rijders wakker en we hebben wat rond gelopen en wat praatjes gemaakt met de mensen die we tegen kwamen. Ook met Ben en Anke Costen van team 59 die in hun Citroen Mehari uit 1970 de reis maken, hebben we wat gepraat. Netzo als gisteren waren we de enige Nederlanders die waren komen kijken.
Ook kwamen we Henry Wissing van team 67 tegen die met Frank Kleman rijdt. Ze rijden in en Toyota Celica ST uit 1972. Gisterochtend waren ze om 8:36:30 gestart en om 18:40:04,10 aangekomen, wat betekend dat ze er 9:37:34,10 over gedaan hadden. Het parcour van gisteren ging grotendeels over een recentelijk aangelegde snelweg die van zeer goede kwaliteit was. Ondanks dat ze niet proberen snel te rijden (en dat kunnen ze ook niet echt met hun wagen) en regelmatig de tijd nemen om te stoppen en foto's te maken, staan ze toch nog op de tweeëntwintigste plaats met hun 603 strafpunten in het algemene klassement.
We hebben ook nog bij team 21 staan kijken waarvan die nacht een scheur in het motorblok was gerepareerd. Ze hadden maar een paar uurtjes geslapen. Ook nog gekeken naar de oudste auto van team 1, een Bentley. (Foto van Annabel voor de wagen.) Die was gisteren avond pas laat aangekomen omdat hij later was gestart in verband met grote problemen aan het elektrische systeem van de wagen. Ook reed de jongen alleen omdat zijn vader (een bekend advocaat) zijn paspoort kwijt was geraakt en het land niet in kwam. Rob Kleman, de vader van Frank Kleman, zei dat je maar drie dingen nodig had om de wereld rond te komen en dat was een paspoort, een creditkaart en een tandenborstel.
Even voor acht bleek dat de politie besloten had dat de rijders onder politiebegeleiding in kolonne de stad moesten verlaten. Dat schijnt wel vaker te gebeuren en men vindt het helemaal niet leuk, want het is helemaal niet veiliger. Vaak moeten ze dan erg langzaam rijden, hetgeen er voor zorgt dat de motoren niet voldoende koeling krijgen of wijkt de politie af van de route die ze moeten rijden. Gisteren gebeurde het zelfs dat de politie hen dwong te stoppen zodat ze zelf foto's van zichzelf met de auto's kon maken. Dus reden rond acht uur de meeste auto's in grote getalen de poort uit. Er was echter een Porsche die in de uitgang tot stand kwam en niet meer wilde starten. Al snel werd duidelijk waarom, omdat er een grote plas met benzine onder de auto verscheen. Dus werd de auto terug geduwd om nog even snel gerepareerd te worden. Het duurde even voor de verrotte benzine leiding werd gevonden. Maar omdat deze op een lastige plaats zat, duurde de reparitie erg lang.
Rond een uur of negen, nadat we de laatste auto's hadden uitgezwaaid zijn we met een taxi terug gegaan. Eerst was er nog wat verwarring waar we naar toe moesten, omdat er geen naam bij ons huis stond, maar nadat we duidelijk hadden gemaakt dat we naar de KFC (niet KTC) wilde, kwam alles goed en werden we voor de KFC na betaling van 6 Yuan afgezet. Vandaar was het maar een klein stukje lopen.
Rond elf uur zijn Li-Xia, Annabel, Andy, mijn moeder en ik naar het kinderpark geweest. Eerste hebben we door het park gewandeld. Daarna hebben we Andy en Annabel wat rondjes laten maken in twee draaimolens (Andy meer dan Annabel) steeds voor 10 Yuan per rit. Het waren wel lange ritten, maar toch is het best wel redelijk duur. Ook waren de draaimolens van Chinese kwaliteit. Toen hebben we nog een tijdje in de schaduw zitten kijken naar een wagentje met drie nep hondjes dat rondjes maakte omdat Andy het zo leuk vonden. De hondjes bewogen redelijk natuurlijk op en neer, zodat het net leek of ze echt waren. Andy vond het prachtig. Toen zijn we naar het kinderzwembad gegaan. Dat was 10 Yuan per kind en 2 Yuan per volwassenen voor onbeperkte tijd. Erg goedkoop dus. Annabel heeft er voor 25 Yuan een nieuw tweedelig zwempak gekocht. Bij het omkleden kreeg ze hulp van een Chinees meisje van haar leeftijd, nadat ze haar had geholpen. Andy heeft vooral aan de hand van mijn moeder rondgelopen. Annabel is vele keren van de glijbanen afgegaan. Li-Xia en ik hebben van de kant toegekeken. Tegen twee uur waren we weer thuis. De taxi chaffeur deed een beetje en moeilijk en zette ons op de verkeerde plaats van, misschien wel omdat hij op weg was naar een ander ritje en niet "om" wilde rijden.
Voor de lunch hebben we weer gekookte Jiao Zi gehad. Na de lunch heb ik boven geslapen tot vijf uur. Annabel heeft beneden liggen slapen. Li-Xia heeft ook boven geslapen en beneden hebben ook verschillende mensen liggen slapen. Xiao-Wang en Dan-Dan sliepen toen ik beneden kwam. Het ziet er nu naar uit dat we dinsdag 8 augustus naar het Hemelse meer gaan en op woensdag 9 augustus naar de Zuid bergen.
Rond een uur of zeven zijn Li-Xia en ik nog even naar de boekwinkel geweest. Er lag inderdaad geen bijbel in de sectie met religieuze boeken, wel de koraan, zoals ik had gedacht. We hebben uiteindelijk een aantal VCD's voor Andy gekocht en de CD van de Messiah en ook nog een CD-ROM met MP3's met muziek van Mozart. In totaal hebben we € 8,00 uitgegeven. Op de terugweg hebben we ook nog allerlei soorten "brood" gekocht: Een Turks brood, een rond bruin brood, en wat plakjes van twee soorten donkere cake/koek. Voor het avondeten hebben we rijst met allerlei groenten, waaronder de heerlijke aubergine van Xiao-Wang gehad.
's Avonds is Annabel weer met Xiao-Zhong, Xiao-Wang en Dan-Dan meegeweest gaan wandelen. Annabel zei dat ze ook met de kinderen "speelde" die ze tegenkwamen. Ze verveelt zich wel een beetje, zei ze, maar echt eenzaam voelt ze zich niet. Ze heeft de laatste dagen weer wat meer met haar Nintendo gespeelt.
Nadat mijn moeder Andy naar bed had gebracht, zijn Li-Xia en ik rond een uur of tien nog wat gaan wandelen. Bij de tafel waar ze normaal Go speelde zaten nu een aantal kinderen te kaarten. Buiten de poort was het gezellig druk. We zijn tussen alle etensstalletjes gelopen. Langs het gangpad staan de verrijdbare stalletjes opgesteld met daarin allerlei soorten gerechten. Er achter staan bankjes waar de mensen aan het eten zijn. Het is als het ware een groot openlucht restaurant. Maar dan wel eenstje die ieder dag weer opnieuw wordt opgebouwd en afgebroken! Daarna zijn we verder gelopen langs alle kleding stalletjes langs de grote weg richting de stad. Het is werkelijk een wonderlijke wereld waar het er op ieder deel van de dag er weer anders uitziet. Vooral op de hoek bij het kruispunt is altijd wel wat te beleven. Van bedelaars tot de meisjes die op straat kleding zitten te herstellen. 's Ochtends zitten ze aan de ene kant van de trap en 's middags aan de andere kant, net waar de meeste schaduw is. En zo heeft iedereen zijn eigen plaats.
Toen Annabel terug kwam, vertelde ze dat ze een soort ijsje had gegeten van gemalen ijsklontjes vermengt met suiker en een zakje smaakstof. Ik vertelde haar dat ik hoopte dat ze niet ziek zou worden. Ik heb nog wat met Xuan-Xuan gepraat over Links-Rechts doolhoven en over de 30-regel, twee wiskundige problemen waar ik het afgelopen halfjaar mee bezig ben geweest. Hij vond het wel interessant, maar zei dat hij er niet veel tijd voor had omdat hij druk is met zijn studie. Ieder avond is hij wel druk met het maken van huiswerk. Het was rond half een dat we naar boven zijn gegaan. Annabel was beneden onder de douche geweest en Xiao-Wang had haar haren gekamt. Toen ik naar de WC ging, had ik waterdunne ontlasting. Het toiletpapier was bijna op, dus hebben we snel maar even wat meer geknipt. In plaats van rollen toiletpapier knippen ze het hier van vellen toiletpapier die je zo in de winkel kunt kopen. Gelukkig was het niet nodig.
Even voor half een zijn Xiao-Wang en Dan-Dan naar de KFC gegaan. Ze nemen ook een kadootje een wat patatjes voor Andy mee terug. Omdat Xiao-Zhong ook de stad in is, zijn we nu nog maar met z'n vieren thuis: Li-Xia, haar moeder, Andy en ik. Rond twee uur kwamen ze terug met patatjes voor Andy. Annabel en mijn moeder kwamen ook terug. Annabel moest 10 Yuan betalen om het kinderpark binnen te komen omdat ze langer dan 140 cm was. Ze had ook nog een zandstrooi plaat gemaakt. Zag er wel kunstig uit.
