Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30
|
Zeilen
Vandaag was weer ons jaarlijkse zeiluitje ven het werk. In eerste
instantie was het de bedoeling om vanuit Lemmer met Lemsteraken te
vertrekken en naar Stavoren te varen, daar te lunchen en weer terug
te varen. Maar gezien de harde wind en de hoge golven op het IJsselmeer
werd besloten om te vertrekken vanuit Elahuizen. Rond tien over half
elf vertrokken we met de Lemsteraak 'Marendorp' op de motor vanuit de haven. We voeren tegen de
wind en het water spetterde over de volledige lengte van het schip
en toen we ook nog een bui over ons heen kregen was iedereen snel
erg nat. Toch werden de zeilen gehesen en voeren we scherp aan de
wind met windkracht zes à zeven richting Stavoren. Toen we nog geen half uur
onder weg waren en pas circa twintig minuten hadden gezeild, brak
de stuurkabel. De schipper besloot gezien de omstandigheden, de
zeilen te strijken en de rest van de tocht op de motor te volbrengen.
Toen waaide ook nog mijn pet van mijn hoofd en belandde deze in het
water. Na een tijdje ben ik maar in de kajuit gaan zitten lezen. Deze
Lemsteraak was heel wat luxueuzer dan de Skûtsjes waarop we in
voorgaande jaren voeren en ook makelijke te bezeilen (met elektische
lieren en zo). Ik was wel een beetje teleurgesteld door dit alles.
Tegen een uur kwamen we bij Stadsboerderij
De Koebrug, een Schots restaurant en whiskybar. Hier hebben we
een hartige lunch genoten met soep en quiche. Als soep hadden we
een Schotse wortelsoep met koriander. Deze was best wel pittig maar
wel erg lekker.
Nadat we eerste een wandelingtje over de dijk hadden gemaakt om de
golven op het IJsselmeer te bekijken, vertrokken we tegen kwart voor
drie weer vanuit Stavoren. De stuurkabel was weer gerepareerd. Al snel
werd de fok gehesen en zeilde we ruim voor de wind weer terug richting
Elahuizen. Voor circa 80% van de tijd heb ik aan het roer gestaan
terwijl de schipper in de buurt was en af en toe aanwijzingen gaf. Een
aantal keren (bij bruggen) heeft hij het roer overgenomen. De andere
twee Lemsteraken, die eerder vertrokken waren, haalde we uiteindelijk
weer in, omdat onze aak de langste van de drie was. Verschillende keren
kwam de windsnelheid in de buurt van de 30 knopen. En omdat we voor de
wind voeren betekende dat dat het nog wat harder waaide. Een stevig
windkracht zes dus. Omdat we Elahuizen voorbij waren gevaren, gingen we
nadat de fok was gestreken op de motor tegen de wind in, met als gevolg
dat het water weer hoog opspatte en de meeste van ons weer een beetje
nat werden. Rond half vijf kwamen we in de haven en rond tien over vijf
na nog wat gedronken te hebben, gingen we van boord. De hele middag
hebben we prachtig weer gehad met veel zon.
Gogbot
Vanavond de stad in gegaan om nieuwe schoenen te kopen voor Andy.
De vorige waren 'plotseling' versleten. Het was eerste de bedoeling
dat Andy zelf ook mee zou gaan, maar hij had daar geen zin in. Ik
vond al snel een paar Celtics schoenen met een stevige ritssluiting
als sluiting, beter dan de klitsluitingen die zijn schoenen tot nu
toe hadden.
Daarna naar de Slegte geweest
en daar het boek "The Meaning of Life" van Terry Eagleton om 20:38:11
voor € 7,95 gekocht.
Vervolgens ben ik door gelopen naar de Oude Markt waar het
Gogbot Festival begonnen was.
Er was weer veel te zien. Van koelkasten met een alternatieve inhoud
tot een drummende robot of een container vol met ratelende relais.
Broek
Vanochtend had Li-Xia moeite met het aantrekken van een broek. Iedere
keer nadat ze een pijp had aantrokken, draaide ze de broek een kwart
slag zodanig dat de tweede pijp aan de voorkant kwam te zitten en ze
in de knoei kwam bij het aantrekken van de tweede pijp.
Ze komt ook regelmatig met een truitje van Andy aanzetten, met de
mededeling dat de rits stuk is. Meestal is er dan niets aan de hand
en krijg ik de indruk dat ze de rits vanaf de verkeerde kant probeerde
te sluiten.
Gogbot 2
Vandaag opnieuw bij het Gogbot festival
(YouTube video)
wezen kijken. Eerst zijn Li-Xia en ik naar het Rijksmuseum gegaan. Daar wat wat betreft het Gogbot festival niet
zoveel te zien. We mochten voor niets naar binnen. Maar wel een paar kunstwerken
van jonge Chinese kunstenaars gezien die onderdeel uitmaken van de Red Storm
tentoonstelling. Zag er interessant uit. Daarna nog bij Tetem 2 gekeken
naar "Probe" van Boris Debackere, wat geen onderdeel uitmaakte van het Gogbot
Festival. In het andere deel van het gebouw was wel een onderdeel van Gogbot,
maar ik moet zeggen dat ik daar niet erg van onder de indruk was. Wel een
suikerzakje van Renée Rutten
meegenomen. We zijn we weer terug gefiets naar de stad en toen we op de Oude
Markt aankwamen onstak Bastiaan Maris daar net de pulse-jet die daar was opgesteld.
