Vorige Boven Volgende
Engels / English

Dagboek, mei 2009


 Zo  Ma  Di  Wo  Do  Vr  Za
                      1   2
  3   4   5   6   7   8   9
 10  11  12  13  14  15  16
 17  18  19  20  21  22  23
 24  25  26  27  28  29  30
 31

Zaterdag 2 mei 2009

Andy

In de afgelopen weken wees iemand mij er op dat het voor de ontwikkeling van Andy misschien beter zou zijn als hij niet met zoveel verschillende omgevingen te maken zou krijgen. Nu 'woont' hij thuis en gaat naar school, naschoolse opvang, weekendopvang en vakantieopvang. De weekendopvang en de vakantieopvang gebeuren wel op de zelfde lokatie, maar niet allemaal met dezelfde kinderen. Van de uren dat hij wakker is, is hij meer uren elders dan thuis. Dit zou opgelost kunnen worden als hij naar langdurige verblijf op een zorginstelling zou gaan. Hij zou dan nog steeds eens in de twee weken thuis komen logeren.

Gisteravond heb ik hem gevraagd van wat hij er van zou vinden om op een van de betreffende zorginstellingen te gaan wonen. Hij reageerde daar een beetje emotioneel op en vond het niet echt een leuk idee. Ik weet niet of hij mijn vraag helemaal begreep. Hij heeft er ook helemaal geen moeite mee om een week (in de zomervakantie zelfs drie weken) naar de vakantieopvang te gaan. (Vorig jaar vroeg hij nadat hij een paar dagen thuis was na de drie weken vakantieopvang al weer wanneer hij terug ging.)

Toch zijn er een aantal goede redenen waarom ik er nog tegen op zie. Ten eerste schept het voor Li-Xia ook structuur als ze 's ochtends en 's avonds voor Andy moet zorgen. En dat is te merken als hij er niet is. Maar ten tweede besefde ik ook dat Andy (en natuurlijk ook Annabel) hun moeder misshien niet meer zoveel jaren zullen meemaken. Zeker als het moment daar is dat Li-Xia opgenomen wordt (moet worden) in een zorginstellng, zal Annabel en Andy haar waarschijnlijk veel minder zien. Toen ik me dit realiseerde, werd ik er toch wel wat verdrietig om. Dit bracht mij ook weer aan het denken over de keuzes die ik zou kunnen maken.

Woensdag 6 mei 2009

De Regels

Vandaag heb ik het boekje De Regels van Ellen Fein en Sherrie Schneider uitgelezen waarin ik op 29 april in was begonnen. Ik had dit boekje op 27 december 1999 voor Annabel gekocht bij de Slegte voor fl 12,50. Ik heb het vorige week aan haar gegeven. Ze heeft er kort in gekeken, maar vond de regels ouderwets. De ondertitel van het boekje is: "De beproefde manier om de man van je dromen te krijgen". De regels komen er op neer dat je als vrouw het initiatief volledig moet overlaten aan de man om de man zo de gelegenheid te bieden je te veroveren. Op zichzelf wel een interessant idee. Het zou je ook verzekeren van een gelukkig huwelijk. Maar voor Ellen Fein ging dat niet op, want in 2000 ging ze scheiden. Wellicht dat dit kwam door het succes van haar boek en het feit dat ze een beroemdheid werd.

Vrijdag 8 mei 2009

Turkije bij Europa

Gisteravond heb ik naar het verkiezingsdebat bij Pauw en Witteman gekeken. Een van de onderwerpen die aan de orde kwam was de toetreding van Turkije tot Europa. De PVV was natuurlijk tegen met als argument dat het een Islamitisch land was. Daar werd natuurlijk tegen in gegaan (door iemand van de PvdA, als ik me niet vergis) dat de Islam een geloof is dat tot het privédomein behoort. Daar werd vanuit de PVV op gereageerd dat de Islam een ideologie is. Anders dan het christelijke geloof (waar we hier in Nederland mee zijn opgegroeit) dat een duidelijke scheiding maakt tussen het wereldse en het geestelijke, ziet de Islam deze als een. Daar waar het christelijke geloof wel samen gaat met het idee van de scheiding tussen staat en kerk, is dit voor de Islam niet het geval. In veel islamitische landen is dit te zien en in de paar landen waar er wel een scheiding tussen staat en kerk is, waar Turkije dus ook toe behoort, staat deze onder druk. In ieder geval is er in al die landen sprake van onderdrukking van andersgelovigen.

