Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 16 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30
|
Claimgedrag
Vanavond was het onderwerp van het Alzheimer Café
"claimgedrag", een onderwerp dat me niet meteen aanspreekt.
Ik heb nog even getwijfeld of ik wel zou gaan en of ik
met de fiets of de auto zou gaan. Ondanks dat het regende
ben ik toch met de fiets gegaan. Gelukkig klaarde het snel
op. Wel kwam halverwege kwam ik door een aantal straten
die half blank stonden. Alles leek er op alsof er vlak
daarvoor in dit deel van de stad een flinke wolkbreuk
was geweest. De spreker van de avond was iemand die bij een
verpleeghuis heeft gewerkt en die ik ook kende via de
partnergroep van de jong dementerende. Het werd een interessante
voordracht en ook de bespreking naar de pauze was interessant.
Opnieuw werd duidelijk hoezeer de principes die van toepassing
zijn in de omgang met kinderen ook werken in de omgang met
dementerende die probleemgedrag vertonen.
Naast mij zat een man die bij een stichting werkte die
bewindvoerding deed voor gevallen waarbij er niemand van
de familie is die in staat is om het te doen.
Datums
Ik was gisteravond naar een bijeenkomst op het verpleeghuis
voor de families van bewoners en mensen die de
dagbehandeling bezochten. Ik trof daar ook een aantal mensen uit
de jongdementerende groep en hun partners. Tijdens de avond sprak
ik met een man uit de groep van Li-Xia die een dochter heeft van
dezelfde leeftijd als Annabel. Ik vroeg hem wanneer haar verjaardag
was en toen antwoordde hij heel nochelant: "O, dat weet ik niet."
Eerlijk gezegd was ik wel een beetje verbaasd hierover.
Thuis gekomen vroeg ik Li-Xia naar de dagen waarop Andy en
Annabel jarig zijn. Ze had wel wat moeite om die te herinneren.
Toen ik haar vroeg in welk jaar Andy geboren was, had ze daar
geen antwoord op. Ik probeerde haar te helpen door te zeggen dat
hij in 2007 tien was geworden, maar ze kwam er niet uit. Ook het
geboorte jaar van Annabel wist ze niet. Ik vroeg haar toen op
welke dag we getrouwd waren. Ze had geen idee. We moesten er
allebei een beetje om lachen. Toen vroeg ik haar naar de sterfdag
van haar vader (dat is de dag voor onze trouwdag), maar ook daar
had ze geen enkel idee van. Ik vroeg haar tenslotte naar haar eigen
geboortedatum. Ze antwoordde "25 mei". Ik vroeg haar of ze het zeker
wist en vertelde haar tenslotte toen ze volhield dat het 27 mei was.
Ik vroeg haar naar haar geboorte jaar en ze bleef me het antwoord
schuldig. Ik stelde voor dat ze het in het Chinees zou opschrijven.
Ze schreef 57.5.15. Dus ze wist haar geboorte jaar nog wel. (De
Chinezen schrijven data in de omgekeerde volgorde.) Ik vroeg haar
waarom ze 15 had geschreven en ze corrigeerde het in 25. Ik wees
haar er op dat het 27 moest zijn. Opnieuw moesten we beide lachen,
maar eigenlijk is het helemaal niet om te lachen.
Even later vroeg ze me wat onze postcode was. Ik zei het, maar ze
vroeg of ik het kon opschrijven. Toen ik het opgeschreven had,
herkende ze.
Publiekswissel
Ik moest vandaag onverwachts rijden voor het voetbalteam van Annabel.
Gelukkig was Andy naar de weekendopvang en Li-Xia was de stad in
winkelen en had ik verder ook geen dringende zaken. Annabel speelt
als enige meisje in een C4 jongensteam. Ze is de afgelopen weken wel
bij de training van een meisjesteam wezen kijken, maar daar vond
ze niets aan, want die meisjes rende met z'n allen maar een beetje
dom achter de bal aan. Het was lekker weer om te voetballen. Het
betrok tijdens de wedstrijd wel een beetje en er is ook nog een
druppel gevallen, maar aan het eind van de wedstrijd scheen de
zon weer. Er waren naast mij nog drie moeders en een vader. Die
andere vader trad op als lijnrechter. De moeder van de keeper
heeft de organisatorische leiding. De tweeling zus van de keeper
is een van de beste vriendinnen van Annabel. Ze wonen bij ons in
de buurt. De trainer was er ook bij. In de eerste helft scoorde
de tegenpartij een doelpunt. In de tweede helft was de fut er
een beetje uit en werden er nog vijf tegen doelpunten gemaakt.
De lijnrechter van de tegenpartij floot erg scherp, wat eigenlijk
wel een beetje flauw was, want als je voorstaat en er loopt een
jongen een halve meter buitenspel, dan is het niet erg sportief
om meteen te gaan fluiten. Annabel rende nog heel fanatiek rond
en de trainer zei dat ze erg taakgericht bezig was. Hij was erg
tevrede met haar en twee minuten voor het einde van de wedstrijd
gaf hij haar een publiekswissel. Ze begreep eerst niet wat er
aan de hand was, maar toen begonnen wij allemaal te klappen voor
haar. Na afloop van de wedstrijd bleek dat er bij de tegenstander
ook een aantal spelers uit het C1 team meespeelde, zogenaamd omdat
ze spelers te kort kwamen. De trainer vond dat daardoor de dag
verpest hadden, want die jongens domineerde eigenlijk de hele
wedstrijd en ontnamen daarmee de andere spelers de gelegenheid om
er iets van te leren.