Na het eten, zo kwart over drie, ben ik met Xiao-Zhong mee de stad in geweest. We zijn middels twee bussen naar het centrum in het zuiden gereden. Daar hebben we een roltrap genomen naar een computer en elektronica bazar. Echt een hele lange hal met twee gangpaden met in het midden en aan de zijkanten allemaal kleine winkeltjes. Ze verkochten er echt van alles, van oprolbare toetsenborden (€5,50) tot moederborden, en van tweedehands laptops tot hardeschijven. En er kwam maar geen eind aan de gang. Aan het andere eind namen we roltrap naar benenden naar de straat en gingen ergens anders weer een trap naar benenden. Daar was net zo'n gang, maar met nog meer "rommel", winkels volgestapeld met oude monitoren en vitrines vol met moederborden, netwerkkaartjes en processoren. Na ongeveer een derde teruggelopen hebben, gingen we trappen naar nog een verdieping lager. Ik waande me echt in de catacomben van de stad. We liepen weer terug richting de straat naar de winkeltjes met CD's, VCD's en DVD's. Ik heb een DVD gekocht met de film "Spy Kids". Ook vond ik een dubbel DVD met Smile van Brain Wilson, voor rond de twee Euro. Tenslotte vond ik ook nog een DVD over Xinjiang ook met Engels. Die heb ik vooral gekocht voor mijn moeder. Xiao-Zhong heeft ook nog wat VCD's gekocht. In een winkel zag ik ook nog wat leek op DVD's met softporno.
Aan het eind zijn we weer naar boven gegaan en daar weer terug door de gang over de begane grond. Nog meer computer, mobieltjes en camera's. Ik heb nog wat naar de prijzen gekeken, maar die lijken allemaal op het zelfde nivo te zijn als in Nederland. Ze verkochten er zelfs iPod's.
Weer buiten gekomen op de plaats waar we uitgestapt waren, zijn we nog wat verder gelopen. In een winkel vond ik op de tweede verdieping een aantal Philips DVD spelers met prijzen tussen de 40 en 70 Euro. Xiao-Zhong heeft ook nog gekeken naar een aantal koelkasten. Vele koelkasten hadden een elektronisch display aan de voorkant en een dubbel koelvak, waarvan je de temperatuur afzonderlijk kon instellen. Het zag er erg luxe uit voor de prijs.
We zijn weer wat verder gelopen en kwamen bij een circelvormige loopbrug over een kruispunt. Toen we naar boven liepen, was er een jongetje van rond de vier jaar, schat ik, die mij de weg versperde en een blik met wat geld voor mij hield. Hij was erg aanhoudend. Uiteindelijk heeft Xiao-Zhong hem wat geld gegeven. Niet ver vandaar hebben we de bus terug naar huis genomen. Aan het plafon van deze bus hing een monitor waarop een programma getoond werd. Een stukje van een circusvoorstelling, maar ook reclame boodschappen. Werkelijk uitzonderlijk voor een lijndienst waar je maar 9 Euro cent hoeft te betalen om in te stappen.
Thuis gekomen was er meteen paniek. Dan-Dan had erg hoge koorts. Ze waren al met hem naar de dokter geweest. Hij had zelfs even koortsstuipen gehad. Li-Xia was bezig om hem wat af te koelen met een was handje. Andy wilde ook naar hem toe, dus ben ik maar met hem naar boven gegaan. Circa tien minuten, toen Andy weer wat bekoeld was, ben ik weer naar beneden gegaan. Er was toen net iemand gekomen om Dan-Dan een injectie te geven (waarschijnlijk een antibioticum, alsof dat iets helpt bij een kind wat gewoon even een zomergriepje heeft). Dan-Dan leek daarna al weer redelijk normaal. Hij heeft nog steeds koorts en is natuurlijk ook hangerig. Andy is meteen gaan kijken naar de VCD van de Teletubies die Xiao-Zhong net gekocht had en opgezet had.
Nadat Li-Xia was teruggekomen van het naar boven brengen van Andy samen met mijn moeder, vroeg ik haar of ze zin had om wat te gaan wandelen. Ze zei dat het buiten vrij hard waaide. Het was aan het eind van de middag al gaan waaien. Dus ben ik maar binnen gebleven en hebben Annabel en ik gekeken naar de film E.T. in het Chinees. We zijn om half twaalf naar boven gegaan om te slapen.
Rond elf uur zijn Annabel, mijn moeder en ik naar een heuvel hier in de buurt gegaan. We hebben eerst lijn 1 genomen en zijn bij de derde stop uitgestapt. Toen was het nog een heel eind lopen tot de ingang. We moesten 3 Yuan per persoon betalen om naar binnen te mogen. De weg was redelijk stijl. Boven op dat deel van de heuvel waren mensen onder de bomen muziek aan het maken. Ook hingen veel mensen in hangmatten. Annabel zag dat je die ook konden kopen. We zijn verder gelopen en de weg in geslagen die naar de top van de heuvel leidde. Daar waren een aantal mannen aan het caligraveren met een penseel op rijstpapier. We gingen even kijken en vertelde dat we uit Nederland kwamen. Annabel en ik schreven ook onze naam in het Chinees op, iets waar ze erg van onder de indruk waren. We kregen het laatst beschreven vel als kado mee. We hebben hem voorzichtig opgerold. Even verder waren ook een aantal mensen aan het zingen. Het klonk religieus.
De weg naar de top van de berg liep redelijk vlak, alleen het eind was een beetje stijler, maar niet zo stijl als het eerste deel. Eigenlijk was het een soort van bergkam waar we over liepen. Aan het eind had je een prachtig uitzicht over heel Urumqi en ook kon je de Bogda Feng een top in het Tainshan gebergte zien, zij het vrij vaag. Ik heb nog uitgebreid video's gemaakt en ook nog wat foto's. Na wat rond gelopen te hebben en een flesje Cola gekocht te hebben voor Annabel (waar ik ook nog een paar slokken uit genomen heb), zijn we rustig terug gewandeld. Het was heerlijk koel en mijn moeder vond het fijn dat de deze beklimming gemaakt hadden. Halverwege hebben we weer bij de zingende mensen staan kijken. De caligrafen waren inmiddels vertrokken. Ik heb niet kunnen achterhalen wat de mensen voor een liederen zongen. Wel heb ik verteld dat we uit Nederland kwamen en dat mijn moeder 76 was. Annabel heeft nog een hangmat gekocht voor € 2,50 en een tijd tussen twee bomen liggen schommelen nadat een man voor had gedaan hoe je hem moest ophangen. Er was ook nog een man die Chinese tekens met een in wat gedoopte kwast op de weg schreef. Nadat we naar beneden zijn gelopen, hebben we de bus terug naar huis genomen.
Xiao-Wang, Xiao-Zhong en Dan-Dan waren ook weggeweest en kwamen net naar ons thuis. Dan-Dan sliep. Verder lijkt het wel weer wat beter met hem te gaan.
Voor de lunch hebben we gebakken rijst met ei en tomaat gegeten. Daarnaast waren en ook nog doperwtjes en het brood met lenteui vulling van gisteren. Xiao-Xia had ook nog wat kip (vleugeltjes) gekocht.
's Middags is Li-Xia met Xiao-Wang op stap gegaan om kleren voor zichzelf te kopen. Annabel heeft buiten in de hangmat gehangen. Alhoewel er later op de middag een man kwam die haar dat verbood. Andy, mijn moeder en ik zijn ook nog wezen wandelen. We hebben nog een potje aarbijenjam gekocht en zijn door wat grote winkels gewandeld. In een van de winkels zat een meisje op een vleugel te spelen. We hebben er even bij staan kijken. Op de terugweg hebben we nog een Turks brood gekocht, wat Annabel en ik echter al weer snel op hadden, nadat we thuis waren gekomen. We hebben ook nog geprobeerd een "bruin" brood te kopen, maar dat is niet gelukt.
Bij het eten was bijna iedereen er behalve, Xiao-Xia want die had een etentje voor haar werk. Wij hebben weer rijst gegeten met groeten en ook schapenvlees. We kunnen niet met z'n allen aan de tafel zitten, want dat is een beetje krap.
Na het eten heb ik nog een tijdje boven gezeten met Andy want die had wat afkoeling nodig. Hij was weer eens iedereen aan het slaan. Nadat hij tot inkeer was gekomen en wat in een boek heeft zitten lezen, zijn we naar beneden gegaan.
Annabel is weer met Xiao-Zhong, Xiao-Wang en Dan-Dan meegeweest. Rond een uur of tien heb ik nog een rondje over het terrein gemaakt, maar niemand gevonden die Go speelde. Thuis gekomen nog wat Xuan-Xuan over zijn toekomst gesproken. Toen Annabel terug was gekomen nog een water ijsje gegeten waarbij we een helft geruild hebben. Nog wat gepraat en uitgelegd in hoeveel (niet noodzakelijk gelijke) stukken je maximaal een taart kunt snijden met vier rechte sneden (het juiste antwoord is 15). Ook nog tekeningen zitten maken om het hen uit te leggen.
We gingen pas rond half een naar boven. Daar nog uitgebreid naar de kleren gekeken die Li-Xia voor minder dan 50 Euro die middag gekocht had. Voor dat geld heeft ze verschillende broeken, truitjes en blousjes gekocht. Ze vertelde ook dat Xiao-Wang heel goed was in afpingelen.
Na de lunch heb ik wat software op de laptop geïnstaleerd en de foto's van de camera gedownload en een aantal foto's verkleind en toegevoegd aan dit verslag.
