|
|
Zo Ma Di Wo Do Vr Za 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 |
Toen ik bij het tunneltje aan kwam, leek het eerst leeg, maar toen zag ik Annabel zwaaien. Li-Xia zat op de grond tegen de wand van het tunneltje. Ik vroeg haar wat er was gebeurd. Ik begreep van haar dat de ketting van haar fiets er af was gegaan en dat ze toen gevallen was. Haar rechtknie deed erg pijn. Ze had al eerder geprobeerd om op te staan, maar dat was niet gelukt. Haar fiets was al door iemand naar ons huis gebracht. Ik besloot eerste even naar haar knie te kijken. Die was inderdaad wat gezwollen en pijnlijk. De knieschijf zat nog op zijn plaatst. Ik kreeg niet meteen de indruk dat er iets gebroken was. Ik heb haar gevraagd of ze nog ergens anders pijn had. Ze zijn van niet, maar later bleek ze toch wel ook nog op wat andere plaatsten pijn te hebben. Maar in ieder geval niet in haar buik.
Ik besloot haar met de fiets te vervoeren en gebruikte de Rautekgreep (toch handig dat ik die net afgelopen maandag tijdens de BHV cursus nog even had zien voordoen) om haar op te richten. Dat lukte. Ze kon niet lopen, maar het lukte mij toch om haar achter op mijn bagage drager te krijgen en ik ben toen met mijn fiets naar huis gewandeld. Annabel, heeft onze tassen meegenomen. Bij huis ben ik meteen naar de auto gelopen en heb haar plaats laten nemen in de auto. We zijn naar de huisarts gereden en ik heb haar eerst naar binnen gebracht. Toen ik nadat ik de auto had weggebracht had terugkwam, was ze al binnen bij de huisarts. Die stelde voor dat er röntgen-foto's gemaakt moesten worden van haar knie en onderbeen. Dus zijn we naar de ziekenhuis gereden. Daar hoefde we niet zo lang te wachten. De uitslag kwam ook snel, er was geen spraken van een botbreuk. Toen heb ik haar weer naar huis gereden. Na een uurtje ben ik weer naar mijn werk gegaan.
Toen ik 's avonds thuis kwam, lag Li-Xia op bed en toen ze uit bed kwam had ze weer meer last van haar knie en dat is eigenlijk tot het eind van de dag zo gebleven. Ik concludeer dat ze vanochtend waarschijnlijk als gevolg van een schrikreactie gevallen is, zich niet realizerend dat ze gewoon de handremmen had kunnen gebruiken.
Li-Xia heeft nog steeds last van haar knie. Alhoewel ze zegt dat het beter gaat met haar knie, kan ze er nog steeds niet normaal mee lopen. Ze gebruikt beneden nog steeds de bureaustoel (op wieltjes als een soort rolstoel.
's Middags hadden we het rijk alleen omdat Annabel vanuit de kerk met Yvonne (haar beste vriendin) was gaan spelen. Li-Xia heeft nog een paar brieven voorgelezen en vertaald. Maar op een gegeven moment werd het haar toch te veel. Gisteravond hebben we er ook een aantal gedaan.
Na het eten zijn we Annabel gaan ophalen in Borne waar Yvonne woont en hebben daar nog even thee gedronken met Tonny en Gerdien. Toen Li-Xia vertelde van afgelopen woensdag, bleek dat ze al vergeten was dat de assistente van de huisarts mij had gebeld en dat Annabel was gekomen nadat ik haar had gebeld.
Om 11:20 belde ze me echter op met de vraag waar ik bleef. Ik vertelde haar dat ze eerder die ochtend had gezegd dat ik er niet bij zou zijn. Ze hing boos op. Even later werd ik door Annabel gebeld met de vraag waarom Li-Xia zo boos was. Ik legde haar uit wat er gebeurd was. Ik besloot dat het verstandig was om even naar de huisarts te bellen. Dat heb ik gedaan en ook vertelde dat Li-Xia de ziekte van Alzheimer heeft en daardoor wat verward en vergeetachtig kan zijn.
Rond kwart voor één werd ik door Li-Xia gebeld vanaf de apotheek, met de melding dat de vervangende huisarts haar doorverwezen had naar het ziekenhuis. Ze kon me niet uitleggen waarvoor. Ook vertelde ze me dat ze vanaf de apotheek belde omdat het bel tegoed van haar mobieltje op was. Ik moest dus weer naar huis. Toen ik daar aankwam vertelde Annabel mij dat Li-Xia niet had geweten hoe ze het haar mobieltje moest aanzetten. Ik bekeek het formulier en zag dat we naar de röntgen afgeling moesten. Ik kon niet helemaal opmaken uit de beschrijving of het alleen om een röntgen foto ging of ook iets meer. Even heb ik nog overwogen om de huisarts te bellen, maar toen zijn we toch maar gegaan. In het ziekenhuis bleek dat het alleen maar om een röntgen foto ging en niets meer. Na enig overleg met de laborant deze toch maar laten maken. Ik vermoed nu dat Li-Xia niet duidelijk aan de vervangende huisarts heeft verteld dat er al röntgen foto's waren gemaakt. Ik heb een beetje het idee dat ik we voor niets naar het ziekenhuis zijn geweest.
Even na half zes werd ik gebeld door de vervangende huisarts. Hij vertelde mij dat hij best onder de indruk was van de zwelling. Hij had nog niet echt de (volledige) uitslag ontvangen van het ziekenhuis en wil mij daar morgen over terugbellen. Hij had niet meegekregen dat Li-Xia de ziekte van Alzheimer heeft. Het viel hem op dat Li-Xia verkeerd gaat lopen en vind dat ze therapie moet krijgen.
Rond half elf zijn Li-Xia en ik naar FysioGym gegaan. Gisteren had ik al van de waarnemende huisarts gehoord dat er nog steeds vocht in de knie zit. Een fysiotherapeut van FysioGym heeft naar de knie van Li-Xia gekeken. Hij kon ook voelen dat er vocht in de knie zat. De binnenknieband heeft volgens hem wel een flinke klap gekregen, maar hij denkt niet dat er sprake is van permanente schade. Hij heeft haar wat buig en strek oefeningen gegeven en een afspraak gemaakt voor volgende week maandag. Daarna is Li-Xia nog wat aan fitness gaan doen. Na afloop besefde ik dat we veel eerder naar een fysiotherapeut hadden moeten gaan.
's Avonds is er een zendingsechtpaar langsgeweest die wij financieel ondersteunen. We hebben met hun gepraat over onze situatie en ook wat videobeelden van onze vakantie in China laten zien.
Ik las vandaag trouwens over een nieuw onderzoeksresultaat (UCLA and HBRI Scientists Isolate Chemical Found in Curry That May Help Immune System Clear Amyloid Plaques Found in Alzheimer's Disease) waar uit blijkt dat Kurkuma een ingredient bevat dat het immunsysteem kan helpen om plaques op te ruimen.
Na afloop zijn we Donner Kebab en Falaffel wezen eten in de stad. Daar vertelde ze me weer verschillende keren over haar bezoek aan FysioGym vanochtend alsof ze het voor de eerste keer vertelde. Meestal laat ik haar maar begaan en maak ik er geen opmerking over.