Batavierenrace
Vandaag was het heerlijk weer. Li-Xia,
Annabel en ik hadden om vijf
uur afgesproken bij het Camel om daar te eten, zoals we wel vaker
doen. Kort daarvoor was ik nog even bij
De Slegte langs geweest. Ik
had daar het boek Zibaldone
gekocht, dat een uit het Italiaans vertaalde bloemlezing van
Frans van Doornen
is van het boek Zibaldone di pensieri
door Giacomo Leopardi.
Het was redelijk druk in op de Oude Markt van Enschede vanwege de
36de Batavierenrace.
De Batavierenrace is de grootste estafetterace in de wereld. Terwijl ik
op het terras van Camel zat, hoorde ik plotseling de stem van
Erica Terpstra. Het bleek dat de herstart voor de dames
etappe naar de Universiteit aanstaande was. Die vond plaats om
vijf uur. Er werd afgeteld en er klonk een luidde knal, van een
soort kanon, bleek later. Kort daarna arriveerde Li-Xia en Annabel
en bestelde wij ons eten (donner kebab, falafel en gebakken aardappeltjes).
Terwijl we zaten te eten was de start van de laatste mannen etappe,
opnieuw met kanonsschot. De lopers kwam via een rondje door de stad
weer terug over de Oude Markt. We waren verrast door de snelheid
van de lopers. Voorop liep een Afrikaan. I denk dat het
Alan van US Handbal, a Keniaan, moet zijn geweest. Dat team had
ook een vrouwlijke Keniaan met de naam Peninah ingezet op de laatste
vrouwen etappe. Ik denk dat deze renners ook mee doen aan de
Marathon van Enschede die morgen plaatsvind.
Koninginnedag
Vanochend ging de wekker al om vijf uur. Het is niet dat we dag hadden
vergist (en wilde gaan dauwtrappen) maar Annabel wil graag vroeg in de
stad wezen om haar spulletjes te verkopen op de vrijmarkt. We waren pas
rond 12 uur gaan slapen en om 2 uur was ik ook nog een keer wakker
geworden door Li-Xia die in huis rondliep omdat ze niet kon slapen. Ik
krijg de indruk dat haar slaap/waak patroon, vooral nu in de vakantie,
een beetje aan het vertroubelen is. Omdat we zo vroeg zouden opstaan was
Ruth, een vriendin van Annabel, gisteren al gekomen om bij ons te logeren.
Gisteravond vond Annabel ook nog een zak pepernoten in de schuur terwijl
ze bezig was om een kinderfiets uit de rommel te halen. Zou het de laatste
zijn? De zak was al meer dan een jaar overtijd, maar Li-Xia heeft hem
opengemaakt en geconstateerd dat de pepernoten nog goed zijn.
Tegen een uur of zes zijn we richting de stad gegaan. Annabel en Ruth
zijn op de fiets gegaan en ik ben met de spullen in de auto gegaan. Het
was nog heel erg rustig in de stad. Ze waren de eerste die op het plein
voor de Zuidmolen neerstreken. (Annabel had een keer in Borne meegemaakt
dat het rond vijf uur al vol was.) Nadat we spullen hadden uitgeladen,
ben ik weer naar huis gegaan. Tegen een uur of negen ben ik weer op de
fiets naar de stad gereden. Ik heb wat rondgekeken. Bij
de winkel Pijp-lines kwam ik de
tweeling van "De Beauty en de Nerd" tegen. Aan een van hen heb ik gevraagd
of hij nu hier werkte, waarop hij antwoordde dat hij vrijwilliger was. Ik
kwam ook nog iemand tegen van het verpleeghuis waar Li-Xia naar de jong
dementerende groep gaat. Maar ik heb ook nog achter de dames gezeten
en toegekeken hoe het met de zaken ging.
Rond een uur of elf stond Li-Xia plotseling voor onze neus. Ondanks dat
er regen en onweer was voorspeld, was het heerlijk weer, en waren er maar
een paar spatjes gevallen. Li-Xia ging ook nog even de stad door. Het
ging goed met de verkoop van de spullen. Vooral de vele happy meals
speeltjes deden het goed. Ook de stijltangen trokken veel aandacht, maar
meestal was die van korte duur zodra Annabel had gezegd hoeveel ze er
voor wilde hebben.
Op een gegeven moment kreeg Annabel honger en toen heb ik een soort van
pannekoek gevult met prei en een of andere kerrie gekocht voor een euro.
Later heb ik er ook nog eentje voor mezelf gekocht.
Li-Xia en ik zijn ook nog even bij Scapino naar binnen gegaan en daar een
paar sloffen voor mij gekocht. De Plus markt in De Zuidmolen bleek ook
open en Annabel vroeg of wij een flesje water konden kopen voor haar. Dat
hebben gedaan en meteen ook wat aardappelen en een prei gekocht. Wat later
zijn we ook nog naar de Media Markt gelopen, want de winkels in
de Klanderij waren open. Onderweg
kwamen we ook een slippende auto tegen op het Van heekplein.
Tegen een uur of drie zijn we naar huis gegaan en ben ik weer met de auto
naar de stad gereden om de overgebleven spullen op te halen.
Thuis pagina
| Maart 2008
| Mei 2008