Aan het eind van de middag zijn Li-Xia en ik met Andy naar de KFC geweest om een speeltje te kopen. Dit kon niet zonder menu. Dus hebben we met z'n tweetjes de patat, de kipnugget (nou ja niet echt nugget, gewoon een halve kippepoot) en de cola naar binnen gewerkt. Andy heeft ook nog een half patatje gegeten. Daarna leidde Li-Xia ons naar de supermarkt onder de KFC, waarvan ik het bestaan nog niet kende. Aan de ingang van de supermarkt stond iemand iedereen er op te wijzen zijn spullen in de lockers te doen en eventueel muntgeld te wisselen. (Ze gebruiken hier voornamelijk briefjes, ook voor de kleine bedragen tot 0,1 Yuan, maar vreemd genoeg hebben ze ook aluminum muntjes voor de eenheden tot en met één Yuan.) Het bleek best een goede supermarkt, waar ze ook grapefruits hadden voor 4 Euro per kilo. We hebben er vier gekocht voor 55 Yuan. Achter in de winkel hadden ze ook levende vissen, schilpadden en zelfs twee padden, voor de consumptie. Ook hadden ze een heel assortiment aan Spaanse en Griekse olijfolie. De goedkoopste fles gewone olijfolie die ik heb kunnen vinden was € 4,80 voor een halve liter fles.
's Avonds heeft Li-Xia haar moeder geholpen bij het koken, omdat Xiao-Wang nog steeds niet terug is. Na het eten hebben we niet veel bijzonders gedaan. Wel heb ik de pagina's over de wateroverlast in Twente bekeken. Ook nog even via MSN gepraat met een vriendinnetje van Annabel uit de buurt. Li-Xia en ik hebben nog wat gekeken naar een Amerikaanse film over twee piloten die achter een frontline terecht kwamen tijdens de oorlog in Joegeslavia. Er werd gesuggereerd dat het verhaal op waargebeurde feiten was gebaseerd, maar dat weet ik niet zeker.
Xiao-Wang, Dan-Dan en Annabel kwamen pas rond twaalf uur weer thuis. Annabel was op stap geweest met de twee kinderen van de vriendin van Xiao-Wang. De jongeste was een jongen van negen, de oudste een meisje van achttien. Ze zijn onder andere wezen rolschaatsen, hebben biljard gespeelt en aan karaoke gedaan. Na het avondeten zijn ze naar een plein geweest waar allerlei dingen te doen waren. Er waren mensen aan het dansen en ook skeleren. Ze heeft zich geen minuut verveeld.
De rest van de ochtend niet zoveel bijzonders gedaan. De laatste puntjes gezet wat betreft onze afspraken voor onze tripjes van morgen en overmorgen. Ook nog even naar de Bank of China gegaan om te kijken of we wat geld zouden kunnen pinnen. Xiao-Zhong heeft, Li-Xia, mijn moeder en ik laten zien waar er een kantoor van de Bank of China was. Het was heel dicht bij de boekwinkel. Dan-Dan was ook mee. Voor de bank stonden twee pin-apparaten in een soort telefoonhokjes die ook het Master-Card logo toonde. Ik heb Li-Xia's pas er ingestopt en als eerste werd de mogelijkheid geboden een taal te selecteren. Daarna moest ik de pincode geven en kon je een bedrag opgeven. Ik begon met 5000 Yuan, maar dat was te veel, je kon maar 1000 Yuan per dag opnemen, dus heb ik voor 1000 Yuan gekozen. Toen verscheen er een melding dat we moesten wachten. Naar niet al te veel tijd kwam het geld uit de machine en ook een transactiebon met daarop de tijd van 13:07. Ik moest nog even een keuze maken om de giropas terug te krijgen. Er is dus relatief makkelijk om geld te pinnen in China. Li-Xia en ik hebben nog even rond gekeken in de boekwinkel. Mijn moeder wilde weer meteen naar huis.
Voor de lunch hebben we wat soep gegeten. Na de lunch hebben we gekeken naar de DVD's die mijn broer gemaakt had van de oude Super-8 filmpjes die mijn vader vroeger gemaakt heeft van toen ik nog een kind was. Ook nog een email ontvangen van onze buren. Alles is in orde.
's Middags ben ik nog met Annabel de stad in gegaan om rond te kijken in de computerwinkels. We hebben lijn 1 genomen. Ik wist niet precies waar we uit moesten stappen, maar toen we bij een halte uitgestapt waren, zag ik de circelvormige brug en wist ik dat we goed zaten. Eerste zijn we wezen kijken in de winkel waar ik de Philips DVD-spelers gevonden had. Opnieuw kwamen er vier bedienden om ons heen staan om ons te helpen. Een pakte er zelfs een stoel voor Annabel om op te zitten. Er waren twee modellen van 490 Yuan. De ene had een display de andere 5.1 uitgangen aan de achterkant. Verder waren ze zo op het oog het zelfde. Vervolgens zijn we naar de lange gang met computerwinkeltjes gegaan. Er bleek dat er boven nog een verdieping was met gelijk soortige winkels. Dus intotaal zijnw er vijf verdiepingen. Daar vonden we een oprolbaar toetsenbord voor 45 Yuan. We hebben eerste nog wat verder rondgelopen, ook nog even bij de DVD-winkeltjes geweest. Tenslotte hebben we toch het oprolbare toetsenbord gekocht. Buiten vond Annabel ook nog een laserlampje voor 10 Yuan met voorzetlensjes (hologrammen) voor allerlei afbeeldingen. ('s Avonds leek het er op alsof dit lampje krachtiger is dan mijn laserpointer.) Even verder op waren ze reclamebonnetjes aan het uitdelen voor de Dicos. We hebben een bonnetje voor patat en twee ijsjes uitgekozen (voor in totaal 8 Yuan) en met deze bonnentjes onze bestelling geplaats bij de even verder opgelegen vestiging van Dicos. Nadat we alles opgegeten hadden, zijn we verder gelopen naar de plaats waar we lijn 1 terug naar huis zouden nemen. Annabel herkende het meteen als het plein waar ze de avond er voor was geweest. Dit is dus het grote plein in Urumqi voor het regeringsgebouw. We hebben er eerste maar wat rondgekeken. Er waren een aantal kinderen aan het skeeleren. Annabel wenste dat ze zelf ook skeelers had. Tenslotte zijn we weer terug gegaan en moesten we opnieuw het grootste gedeelte van de rit staan. Bij huis hebben we nog een Turks brood gekocht.
Andy deed een beetje moeilijk, dus ik moest hem vlak voor het eten mee naar boven nemen om hem daar te laten eten. Toen hij zijn eten op had en weer een beetje bedaard was, zijn we weer naar beneden gegaan. De andere waren toen al aan het eten. Mijn moeder was het even een beetje te veel en ze is een stuk gaan wandelen. Het duurde echter vrij lang voordat ze terug was. Het bleek dat ze een beetje verdwaald was. Li-Xia en ik hebben Andy naar boven gebracht en in bed gestopt nadat we hem gewassen hebben. Ik ben boven gebleven. Rond elf uur zijn de andere ook naar boven gekomen en zijn we vroeg gaan slapen omdat we morgen naar het Hemelse meer gaan.
Om 9:45 reden we door een tolpoort op de snelweg. Net na de tolpoort stond een hele rij met politieauto's langs de weg. Aan het eind van de snelweg zijn we even gestopt om foto's en video's te nemen van de pieken van het gebergte. Daarna was het nog een hele tijd rijden over de weg langs het snelstromende riviertje dat vanuit het Hemelse meer stroomt. Veel eerder dan tien jaar geleden moesten we stoppen om de toegang van 90 Yuan per persoon te betalen. De chaffeur had een speciaal bonnetje en hoefde verder niet te betalen. Nog geen 50 meter verder werden de bonnetjes afgescheurd en konden we verder rijden. Op de plaats waar we de vorige keer moesten betalen, was nu een grote parkeerplaats en moesten we vandaar verder met de kabelbaan of met busjes naar boven. (Google Earth pin.) Dit kostte 35 Yuan per persoon voor op en neer ongeacht of je per kabelbaan of per busje ging. We besloten met de kabelbaan te gaan. Dit was een soort stoeltjeslift maar dan met bakjes. Het betekende wel snel in- en uitstappen. Maar er waren mensen die je er bij hielpen. In de kabelbaan was het opmerkelijk stil en we genoten erg van de rit. Boven aangekomen stonden er opnieuw busjes die je voor 9 Yuan naar de top brachten. We besloten om te gaan wandelen.
Het was om 11:35 dat we aan het begin stonden van het pad van treden die ons leidde naar de watervallen (althans zo begrepen we uit het bord). Annabel ging al snel vooruit. Mijn moeder had echter meer moeite, want het bleek best nog wel een lange trap. Xiao-Zhong is op het laatst ook vooruit gegaan. Er leek maar geen einde te komen aan de trap, maar uiteindelijk bereikte we toch de top en toen kregen we een prachtig uitzicht over het hemelse meer. We zijn aan de andere kant van de berg naar beneden gelopen en toen mijn moeder een van de rondvaartboten zag, wilde ze ons op een tochtje tracteren. Het kostte 50 Yuan per persoon. Het was bijna één uur toen we in de rondvaartboot zaten te wachten voordat deze vertrok. Het was wel grappig. Voor de stoelen stonden schaaltjes met vijgen (?) en rozijnen (waarvan ik niet gegeten heb) en er was een soort podium. Al snel werd duidelijk waarvoor dit bedoelt werd. Tijdens de langere stukken varen was er een meisje en een jongen die onder vrij luide muziek, typische Oejgoer liedjes zongen en dansjes deden. (Dirk en Marieken noemde het in hun reisverslag de lawaai-boot.) Aan het andere einde van het meer hebben we vijf minuten stil gelegen en om foto's te maken en zo. Daarna zijn we weer terug gevaren langs de andere kust. Ik zag dat er nu een pad was aangelegd van het begin tot het eind van het meer. Het boottochtje duurde alles bij elkaar ongeveer 25 minuten.