De aanwezigen waren het er wel over eens dat Turkije op dit moment niet voldoet aan de criteria voor toetreding (bijvoorbeeld wat betreft mensenrechten). De meeste waren er ook van overtuigt dat dit niet op korte termijn zou gaan gebeuren en dat het minimaal tien jaar zou gaan duren voordat Turkije zou kunnen toetreden tot Europa. Er werd echter ook door iemand (van D66, als ik me niet vergis) beweert dat we Turkije (en andere landen) niet bijvoorbaat mogen vertellen dat ze niet in aanmerking komen omdat daarmee de prikkel voor deze landen verdwijnt om wel wat te doen aan de mensenrechten. Afgezien nog van het feit dat deze strategie er misschien wel toe zal leiden dat Turkije over tien jaar wel lid van Europa is, want het is immers niet mogelijk om het land voor eeuwig "aan het lijntje" te houden, vind ik dit een zeer bedenkelijke manier van redeneren. Als het werkelijk zo is dat een land zich alleen onder de externe druk zal conformeren aan bepaalde criteria, zoals die van de mensenrechten, kun je zeer grote vraagtekens zetten bij de betekenis daarvan. Zo iets zou toch uit het land, zijn bevolking, zelf moeten komen, want anders heeft het toch niet zoveel betekenis.

Zaterdag 9 mei 2009

Star Trek

Vanmiddag naar de film Star Trek geweest. Ik had gisteren al een kaartje gekocht, maar dat was toch wel wat voorbarig, want er waren met mij maar negen mensen in de zaal. Maar goed het was wel de eerste voorstelling om 12:40, niet een tijd dat normale mensen naar zo'n film gaan. Ik vond het een geweldige film, voor mij de beste Star Trek film die ik tot nu toe gezien heb en dat ligt zeker niet aan de speciale effecten. Die vielen eerlijk gezegd zelfs niet zo veel op. Het was vooral het script dat ik geweldig vond. De film speelt in de tijd van de originele serie. Ik heb me verschillende keren moeten inhouden met het lachen (het klinkt een beetje vreemd om te bulderen van het lachen als je de enige bent in de zaal), want sommige uitspraken waren zo geweldig in de lijn van de originele karakters.

De Slegte

Vanmiddag 15:42 tot 16:39 in De Slegte geweest. Een aantal interessante boeken gezien en daar ook wat in staan lezen. Uiteindelijk de volgende twee boeken om 16:38:23 gekocht:

Woensdag 13 mei 2009

Ik mis je

Vanochtend moesten we met Andy naar het ziekenhuis voor nieuwe buisjes in zijn oren. Daar zei hij tegen een verpleegster, die we voor het eerst ontmoette, "Ik mis je". Ik heb hem dit de laatste tijd al vaker horen zeggen, maar dan was het altijd naar bekende toe. Ik denk dat hij het nu gebruikt als een soort begroetingszinnetje omdat hij merkt dat mensen er door gevleid zijn. Waarschijnlijk heeft hij nog niet door dat je dit zinnetje niet in iedere context kunt gebruiken. Toen we naar school brachte, vertelde de lerares dat hij het ook spontaan naar haar toe had gezegd. Gisteren was er een beetje paniek op school, want hij had verteld dat hij vandaag naar het ziekenhuis ging en daar bleef slapen. Ik had hem dat verteld omdat hij een roesje zou krijgen. Maar omdat ik vergeten was om er iets over in het communicatieschrifte te schrijven, dachten ze op school dat hij een nachtje zou blijven slapen.

