|
|
Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31
|
JiaoziVervolgens zijn de jiaozi gaan maken. Ik heb de rondjes gerold (die in het begin verre van rond waren) en Annabel heeft ze met het vlees/groenten mengsel gevuld. Zo rond kwart over acht waren we eindelijk klaar. Zie voor het resultaat de foto hier beneden. Daarna zijn we ze gaan koken in vijf à zes porties. Iedere keer het wateer aan de kook brengen en vervolgens drie keer een kopje koud water bij gieten. Wanneer ze boven komen drijven zijn ze klaar en kun je ze gaan eten met een sausje van lichte Chinese soja saus, rijst azijn en een paar druppels sesam olie. Gelukkig gaat het koken redelijk eenvoudig en kon het gewoon combineren met het eten van de jiaozi. Het water wordt steeds troebeler van het meel dat gedeeltelijk 'oplost'. Een deel van het water trekt ook in de jiaozi, dus het is niet zo dat de pan volloopt doordat je er steeds wat water bij doet. Na afloop nog 'soep' gemaakt van het kookvocht: restje van het sausje er door heen. Zelf heb ik ook nog een restje Chinese kool even meegekookt. Zeker voor herhaling vatbaar, maar dan wel op een zondagmiddag en rond 3 uur beginnen, want ik had tegen acht uur toch wel flinke trek.
Jiaozi maken is inderdaad veel werk. Ergens is jiaozi wel te vergelijken
met de oliebollen die wij op oudjaarsdag bakken. Dat is ook veel werk. Jiaozi
wordt ook traditioneel bij het Chinese nieuwjaar gemaakt. Tegenwoordig kun je
het gewoon in de winkel kopen, maar het is nog traditie om het in het weekend,
of bij een afscheid, met z'n allen te gaan maken. Onze schoonfamilie maakt het
altijd de avond voordat wij weer vertrekken als we bij hen zijn geweest. Mijn
zwager rolt dan altijd de rondjes. Hij doet dat drie keer zo snel en beter
dan ik het kan. En dan staan we met z'n drieën of vieren de rondjes te
vullen. Jiaozi is typisch Chinees eten, iets waar Chinezen (uit het noorden
van China althans) heimwee naar krijgen, zoals Nederlanders heimwee naar drop
kunnen hebben als ze lange tijd in het buitenland zijn.
Donderdag 21 maart 2013
Sneeuw en zon in de lente deed mij ook denken aan mijn persoonlijke leven. Voor
mij is de grootste worstelling van het geen volwaardige relatie meer hebben, niet
het alleen zijn, ik kan redelijk voor mezelf zorgen en mezelf vermaken, maar dat ik
regelmatig vrouwen ontmoet die ik aantrekkelijk vind. Vaak zijn die vrouwen wat
jonger, al in een relatie of lijken niet op zoek te zijn. Nu dat ik niet meer
samenleef met Li-Xia, gebeurt het steeds vaker dat ik overvallen wordt door
gevoelens van intense verliefdheid. Ik worstel daar echt mee, omdat ik ook nog
steeds gevoelens heb voor Li-Xia en ook met mijn huidige verantwoordelijkheden
is het maar zeer de vraag of er ruimte is voor een nieuwe relatie. Ik twijfel
ook wel over mijn eigen aantrekkelijkheid en over wat ik zelf te bieden heb.
Ik realiseer me de laatste tijd dat ik, gezien mijn ervaringen met partner met
een ernstige ziekte, bang ben om opnieuw in een zorgafhankelijksrelatie te komen,
zowel als ontvangende als gevende partij. Met een stijgende leeftijd neemt de
kans op een ernstige ziekte alleen maar toe. De vraag waar ik mee worstel is
niet zo zeer of ik op dit moment aan een nieuwe relatie zou willen beginnen,
maar of ik dat ooit nog wel zou willen.