Toen we weer aan wal waren, besloten we de watervallen te gaan bekijken. Onderweg daar naar toe hebben we ook nog gebruik gemaakt van de toiletten, die, tot mijn verbazing, gratis waren. Langs het pad zaten allemaal vrouwen allerlei dingen te verkopen, waaronder safraan. De trap naar beneden was langer dan ik mij herinnerde. Beneden aangekomen, keken we naar het snelstromende water en liepen een stukje stroom opwaarts. Annabel wilde naar een stuk lang in het midden van de rivier lopen en dus stapte ze via een aantal stenen naar de het midden. We volgde haar terwijl ze stroomopwaarts liepen en zijn vervolgens ergens gaan zitten. Ze kwam terug naar ons toe met de mededeling dat je daar mooie foto's kon maken, dus ben ik met haar terug gegaan en hebben we foto's van elkaar gemaakt. Mijn moeder wilde teruggaan, maar we wisten haar over te halen toch nog een klein stukje verder te lopen. Daar kwamen we bij de echte waterval, daar waar het water uit het Hemelse meer stroomt. Midden in de rivier hadden ze een soort koepeltje gebouwd. (Tien jaar geleden, waren ze daar net mee begonnen.) Ze vond het prachtig en was blij dat ze zover was meegekomen. Daar ontdekte we ook dat je nu ook van die kant middels trappen naar boven kon gaan. Annabel en ik zijn vooruit gegaan. Ik heb onderweg nog video-opnamen gemaakt en toen kwamen de andere er ook aan. Boven op de berg mochten we nog even in een Yurt (een ronde tent waarin de nomanden leven) kijken.
Vandaar zijn Annabel en ik alleen verder gegaan. We zijn richting het pad aan de linkerkant van het meer gelopen. Dit pad lijdt naar een "klooster" dat er al eeuwen is. Tien jaar geleden was het pad er nog niet. Het pad was gedeeltelijk gemaakt op stalenbalken die aan de stijle rots boven het meer waren bevestigd. Een erg avontuurlijk pad. Aan het eind kwamen we bij een ankerplaats voor rondvaart boten. Boven ons op de helling bevonden zich twee kloosters. Volgens mij zijn beide in de afgelopen tien jaar gebouwd. Het bovenste bevind zich op een plaats waar al eerder een klein klooster gebouwd was. We besloten naar boven te lopen. (Foto van Annabel met de kloosters op de achtergrond.) Het bleek dat je 10 Yuan moest betalen om naar binnen te gaan. Nog geen twee meter van het hokje waar we het kaartje moest kopen, stond de bewaker die een hoekje scheurde van onze kaartjes. Boven op het plein waren ze hele grote staven wierrook aan het verbranden. Ook was er een "gong" waar je tegen betaling op mocht slaan, met zo'n blok hout dat je er tegen aan moest laten vallen. De "gong" was in feite gewoon een klok. Achter het plein waren de trappen naar het gebouw van het eerste klooster. Er stond een heel groot Yin-Yang symbool bij de trappen geschilderd. Op de binnenplaats van het klooster stonden een aantal meisjes in uniforms waar je wierrook kon kopen. Ook hier brandde weer van die super (vuistdikke) wierrookstokjes en waren er verschillende "heiligdommen". Vanuit het plein kon je het tweede klooster zien. Via de videocamera zag ik een monnik in een bruin gewaad. Vanuit het eerste klooster was geen doorgang naar het tweede en het leek er dus op alsof je niet naar het echte klooster kon. Naast de monnik was er niemand te zien. Ik zet mijn spullen neer om een video-opname te maken. Ik besloot het toch even aan de meisjes van de wierrookstokjes te vragen. Een van hen begreep mijn vraag en vertelde me dat je buitenom kon lopen.
Annabel en ik besloten de beklimming toch maar te wagen. Onze flessen met water en cola waren bijna leeg. Verschillende malen zijn we gestopt, maar uiteindelijk kwamen we toch boven aan. (Google Earth pin.) De monnik stond nu in het middelste gedeelte van het "klooster". We stapte over de drempel naar binnen. Het was meer een heiligdom dan een echt klooster. Wat meteen opviel was de draagbare televisie die rechts op een stoel stond. Er speelde ook muziek die uit een CD (of VCD) speler kwam. Midden in het heiligdom stond een rood tafeltje. Aan de linker kant brandde een rode kaars. Aan de rechterkant stond een "gong" schaal, waartegen de monnik die er naast stond een tik gaf toen we naar binnen stapte. Ook stonden er twee knielbankjes voor het tafeltje. Het tafeltje stond recht voor een soort nis in de rotsen. De rotsen waren zwart geschilderd. Het zou me niets berbazen als deze nis, ondiepe grot, de reden was van de stichting van dit "heiligdom" en dat het al eeuwen een plaats werd die door monniken op een bedevaarttocht bezocht worden. Het "klooster" is als het ware over deze nis heen gebouwd en vooral het plafon was op de zeer karakteristieke Chinese manier beschilderd. Links aan de muur hing een plakaat met Engelse en Chinese teksten er op. De Engelse tekst luidde: "phil. Chinese General Taoism Inc." en "Kin Pat Liong Shiao temple". Het was 15:35 toen ik dit noteerde in mijn dagboekje.
Ik haalde mijn videocamera te voorschijn en vroeg (middels gebaren) of ik een opname mocht maken. Ik begreep dat hij liever had dat ik alleen buiten opnamen maakte. Dus dat heb ik gedaan. Je had een prachtig uitzicht over het meer vanaf deze plek. De muziek draaide door en op een of andere manier had die muziek iets spiritueels, iets mystieks en had het een rustgevende werking. We stapte weer naar binnen en zagen dat er een rupsje omhoog kroop op de rechter mouw van de het gewaad van de monnik. We wezen hem er op, maar hij dacht dat wij wezen op de CD die draaide en draaide zich om. Naar nog wat gebaar, zag hij zelf ook het rupsje. Hij schrok er van, alsof het een eng beest was, en liep naar buiten om het af te kloppen. Links in de hoek merkte ik twee brandblussers op. Nadat ik nog wat foto's (ook een met Annabel er op) had gemaakt buiten, namen we afscheid waarbij de monnik een beleefde buiging maakte en liepen weer naar beneden. Ik zocht naar mijn zonnebril, maar kon die niet vinden. Ik ben nog even terug gehold naar boven om te kijken of hij daar lag, maar daar lag hij niet. Toen realiseerde ik me, dat ik hem waarschijnlijk had laten liggen bij de wierrookstokjes meisjes. Dus gingen we daar even kijken toen we daar waren aangekomen. En inderdaad, ze hadden hem gevonden en ik liet hen nog even zien hoe ik hem over mijn gewone bril kan opzetten. Ze moesten er vrolijk om lachen.
We liepen naar beneden naar de ponton, waar net een rondvaartboot was aangemeerd. Ik vroeg hoe duur het was en al snel riepen enige jongens "twenty Yuan". Nadat we betaald hadden aan het meisje dat bij de boot stond, mochten we mee. Het bleek nog een hele rondvaart te zijn en ik heb nog wat video en foto's gemaakt. Uiteindelijk ging de rondvaartboot terug naar de middelste aanlegsteiger. Vandaar was het nog een eindje wandelen naar de aanlegsteiger waar we de eerste rondvaart hadden genomen. Onderweg kochten we nog twee flesjes cola. Een van de flesjes was half bevroren. We konden de andere niet vinden op de plaats waar we dachten dat we hadden afgesproken en maakte ons al zorgen dat het wellicht allemaal niet zo'n goed plan was geweest dat we uitelkaar waren gegaan. Het liep inmiddels al tegen half vijf en we herinnerde ons dat we het er over hadden gehad om tegen die tijd weer bij de kabelbaan te zijn. Dus besloten Annabel en ik daar maar over de weg naar toe te wandelen. Onderweg kwamen we nog een Poolse vrouw tegen met haar familie die we aan het begin van de dag ook ontmoet hadden. De Amerikanen die we gisteren ontmoette, hebben we niet gezien. Bij de kabelbaan vonden we gelukkig de andere. Het bleek dat mijn moeder haar voet had verzwikte en dat een man in uniform had voorgesteld dat ze op een stoel aan het eind van de rij mocht gaan zitten wachten totdat de andere er waren, maar dat zag ze niet zitten. Ze hadden al in de rij gestaan, maar wij moesten weer achteraan aansluiten. De rij verliep een beetje chaotisch en het was een beetje duwen en trekken. Voor ons was een hele grote groep Japanners die allemaal liedjes zongen op "christelijke" melodieën. Het kabelbaantochtje naar benenden was weer een heerlijk ontspannende gebeurtenissen. Op een of andere manier is het heel erg stil als je zo boven de grond zweeft en benenden het geluid van krekels en kabbellend water hoort.
We kwamen ruim voor het avondeten weer thuis. Mijn moeder was zeer tevrede en vond dit de mooiste dag van haar leven (wat betreft toeristische uitstapjes). Andy had zich goed gedragen in onze afwezigheid. Na het eten ben ik vooral bezig geweest dit verslag bij te werken. Annabel is weer met de andere naar het basketball veld geweest om daar te spelen. We zijn weer redelijk vroeg naar bed gegaan.
Na circa een uur rijden reden we door een aantal heuvels. Na deze heuvels reden we door twee dorpjes. Overal langs de weg liepen dieren, koeien, geiten en ook paarden. Ook kwamen we verschillende schaapskudde met hun herders tegen. In het tweede stadje zagen we verschillende bezadelde paarden langs de kant staan. Ook reden er veel mensen op motoren rond.