Kleine meisjes worden groot

Vandaag heb ik het boek Kleine meisjes worden groot van Frans Schalkwijk uitgelezen waarin ik op 9 mei was begonnen, de dag waarop ik het ook om 16:38:23 bij De Slegte gekocht voor 3 Euro. De ondertitel van het boek is "De psychologie van de vrouw". Schalkwijk schrijft in dit boek over ervaringen die hij heeft met vrouwen in zijn praktijk als psychoanalyticus. Vooral hoe hij de verschillende cases beschrijft is interessant, omdat hij daarin laat zien hoe problemen in het heden te maken hebben met ervaringen uit het verleden. Ik vond het een erg boeiend boek dat mij ook weer aan het denken heeft gezet.

Zaterdag 16 mei 2009

15

Van de week belde Li-Xia om me te vertellen dat er een brief gekomen was van het ziekenhuis waarin stond dat een afspraak op 5 mei verplaatst was. Ik merkte op dat 5 mei al was geweest en dat we op die dag geen afspraak hadden. Ik vroeg haar of er misschien 15 mei op stond (want op die dag hadden we een afspraak bij de neuroloog), maar dat ontkende ze. Uiteindelijk vroeg ik haar om de brief maar voor te lezen. Dat ging niet al te best maar op een gegeven moment zei ze "een (pauze) vijf mei". Er stond dus wel 15 mei.

Gisteren stond er 15 op de kalender en ik heb toen gevraagd het voor te lezen, maar het lukte haar niet. In het Chinees kon ze het wel, maar daar is het ook redelijk simpel gewoon de Chinese woorden voor tien en vijf. Ze kon het ook niet in het Engels zeggen. Ook gewoon tellen in het Engels kon ze niet. Toen ik een beetje op weg hielp, telde ze verder in het Nederlands.

Het viel me donderdag ook al op toen we spraken met een man die Engels sprak, maar ook wel een beetje Nederlands verstond, dat Li-Xia niet in het Engels naar hem toe sprak. Ik heb het idee dat ze niet meer weet hoe ze Engels moet spreken. Ongeveer zoals ik bij mezelf bemerk dat als ik Duits probeer te spreken ik de neiging heb om ook Engelse woorden te gebruiken. Engels begrijpt ze nog wel.

De Slegte

Vandaag de stad in geweest. Bij Fotogalerie Objektief gekeken naar de foto's die Frank Roosendaal in Polen maakte van een psychiatrie en een abattoir. Bij De Slegte heb ik om 15:23:35 de volgende drie tweedehands boeken gekocht die allemaal iets van doen hebben met het onderwerp filosofie: Op weg naar huis heb ik zuurkool, augurken, ijsbergsla en verse tofu gekocht. Toen ik om vijf uur thuis kwam had ik zoveel honger dat ik de tofu gebakken en bijna volledige heb opgegeten.

Woensdag 20 mei 2009

Zie, Het landschap zin in jou

Van de week kregen we een foldertje in de bus van de Provincie Overijssel met de titel Zie, Het landschap zin in jou met op voorkant een foto van een gesluierde vrouw. Eerlijk gezegd begrijp ik hier de rationale niet achter. Waarom wordt op een folder van de overheid een vrouw afgebeeld met duidelijke religeuze symbolen. Op alle andere foto's in de folder is dit ook niet het geval. Het enige wat ik kan bedenken is om op deze manier ook mensen met een Moslim achtergrond aan te spreken omdat deze misschien over het algemeen minder hebben met het landschap dan de autochtone Nederlanders. Toch vind ik dit een bedenkelijke vorm van positieve discriminatie om dat gesluierde moslim vrouwen in Nederland nog een minderheid vormen. Maar ook is het een, hopelijk onbedoelde, bevestiging van het idee dat Moslim vrouwen een sluier dienen te dragen, want zelfs de Nederlandse overheid ondersteund dit beeld.