Ergens langs de weg moesten we 10 Yuan per volwassene betalen, exclussief de bestuurder. We reden verder door een dal met links van ons een stroomje. Bij een blauw bord maakte we een haarspeltbocht naar rechts de berg op. Boven op de berg zagen we een grote radiotelescoop en reden we een omheint veldje op waar allemaal Kazakh Yurts stonden. (Google Earth pin.) Toen we uitstapte roken we de geur van paarden. Eerlijk gezegd waren we in eerste instantie een beetje terleurgesteld dat dit alles was. Het bleek dat we boven op de top van een heuvel waren met rond ons zicht op de bergen. Er stonden nog meer bussen en we zaggen hoe andere touristen een ritje met een paard maakte, waarbij er een Kazakh jongen of meisje achter op zat terwijl de gast op het zadel zat. Vele jongens en meisjes van de leeftijd van Annabel, liepen met zweepjes in hun hand rond. Dit zijn echt van de mensen die haast in het zadel geboren zijn. We liepen wat rond en keken wat in de Yurts. Even verder op was een vreemd rond gebouw. Op een bord lazen we dat het te maken had met skiën.
We liepen terug naar de auto en keken wat rond bij de paarden. Er stond ook een pool/snooker tafel waarop gespeeld werd door de lokale jongeren. We besloten even bij de poort naar het terrein van de radiotelescoop te kijken. Op de borden links en rechts van de poort stond: "Urumqi Nanshan base. National Astronomical Observatorium Chinese Academy of Sciences. Key laboratorium of radio astronomy." Het bleek dat je voor 5 Yuan naar binnen kon. We zijn met z'n vijven naar binnen gegaan, nadat Annabel eerst nog zes kauwgommetjes voor 2 Yuan had gekocht. Eerst keken we bij een kleine telescoop die los in het veld stond. Ook hielpen we even met het terugrijden van de overkappig. Daarna leidde een man ons naar een kleine tentoonstelling in de kelder van een van de gastverblijven. Het bleek dat de radiotelescoop een diameter had van 25 meter en onderdeel uit maakte van een VLBI netwerk. Tenslotte zijn we naar de radiotelescope gelopen. Op het gebouw in de buurt hingen een groot aantal foto's van bezoekers die waren voorzien van een bijschrift in het Chinese. Er stonden echter ook veel namen bij, voornamelijk Duits klinkende namen, maar ook last ik ergens "Westerbork". (Later las ik ergens op het Internet dat deze radiotelescoop ook het Huygens vaartuig tijdens zijn afdaling in de dampkring van Titan, een maan van Saturnus, gevolgd heeft.)
Terug bij de bus hebben we wat gedronken en gegeten. We besloten nog wat rond te rijden, want het was pas ergens rond 12 uur. Onder aan de weg suggereerde ik om verder het dal in te rijden. Na ongeveer een kilometer kwamen we bij een parkeerplaats waar wat mensen stonden. Aan de overkant stond een bord waaruit bleek dat we bij het ski gebied waren aangekomen. We waren opzoek naar een toilet en werden verwezen naar een huisje dat tegen de heuvel bij de parkeerplaats stond. Er binnen waren geen toiletten, maar het lag er wel vol met drollen en het stonk er. Na wat beraad besloten we de weg aan de overkant van het dal op te gaan. Na dat we het stroompje hadden over gestoken (de brug er over was ingestort), zijn we naar boven gelopen. Het was er heerlijk koel in de schaduw van de naaldbomen. Toen we boven kwamen, zagen we een paal van een stoeltjes lift. Boven gekomen, kregen we een prachtig overzicht over een bergweide met uitzicht over op de bergen. (Google Earth pin.) Zelfs de Bogda Feng, waar we gisteren in de buurt waren geweest, was goed te zien. Ook zagen we verschillende Yurt dorpjes. Natuurlijk reden er allerlei Kazagh jongeren rond op paarden en brommers. We hebben wat rond gelopen en van het uitzicht genoten. De skilift zag er niet echt werkend uit en de ruiten er van het hokje er naast waren allemaal ingeslagen. Goed mogelijk dat dit een project is wat een vroege dood gestorven is.
Toen we terug liepen, kwam een aantal auto's (waaronder een Audi A6) ons tegemoet. Waarschijnlijk touristen die bij Kazaghs op bezoek gingen. Vanaf de parkeerplaats zijn we terug gereden naar huis. Onderweg zijn we nog een keer gestopt om bij een verzameling bijenkasten bij een veld met zonnebloemen te kijken. We waren ruim voor twee uur thuis. Andy was vervelend geweest en had met de VCD's over de vloer gewreven zodat die nu rijkelijk van krassen waren voorzien. 's Middags hebben we niet veel bijzonders gedaan. Andy is nog lange tijd boven geweest.
Voor het avond eten hebben we Cai He gehad. Dit zijn dubbelgevouwen deegpannekoeken met een vulling van ei en fijngesneden lenteuitjes. Ook was er rijstsoep bij, maar die hebben wij (Annabel, mijn moeder en ik) niet genomen.
's Avonds ben ik nog wezen kijken waar Annabel altijd naar toe gaat met Xiao-Zhong, Xiao-Wang en Dan-Dan. Het was niet moeilijk om hen te vinden. Ze speelde wat met een aantal jongens in de buurt van een klimrek. Later heeft Xiao-Zhong mij ook nog de plaats aangewezen waar hun huis vroeger stond en een boom die aan de overkant van de straat stond. (Ik was in de veronderstelling geweest dat dit de boom was die zijn vader geplant heeft, maar dat bleek niet het geval te zijn.) Op de terugweg kwamen we nog kennissen tegen. In plaats van de brug te nemen, staken we de drukke weg over, omdat ze een buggy voor Dan-Dan bij zich hadden. Annabel wist al helemaal wat het juiste moment was, afgaand op de verkeerslichten. Aan de overkant van de straat, tegen over KFC, liet Annabel een fles vullen met een soort Slurry terplaatse gemaakt in een mixer. Deze werd is gevuld met een schep ijs, toen werden er een aantal lepels rode smaakstof (aarbei, naar ik aanneem) toegevoegd en tenslotte nog een lepel suiker. We liepen terug tussen alle eetkraampjes en opnieuw was verbaasde ik me over de levendige activiteiten op straat en hoe ik die over een aantal dagen zou moeten missen.
Tussen de middag hebben wat tomatensoep met restjes van gisteren gegeten. 's Middags is Annabel helemaal in haar eentje naar de kinderspeeltuin gegaan om daar weer een aantal zandtekeningen te maken. Ze had het telefoonnummer van hier aan de binnenkant van haar linkerarm geschreven. Dus mocht haar iets over komen dan zou ze (of men) altijd contact met ons kunnen opnemen. Maar alles ging goed en ze kwam weer met drie zandtekeningen thuis. Aan het eind van de middag wilden Annabel en Andy patat eten, dus is Annabel met twee bonnentjes voor vier porsies patat naar de KFC gegaan, onder de belofte dat ze 's avonds ook een bord groente zou eten. Ze kwam nog even terug voor het briefje waarop staat dat ze het mee wilde nemen en niet daar wilde op eten. Het was een heel bord vol met patat en ze had zeven zakjes tomatenketchup gekregen. Mijn moeder heeft er ook van gegeten en omdat het zoveel was moest ik ook mee helpen het op te eten. 's Middags hebben Xiao-Zhong en ik alle foto's die we de afgelopen dagen gemaakt hebben op de computer overgezet en vandaar op mijn externe hardschijf en memory-stick.
's Avonds hebben we rijst met allerlei groentes gegeten. Annabel zei natuurlijk onmiddellijk dat ze geen van de groente lekker vond. Uiteindelijk heeft ze wel wat groenten gegeten, maar ongeveer even veel rijst. Terwijl we nog aan het eten waren, kwamen de oude buren langs, samen met hun dochter, de jeugdvriendin van Li-Xia, en haar man. Eerste hebben ze op de computer nog even gekeken naar de foto's die we hadden gemaakt tijdens onze uitstapjes eerder deze week. Ze hadden ook kleren voor Annabel en Andy meegenomen. Voor Annabel een half lange witte jurk.
's Avonds is Annabel weer wezen wandelen met Xiao-Zhong, Xiao-Wang en Dan-Dan. Mijn moeder heeft Andy weer naar bed gebracht. Ik ben nog even buiten de poort gelopen om wat video-opnamen te maken van alle eettentjes hier op straat en van alle bedreivigheid die er hier nog heerst. Annabel kwam nog terug met wat prularia die ze op straat met "spelletjes" had gewonnen. Het liefst had ze een konijntje meegenomen. Die worden hier op straat verkocht in kooitjes waarin de diertjes zich nauwelijks kunnen omdraaien. Eekhoorntjes, schilpadjes en goudvissen in plasticzakjes worden ook overal te koop aangeboden.
Annabel is rond tien uur weer naar het kinderspeelpark gegaan om weer zandtekeningen te maken. We begonnen ons een beetje zorgen te maken toen ze tegen twee uur nog niet terug was, maar net naar twee uur kwam ze aanzetten. Andy is de laatste dagen een beetje vervelend als hij beneden is. Boven, in het appartment waar wij slapen, is hij wel rustig. Dus dat betekend dat een van ons vaak met hem boven is. Vooral wanneer het druk hier beneden en/of wanneer Dan-Dan er is, is hij vaak vervelend. Gelukkig dat we morgen weer weggaan, misschien dat hij in Beijing weer wat meer afleiding heeft en zich minder verveeld.
Voor de lunch hebben we platte spaggetie gehad met een mengsel van de restjes van gisteren. Het smaakte lekker. Xiao-Zhong is de stad in om de foto's op te halen die hij had laten afdrukken. Ik ben nog even een foto wezen maken van de straat waar Li-Xia's oude huis stond en ook nog even door de grote boekwinkel gelopen. Daar heb ik om 16:37:26 nog twee Go boeken gekocht: "Weiqi jieti xunlian 1000ti" (ISBN 7-80548-994-7/G-838), het beginners nivo book van het boek dat ik al eerder kocht, en "Weiqi Sohuo Xunlian" (ISBN 7-80548-884-4/G-777), ook een boek met problemen, wellicht nog makkelijker. Toen ik thuis kwam, waren de foto's er, bijna 200 in totaal. Ik heb ze eerst op volgorde gelegd (ongeveer) en daarna in vijf mapjes van 40 foto's gestopt. Terwijl ik daar mee bezig was, hebben Xiao-Wang, Li-Xia en haar moeder Jiao-Zi gemaakt met rondjes die ze hadden gekocht in plaats van zelf gemaakte van deeg. De Jiao-Zi hebben we voor het avond eten gehad.
Na het eten kwamen mevrouw Guo, de goede vriendin van Li-Xia's moeder, en meneer Wu, haar man, langs. Ik heb met hem via Li-Xia nog wat gepraat over Go in Nederland. Ik heb hem ook de pagina van het Apeldoorn toernooi laten zien. Rond kwart over negen zijn ze weer weggegaan. Annabel heeft nog een aantal zandtekening blaadjes gekocht. Vanmiddag had ze dat ook al gedaan. Annabel is met Xiao-Wang en Dan-Dan meegegaan (Xiao-Zhong is thuis gebleven). Van Li-Xia heb ik nog een stukje maancake gekregen. Annabel kwam thuis met een nieuw laserlampje en een heleboel verschillende voorzet hologrammen. Ze had die voor maar 5 Yuan in een winkel hier niet zo ver vandaan gekocht. Ze had daar ook weer wat zandtekeningen gekocht. Ook had ze haar nagels weer laten doen. Daarom waren ze redelijk laat thuis. We zijn kort daarna naar bed gegaan.
Tegen kwart voor elf namen we boven afscheid van Xiao-Wang en Dan-Dan. Als ik om kwart voor elf de koffers naar beneden ga brengen, zie ik dat het busje er al staat. Als dit bekend werd, was alles en indereen, inclussief Xiao-Wang en Dan-Dan, snel beneden. Als laatste komt de moeder van Li-Xia naar beneden. Er volgt een emotioneel afscheid. We vertrokken rond elf uur en wanneer op de grote straat op rijden, realiseren we ons dat onze flessen met water (met van die handige drinktuiten) nog in de koelkast staan. We besluiten niet terug te gaan. Xiao-Zhong koopt vijf flessen met water.
Rond 11:25 waren we op het vliegveld. Eerst hebben we onze koffers ingecheckd, daarna hebben we afscheid genomen van Xiao-Zhong en Xiao-Wang en zijn we door de security check gegaan, wat weer een heel gedoe was. Om 11:58 zitten we met onze rug naar het raam bij de gate vanwaar ons vliegtuig zal vertrekken. Li-Xia is haar horloge kwijt en gaat terug naar de security check, alwaar ze het terug vind. Annabel koopt een icetea ijsje voor 8 Yuan. We vliegen met de B-2492, een Boeing 767-34P/ER van Hainan Airlines. Ruim voor 12:20 zijn we al in de rij gaan staan. Om 12:28 wordt aangekondig dat het aan boord gaan begint. Pas zes minuten later komt er enige beweging in de rij. Het was weer een beetje duwen en trekken. Bijna alle andere passagiers hebben een of twee dozen druiven en/of "Xinjiang" perzikken bij zich als handbagage. Achter ons liep een jonge dame met twee dozen van de maximale toegestane afmetingen. Dit keer mocht het metale karretje wel mee, maar het mocht niet boven in. Om 12:50 zitten we in onze stoelen. Ik zit in stoel 14A, Annabel in 14B, mijn moeder in 14C, Andy in 14D en Li-Xia in 14E. Het is een vrij luxe toestel met voor iedere stoel een eigen videoscherm. Het is om 13:15 dat we gingen rijden en om 13:20 zitten we in de lucht. Niet veel later vlogen we tussen de bergen door en was ik in de gelegenheid om wat prachtige foto's van de Bogda Feng te maken.
Tegen twee uur werd ons eten opgedient. Er stond "Moslem" op het doosje, dus er zal wel geen varkensvlees in hebben we gezten. Het warme eten bestond uit een bakje met in het midden rijst. Links zat vlees met stukjes aardappel, rechts wat boontjes en worteltjes. Om 14:18 zien we opnieuw besneeuwde toppen aan de linkerkant. We vliegen op ruim 10 Km hoogte.
Om 16:26 zijn we veilig geland in Beijing. We zijn weer een van de laatste die het vliegtuig verlaten. We moeten weer een stuk wandelen naar de bagage ruimte. Ondanks dat er aardig wat fruit langs komt is, zijn onze koffers er nog niet. Annabel staat aan de andere kant van de band om te kijken of ze er al aankomen. Uiteindelijk komen ze dan toch. Om 17:07 zitten Andy en ik op de vloer van de ontvangsthal. Mijn moeder staat bij ons. Li-Xia en Annabel lopen rond opzoek naar Ma Ji. Om 17:23 heeft Li-Xia Meneer Ma gebeld (de vader van Ma Ji). Ze moest daarvoor wel een telefoonkaart van 100 Yuan kopen. Hij heeft haar verteld dat Ma Ji onderweg is. Om kwart voor zes belt Li-Xia opnieuw en drie minuten later ontmoeten we dan uiteindelijk Ma Ji. Ik was al even buiten geweest en waarschuwde me moeder nog dat bet benauwd en warm weer was, maar toen we door de parkeergarage liepen bleek het nog veel erger te zijn dan gedacht. Alsof je in een dampende douche cabine stond. Toen we parkeergarage uitreden, zagen we hoe heiïg het was en ondanks dat de auto van airconditioning was voorzien, was het nauwelijks dragelijk. Na verloop van tijd ontstonden er condensplekken op de voorruit, daar waar de koude lucht uit de ventilatiegaten blies, aan de buitenkant van de ruit wel te verstaan en moesten de ruitenwissers gebruikt worden.
Na ongeveer een uur rijden, waarvan het laatste kwartier over landweggetjes, kwamen we eindelijk bij hun huis aan. (Google Earth pin.) Het is een typische Chinees huis met kamers rond een hofje. Midden in het hofje was een tuin met aan de ene kant voornamelijk rozen en aan de andere kant een moestuin met groenten en fruit (tomaten en druiven). Rond het hofje stonden drie losse gebouwtjes. Wij zaten in het middelste dat bestond uit een grote woonkamer met drie aangrenzende slaapkamers een een badkamer met toilet. Het kleinste gebouwdje bestond uit een enkele kamer. Zelf woonde ze in het andere gebouwdje, waar ook de keuken en de eetkamer was. Gelukkig waren alle kamers van airconditioning voorzien, die dan ook meteen op volle toeren aangezet werden.
Om half acht zijn we gaan eten. De DVD hadden we toen al op de TV in onze woonkamer aangesloten, zodat Andy weer DVD's kon kijken. Aan het eind van de avond was ik een beetje depressief. Er waren veel muggen en Annabel en ik zijn nog lang op muggenjacht geweest. Li-Xia is bij Andy gaan slapen en ik ben bij Annabel onder het een tent van gaas gaan slapen, nadat we een mug aan de binnenkant van de tent dood hadden gemept.
Net toen we verder wilde lopen, was er een meisje dat vroeg of ze met ons op de foto kon. Een vriendin van haar heeft toen de foto genomen. We zijn de ingang van de tempel gelopen, maar omdat we er voor moesten betalen zijn we niet naar binnen gegaan. Annabel heeft ratelslangmagneten gekocht voor 10 Yuan. Maar ze kon het trucje nog niet meteen nadoen. We hebben van daar weer de pont genomen naar het eiland. Andy werd een beetje vervelend en ik heb hem een stuk gedragen tot het midden van de 17 bogen brug (Google Earth pin). Er was daar iemand met een vlieger. Andy ging op zijn billen schuiven richting het eiland terwijl mijn moeder voor hem uitliep. Er waren veel mensen die er naar keken. Li-Xia heeft met mevrouw Zhou gebeld, op mijn aanraden, omdat ze anders waarschijnlijk niet de gelegenheid zou hebben om Andy te zien. We zijn toen naar haar toe gegaan.
Het was even zoeken (en 5 telefoontjes later) dat we hen vonden. Ze zaten in een auto, mevrouw Zhou, haar man, hun zoon en zijn vrouw en hun dochter. Die was 16 en al langer dan ik. Ze sprak redelijk wat Engels en heeft de rest van de tijd voornamelijk met Annabel "gepraat". We zijn hen achterna gereden naar het Beijing Fuchunjiang restaurant (Google Earth pin), dat redelijk smaakvol in een klassieke Chinese stijl was aangekleed. Ze hadden een kamer op de eerste verdieping gereserveerd. Li-Xia en ik mochten was schotels uitkiezen. We hebben gekozen voor bonen, brocoli en asperges. Er was ook een bruine bonen schotel bij, die erg lekker bleek te zijn. Andy werd op het laatst vervelend en ik ben met hem naar beneden geweest. Toen we naar buiten gingen regende. We hebben bij de deur afscheid genomen en zijn toen onze eigen weg gegaan.