Donderdag 21 mei 2009

Pooh and the Philosophers

Vanochtend heb ik het boek Pooh and the Philosophers door John Tyerman Williams uitgelezen waarin ik op 16 april was begonnen, wat tevens de dag was waarop ik het om 15:23:35 voor € 5,90 bij De Slegte heb gekocht. Eerlijk gezegd vond ik het niet zo'n goed boek en heb ik zelfs overwogen om het niet uit te lezen. Het heeft een hoog Bluff Your Way in Philosophy gehalte, een boekje wat zogenaamd bedoelt is om je informatie te geven filosofie, maar dat eigenlijk bedoelt is als een grappig boekje voor mensen die al wat van filosofie afweten omdat er allerlei inside grapjes in zitten. Maar wat me nog het meest stoort aan het boekje is dat de schrijver uitgaat van het standpunt dat Poeh, de Beer met het Kleine Brein, de grootste filosofische denker is die er ooit geleefd heeft. Dit is een grap die al snel gaat vervelen. Sommige mensen vinden dit echter heel vermakelijk, gezien wat er in recenties over wordt geschreven. In dit opzicht verschilt het boek met andere spin-off boeken (zoals De Tao van Poeh en Winnie-de-Poeh en het oplossen van problemen) die laten zien hoe Poeh en de andere karakters in het boek onbewust bepaalde principes toepassen.

Dinsdag 26 mei 2009

Geen God

Vandaag werd ik op straat geconfronteerd met verschillende reclamezuilen met daarop de tekst: "Er is waarschijnlijk geen God. Durf zelf te denken en geniet van dit leven. www.atheismecampagne.nl". Een beetje merkwaardige tekst. Allereerst suggereerd het dat mensen die in God geloven niet zelf durven te denken. Maar het is toch heel goed mogelijk dat je door zelf te denken tot de conclusie komt dat er een God bestaat. Misschien dat je zoiets vijftig jaar geleden gezegd zou kunnen hebben toen er nog geen sprake was van een brede secularisatie in Nederland. Nu kun je best stellen dat veel mensen die wel geloven daar bewust over nagedacht hebben, misschien nog wel meer dan de meeste mensen die op dit moment in Nederland niet geloven in een God. Ik krijg de indruk dat de meeste van hen daar nauwlijks over nagedacht hebben. En vervolgens de uitspraak om te genieten van dit leven. Ik krijg de indruk dat als je zelf durf te denken, en veel mensen durven dat niet, en tevens geloofd dat er waarschijnlijk geen God is, dat er dan ook weinig reden is om te genieten van dit leven. Immers dan kun je niet om het feit heen dat dit leven eindig is. En het lijkt me dat een geloof dat er geen God is, waarschijnlijk ook impliceert dat er geen leven na dit leven is. Hoe kan je dan nog genieten van dit leven, als je er echt over nadenkt, zeker als je om je heen kijkt en ziet wat er in deze wereld gebeurt.

Vrijdag 29 mei 2009

Toki Pona

Vandaag op de fiets heb ik voor het eerst weer eens gestudeerd op Toki Pona. Toki Pona is door Sonja Elen Kisa bedacht minitaaltje met slechts 118 woorden. Maar omdat de meeste van deze woorden op verschillende manieren gebruikt kunnen worden (bijvoorbeeld als zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord of werkwoord) en ook vaak meerdere betekenissen hebben, is het toch mogelijk om veel in Toki Pona uit te drukken. Recentelijk kwam ik een Nederlandstalige cursus voor deze taal op WikiBooks. Henrik Theiling heeft een script bedacht voor Toki Pona bestaand uit Unicode symbolen.

Zaterdag 30 mei 2009

Monet

Vanavond was de museumnacht. Ik besloot om naar het Rijksmuseum in Enschede te gaan omdat ik ergens had gelezen dat de toegang gratis was en ik graag het schilderij van Monet wilde zien. De vorige keer dat ik samen met Annabel naar het museum was geweest was het doek tijdelijk afwezig. De toegang bleek echter alleen gratis te zijn met een button van het Balenfestival en die button kostte 5 euro. Ik besloot hem toch maar te kopen en ben door het museum gelopen. Hierbij een lijst van schilderijen die ik interessant vond: Daarna ben ik nog even naar de Twentse Welle gefietst en heb ik daar wat rondgewandeld en ook nog naar een jongen gekeken die aan het glasblazen was (foto).

Toen ik net op weg was naar huis, belde Li-Xia met de mededeling dat ze haar sleutel kwijt was. Dat is alweer de tweede keer deze week. Nadat ik thuis was gekomen vond ik hem na circa vijf minuten. Hij lag op de grond naast het bed aan haar kant.

Thuis pagina | April 2009 | Juni 2009