Opnieuw was het even zoeken naar de unit van de nationale metereologische dienst waar "Uncle Lin" en zijn familie woonde. Maar naar een aantal telefoontjes, vonden we het. Ik moet zeggen dat er veel veranderd is in de afgelopen tien jaar. Ik herkende de straat niet terug. Toen we bij hun nieuwe huis kwamen aangereden, kwam Xiao-Gui ons te gemoet. (Google Earth pin) Net nadat we waren uitgestapt riep ze papa en kwam Uncle Lin er op zijn fiets aangereden met aan het stuur een aantal plastic tassen met fruit. Nadat we boven kennis hadden gemaakt met de familie, Uncle Lin, zijn vrouwe, hun twee dochters, Xiao-Gui en Xiao-Bing en hun mannen en kinderen, hebben we eerst watermeloen gegeten. Voor Andy hebben we de TV aangezet. Uncle Lin is nu alweer zeven jaar met pensioen, maar hij is nog steeds druk bezig met onderzoek en het schrijven van artikelen en boeken. Annabel raakte al snel bevriend met de dochter van Xiao-Gui, die precies 15 maanden jonger is dan haar. (Ze hadden elkaar tien jaar geleden ook al een keer ontmoet.) De zoon van Xiao-Bing die binnenkort vier wordt, is een echter dondersteen.
Na een half uurtje zijn naar het restaurant van de unit gereden. We mochten opnieuw zelf wat bestellen en kozen voor brocoli, aubergine en bonen. Zij hadden ook de traditionele Beijing Eend besteld, die je eet met een soort pannekoekjes waarin je een stukje vlees doet met reepjes prei en een speciale zware saus en vervolgens oprolt en dichtvouwd en zo uit de hand eet. Mijn moeder heeft ook nog een aantal stukje gegeten, ondanks dat ze al aardig vol zat van ons vorige dinner.
Voordat de schoonzonen van Uncle Lin ons wegbrachten, hebben we afscheid genomen van de andere. De tocht naar huis werd nog wat langer dan gedacht. Ma Ji had ze een beschrijving meegegeven, maar ik denk dat ze de verkeerde afslag namen, met als gevolg dat ze tien keer de weg moesten vragen voordat we bij het huis aankwamen.
We vertrokken rond negen uur en reden via reden via een binnen weg (Beiyuan Lu) naar Beijing. In Beijing kwamen we al snel in een file terecht. Langs de weg werd gewerkt aan een nieuwe bovengrondse metro verbinding. We kwamen langs het terrein waar de Olympische spelen gehouden zullen gaan worden in 2008. De hele stad hangt al vol met reclame daarvoor. We zagen verschillende Trolleybussen langskomen.
Langs de hele weg waren honderden arbeiders bezig met het zetten van nieuwe stoepranden. Het zo me niets verbazen als dit een van de verfraaiingsprojecten voor de Olympische spelen is. Toen we bij de binnenste ring kwamen zijn we linksaf naar het oosten gegaan en meteen bij de volgde straat weer rechts de Dongsi Beida Jie in verder naar het zuiden. Dit is een van die wat oudere winkelstraten. Het was inmiddels 10:35. We zijn rechtsaf de Dengshikou Jie naar het westen in gereden en vervolgens weer de Beiheyan Dajie naar het zuiden. Tenslotte gingen we weer links een straat in en parkeerde rechts net voor de Wangfujing Dajie, (Google Earth pin) een van de grote winkelstraten van Beijing. Aan het begin van de straat vroegen we een beveiligsagente die onder een parasol van McDonalds stond of ze iets wist van de auto's van de Amsterdam-Beijing Rally, maar ze scheen niet te begrijpen wat bedoelde. We zijn nog wel even verder de straat ingelopen. Meneer Ma ging bij de fotozaak op nummer 180 naar binnen. Op de muur zaten enige plakaten bevestigd die schenen aan te geven dat dit een bijzondere zaak was. Meneer Ma kwam even later weer naar buiten. Om 11:10 liepen we weer terug langs de Dongan Department Store, een gigantisch warenhuis die een groot deel van de straat vulde.
Om 11:15 zijn we weer verder gereden en na nog wat bochten reden we de Dongchangan Jie in westerlijke richting op. Dit is de grote weg die het plein van de Hemelse vreden aan de noordkant begrensd en vlak langs het Tiananmen gebouw loopt. (Dat is dat gebouw met het portret van Mao er op.) Na het plein gingen we linksaf en reden we langs de "grote hal van het volk". De chaffeur parkeerde de auto ergens aan de zuidkant van het plein. (Google Earth pin) Om 11:45 stonden we aan het rand van het plein. We zijn het hele plein overgestoken. Er waren aardig wat mensen met vliegertjes in de weer. Deze werden ook te koop aangeboden. Vele malen moesten we "bu jiao" zeggen tegen de verkopers. Meneer Ma wilde weer dat we terug gingen, wat we niet helemaal begrepen omdat de verbodenstad voor ons lag. Op de terugweg kwamen we langs een McDonalds waar we twee Happy Meals voor in totaal 25 Yuan gekocht hebben.
Na opnieuw voorlangs het Tiananmen gebouw te zijn gereden, heeft de chaffeur ons afgezet bij de "West Flowery Gate" (Google Earth pin) van de Verboden stad. Vandaar zijn we langs het water naar zuid ingang gelopen. Ik heb tickets gekocht en we zijn de Verboden stad in gegaan. Verschillende gebouwen werden gerestaureerd en waren dus niet toegankelijk voor bezichtiging. Midden in de Verboden stad sprak Ester Visser (van team 13, rallyteam Ladies First) ons aan. Ze herkende ons, maar wist niet precies meer van waar. Toen we haar vertelde dat Annabel en ik haar ontmoet hadden in Urumqi, herinnerde ze het zich weer. We hebben even staan praten en zijn toen weer verder gelopen. Wel toevallig dat we haar tegen zijn gekomen. (We waren eerder al wat Nederlanders tegen gekomen, maar dat waren dan ook de enige.)
In de paleistuin hebben we een tijdje onder een overkapping gezeten. We hebben wat ijsjes en chips gegeten. Er waren verschillende verschillende mensen die foto's maakte van een sculptuur die in het plafon verwerkt was. De zijn door de noorderpoort naar buiten gelopen.
Via een tunnel, waar verschillende mannen met geamputeerde handen en benen lange te bedelen, zijn we naar de overkant van de straat gegaan. We zijn door het Jingshan gewandeld en hebben de berg beklommen. De uitkijktoren op de top van de berg werd gerestaureerd en was niet toegangkelijk. Beneden aan de noordkant van de berg was het gras tussen de bomen erg mooi groen. Er liepen eenkhoorntjes rond. Annabel heeft er een aantal foto's van gemaakt en ik wat video. Er vlogen echter ook muggen rond en Annabel werd dan ook weer gestoken. Er was ook weer een meisje wat met Annabel op de foto wilde. Het weer begon ook alweer redelijk warm en benauwd te worden en ik heb dan ook mijn overhemd opengeknoopt.
Het was inmiddels alweer kwart voor vier en net buiten de westpoort van het park (Google Earth pin) vond meneer Ma de auto waarmee gekomen was en belde hij de chaffeur op. Terwijl we wachtte heb ik een touristen kaart van Beijing gekocht voor 10 Yuan, ook omdat er naast een kaart van Beijing de stad er ook een kaart van Beijing de provincie bij zat. We zijn teruggereden langs de Badaling Expressway. Niet er overheen dus. Hij nam ook nog een tussendoor weg, die wel aardig was.
Voor het eten hebben Li-Xia, Annabel en mijn moeder een douche genomen. We hebben weer allerlei groenten met rijst gegeten. Na het eten ben ik nog even in de keuken blijven hangen om thee te drinken en wat te "praten" met Chen. (Zij spreekt geen Engels en ik geen Chinees.) Op een gegeven moment kwam Annabel vertellen dat er een salamander langs de wand in de woonkamer liep.
Nadat we nog wat foto's in de tuin hebben gemaakt, met de hulp van de chaffeur, zijn we weer met z'n vieren (exclussief de chaffeur) op weg gegaan naar Badaling. We reden door Changping waar we ook een McDonalds (Google Earth pin) en een Pizza Hut zagen. Het begon alweer flink warm te worden, maar gelukkig was het niet erg vochtig. Het laatste stuk moesten we wel over de Badaling Expressway. Om 10:25 stonden we op de parkeerplaats bij de kabelbaan naar de top van de Chinese muur bij Badaling (Google Earth pin). Eerst moesten we nog even tickets kopen. De kabelbaan was 25 Yuan per persoon. Ik moest 60 Yuan betalen voor het bezoeken van de Chinese muur en de andere maar 40 Yuan vanwege hun leeftijd. Vijftien minuten later waren we met gondel 15 boven aangekomen. Daar heeft Annabel een Olympic 2008 petje tegen de zon gekocht. Er was ook nog een meisje dat met Annabel op de foto wilde.
Nadat we naar binnen zijn gegaan, zijn we eerst naar de top gelopen, wat nog een aardige klim was. (Google Earth Pin.) Meneer Ma heeft een koperen plakkaat voor Annabel gekocht waarop haar naam gegraveerd werd als bewijs dat ze op de top geweest was. Ik heb nog een foto gemaakt van mijn moeder en natuurlijk ook een aantal videopanorama's van de omgeving gemaakt. Toen zijn we naar beneden gelopen. Om 11:45 waren we weer in de buurt van de ingang. Ruim een uur later, om 12:55 waren we aangekomen bij de poort in het dal aangekomen. Ik denk toch zeker dat we tenminste 200 meter gedaald zijn. Onderweg heb ik nog twee flessen met water voor 20 Yuan gekocht. Dat waren dus de duurste flessen met water die we gekocht hadden. Onderweg ook nog foto's gemaakt en video-opnamen gemaakt. Onder aan bij de ingang hebben we nog even op de trap gezeten. We hebben de chips die we gisteren gekocht hadden opgemaakt. Daarna zijn we naar buiten gegaan en naar het toilet geweest. Toen we bij de poort kwamen, merkte Annabel dat ze een van haar krekelmagneten verloren was. Ik ben in de poort blijven wachten. Na een minuut of vijf kwam ze terug zonder stenen. Meteen buiten de poort waren er veel kraampjes en ze vond al snel een kraampje waar ze ze verkochten en dus kocht ze een nieuw setje stenen voor 10 Yuan. Meteen was er een dame die ze voor 3 Yuan te koop aanbood. Vanaf de poort was het nog 800 meter lopen naar de parkeerplaats. Op de parkeerplaats vond Annabel een krekelsteen op de grond, dus toen had ze weer twee setjes.
We zijn teruggereden over de Badaling Expressway en toen bleek dat bijde richtingen een andere route door de bergen volgen. We kwamen wel drie stopplaatsen tegen voor als je remmen het begeven hebben. We reden naar Changping om naar de McDonalds (Google Earth pin) te gaan. Daar waren we om 14:40 en kochten daar weer twee Happy Meals voor 25 Yuan. Misschien zijn we wel de eerste Nederlanders die in deze vestiging van McDonalds gegeten hebben. We reden weer verder richting de bergen en ongeveer een uur later kwamen we bij de "tweede ming" tombes, waar Li-Xia en ik tijdens onze huwelijksreis ook al een keer waren geweest. Het was erg warm en omdat we bijelkaar 170 Yuan aan tickets moesten kopen, besloten we weer meteen verder te gaan. We hebben nog even kort bij het resevoir gekeken, waar we nog een flesje cola voor 5 Yuan gekocht hebben. Na een ritje over de unit, inclussief een uitstapje naar een steengroeve (Google Earth pin) in de heuvels achter de unit, kwamen we om 16:37 weer thuis.
's Avonds is Ma Ji terug gekomen met de auto. Ze had ook allerlei boodschappen bij zich. Li-Xia en Annabel mochten ook nog wat kadootjes uitkiezen uit de dingen die Ma Ji door de jaren had gekregen. Voor mijn moeder kozen ze een soort parelketting.
Kort na het ontbijt ben ik met Chen en Li-Xia naar de "markt" van de unit geweest waar we een watermeloen en wat appels gekocht hebben. Ook zijn we nog even door de lokale winkel gelopen. Toen we terugkwamen was meneer Ma bezig om de foto albums aan mijn moeder te laten zien. In de tweede helft van de ochtend hebben we zitten kijken naar de film "Cheaper in the Dozen", Goedkoper per dozijn.
Voor de lunch heeft Chen weer "nasi" gemaakt. Eerste heeft ze de opgeklopte ei met wat prei gebakken in de pan. Vervolgens de in blokjes gesneden wortel gebakken. Tenslotte de paprika, de rijst en de rest (ei en prei) zonder olie in de pan gebakken. Op het laatst nog wat lenteui er bij gedaan en klaar was de "nasi". Ik ontdekte dat de doos Pringels, die in de kast van de eetkamer stond, in België was geproduceerd. Plotseling viel mijn oog op de tekst "Roken brengt u en anderen rondom u ernstige schade toe". Het stond op een houten doosje van 25 senorites van "Jacob van Meer". Ze hadden het doosje ooit gekregen van kennissen die het weer in een andere provincie hadden gekregen.
Na het eten ben ik bezig geweest om het slot van de blauwe koffer te repareren. Toen we in Beijing aankwamen was hij "opengebroken" aan een kant. Er zat ook een sticker met de tekst "security" op de koffer, dus misschien is hij wel door de security in Urumqi opengebroken om de inhoud te controlleren. Ik ben ook nog even naar de winkel geweest om plakband en wat Chinese chips voor morgen te kopen.
Rond zes uur heb ik het restje van de "nasi" opgegeten terwijl Chen en Li-Xia het avondeten bereidde. Ze hadden ook wat Jiao Zi warm gemaakt die ze nog in de vriezer hadden liggen. Ik heb nog wat foto's van de tuin gemaakt en van de honden die op de straat voor het huis hun eten kregen. Ook nog een foto van een van de krekels gemaakt die hier voortdurend lawaai produceren.
Andy en mijn moeder zijn al rond acht uur naar bed gegaan. We hebben toen onze koffers "gepakt" en de sloten van de blauwe koffer afgeplakt met het plakband dat ik gekocht had. Ik ben zelf rond kwart over negen naar bed gegaan. Li-Xia en Annabel kwamen even later terug van de eetkamer waar ze nog wat gepraat hadden met meneer Ma en Chen.
Rond 8:30 kwamen we in de wachtruimte van Gate 17 aan, die nog vrijwel leeg was. Annabel en mijn moeder zijn terug gelopen om wat koffie en te eten te halen. Ik heb drie witte boterhammen met pindakaas opgegeten en ook een hardgekookt ei en wat komkommer die Chen voor ons had meegegeven. Annabel kwam terug met een bak patat waar ze 35 Yuan (€ 3.50) voor had betaald, hetgeen zelfs voor westerse begrippen duur is.
Rond tien voor negen ben ik met Andy naar het toilet gelopen. Er liep een man rond met een swapper die ons haast achtervolgde om onze voetstappen onmiddellijk weg te poetsen, maar toen ik bij de wastafels (met automatische kranen, dat wel) kwam, moest ik zoeken naar eentje die een beetje droog was. Toen we terugkwamen, was ons vliegtuig, 'City of Freetown', PH-BFF, een Boeing 747-406M aangekomen bij de gate.
Om kwart over negen ben ik nog even bij het boekwinkeltje wezen kijken waar een een CD-ROM had gezien om Chinees te leren. Er stond een meisje een demonstratie te geven, maar toen ik zag dat het 96 USD kostte, had ik geen belangstelling. Nog wel even staan bladeren in een aantal fotoboekjes, maar uiteindelijk niets gekocht.
Om kwart voor tien begonnen ze met mensen aan boord te laten gaan en om 9:57 zaten we op onze plaats in het vliegtuig. Andy in stoel 38A, Li-Xia in stoel 38B, ik in stoel 38C, mijn moeder in stoel 38D en Annabel tenslotte in stoel 38E. Annabel had nog een blik Pringels gekocht. We hadden ook nog een blik Chinese chips bij ons. Het witte brood wat was overgebleven, hadden we weggegooit. Om 10:23 begonnen we te rijden en om 10:39 stegen we op. Buiten was het al 27 graden Celsius en in de cabine was het ook nog erg benauwd. Gelukkig werd dat al snel minder. De verwachte aankomsttijd is 13:59 Nederlandse tijd.
We hebben Andy meteen 10 ml van het medicijn gegeven. Rond de tijd dat het eten rond werd gebracht, werd hij erg onhandelbaar en begon hij te trappen en te gillen. Er leek niets meer met hem te beginnen, dan alleen hem vast te houden. Ik ben op zijn plaats gaan zitten en heb hem vastgehouden. We hebben hem toen nog 6 ml van het medicijn gegeven. Even later kreeg Li-Xia haar eten. Op een gegeven moment werd ik moe en heb ik hem weer in zijn stoel gezet en ben met mijn rug naar hem toe gaan zitten. Vreemd genoeg werd hij rustig en Li-Xia kon aan haar eten beginnen. Nadat ze klaar was, hebben weer van plaats verwisselt en kon ik aan mijn eten beginnen. Drie kwartier later is Andy in slaap gevallen. We hebben gekeken naar de film "Keeping Mum" die rond 14:30 weer was afgelopen. Een erg leuke film vond ik.
Om 15:48 was Andy weer wakker en speelde hij wat met Lassie en Baltasar terwijl wij keken naar de film "Over the Hedge", die niet echt aan mijn verwachting voldeed. Om 16:40 begon de volgende film alweer, het was de film "16 blocks" een soort politie film. Ik heb hem niet echt gevolgd.
Tegen kwart voor zes (kwart voor twaalf Nederlandse tijd) werd Andy weer wat lastig en heb ik hem ruim drie kwartier vermaakt met het maken van grapjes. Daarna is hij weer rustig geweest. Om 18:24 naderde we Stokholm. Het bleek dat we een vrij noordelijke route hadden gevolg, ruim boven St. Pieterburg. Het was me opgevallen dat we in Siberie al een stuk naar het noorden hadden gevolgen. Waarschijnlijk om de straalstroom te vermijden.
Rond 14:04 Nederlandse tijd zijn we geland. We zijn als een van de laatste naar het vliegtuig uitgegaan, maar we mochten met een stewardes mee lopen, zodat we niet hoefde te wachten voor de paspoortcontrolle aan het eind van de sluis. Om 14:37 hadden we onze koffers al. We waren nog even naar het toilet gelopen en de paspoortcontrolle bij het verlaten van de winkel promenade was ook snel verlopen. Toen we buiten kwamen hebben we snel kaartjes gekocht en moesten we nog even "rennen" om de trein van 14:51 naar Enschede te halen. Mijn moeder is in Amersfoort uitgestapt. In de trein heb ik nog de Chinese chips opgegeten. Ik vond het warm en wat benauwd, maar misschien kwam dat ook door de jetlag. Even na vijf uur kwamen we in Enschede aan en hebben we de bus genomen. Om 17:37 waren we eindelijk thuis van onze reis naar China.