(Zie ook YouTube deel 1).
We hebben ook nog wat gespeelt met de
Lightbox Sequencer
van Jonas Vorwerk. De koelkasten
van het Coldwar project van Topotek waren
ook wel grappig. Het werk van Saygin Soher
deed me wel wat denken aan de kunstwerken van Rinus Roelofs.
Later op de dag zijn Li-Xia, Annabel en ik nog in de stad wezen eten en hebben
we na afloop ook nog even rond gelopen over de Oude Markt en door de Oude Kerk
waar we draaiende installatie gekeken. Buiten gekomen ook nog gekeken naar
een ontsteking van de pulse-jet en ook de drummende robot "Stickboy Model RC 1007"
van Robocross. Vooral de heen en weer bewegende
kop geef de indruk dat het een echte drummer is. Erg grappig.
Annabel heeft nog een foto van
de Punktrabant van Olaf Mooij gemaakt.
Kabukidag
Vandaag zijn Li-Xia, Andy en ik naar de Kabukidag geweest. We waren
allemaal al rond half zes wakker. Ik hoorde Andy in bed bladeren.
Om tien voor zeven zijn we vertrokken want het was vlak bij Maastricht.
We zijn door Duitsland gereden en in net iets minder dan drie uur
waren bij de Ronald McDonald Kindervallei, een prachtig, kleurrijk
gebouw door Heinz Springmann ontworpen in de stijl van
Friedensreich Hundertwasser. We werden verwelkomd met koffie
en thee met daarbij een heerlijk vers (nog warm) stukje Limburgse
vlaai. Andy wilde natuurlijk meteen weten
wie er allemaal kwamen en nadat ik hem de tafel met de badges had
laten zien, wilde hij natuurlijk helpen met uitdelen. Het laatste
gezin deed lang op zich wachten, maar het is natuurlijk altijd leuk
om met andere ouders te praten. Andy behoort nu tot de oudere
kinderen. De jongste was 20 maanden. Het ochtendprogramma begon wat
later dan gepland. Prof. Connie Schrander-Stumpel gaf ons een update
wat betreft het wetenschappelijke onderzoek rond het Kabuki Syndroom.
Er is in de afgelopen twee jaar wel onderzoek gedaan, maar er is
geen belangwekkend nieuws te melden. De oorzaak van het Kabuki Syndroom
is nog steeds onbekend. Wel begint duidelijk te worden dat het veroorzaakt
wordt door een kleine mutatie die maar één of een paar
genen betreft. Na een kort vragenuurtje stond de lunch alweer klaar
voor ons, met daarbij een heerlijk "Limburgs" broodje ragout.
Het middag programma bestond uit een aaneenschakeling van wat korte
onderwerpen. Er was een moeder die een verhaald hield over het gebruik
van gebaren, plaatjesboeken en een spraakcomputer ter ondersteuning
van de communicatie met hun zoon. Connie Schrander en enkele van haar
collega's hebben gepraat met een aantal van de ouders en deelde haar
bevindingen en hun plannen. Ze zijn van plan om opnieuw een gedetailleerd
onderzoek te doen naar de klinische verschijnselen van het syndroom en
ook zijn ze zeer gemotiveerd om het Kabuki-gen te vinden. Tenslotte
vertelde iemand die bij het MEE werkt over de nieuwe herindicatie ronde
van het CIZ in het kader van de AWBZ en de laatste bezuinigingstruc:
het aantal uren wat je als ouder geacht wordt aan zorg te leveren in
flink verhoogd, met als gevolgd dat het aantal uren waar je recht op
sterk gereduceerd wordt. Ook het aantal dagen logeer opvang gaan naar
beneden of vervalt in het geheel. Het schijnt dat je er alleen recht
op hebt als er sprake is van overbelasting van de ouders.
Tenslotte werden we nog getracteerd op een voorstelling van de kinderen
die ze ingestudeerd hadden onderleiding van wat clowns.
Het verbaasde me dat veel mensen mij vroegen naar hoe het ging met
Li-Xia. Velen vonden dat Li-Xia er goed uitzag. Dat laat maar weer
eens zien dat (beginnende) dementie een onzichtbare ziekte is. Wat
zo aan de buitenkant is er niet veel aan te zien. Maar toch kan
Li-Xia haar naam niet meer schrijven en heeft ze soms moeite met
allerdagelijkse dingen zoals het om doen van een autogordel.
Rond half zes zijn we weer huiswaarts gegaan. Ik had Andy belooft dat
we naar McDonalds zouden gaan. Ik had aan wat mensen gevraagd waar een
McDonalds was en op basis daarvan besloot ik om weer de route via
Duitsland te rijden. In de auto viel Andy al snel in slaap en tot
de Duitse grens kwamen we geen McDonalds tegen en besloot ik om maar
door te rijden. Ook in Duitsland zagen we geen McDonalds langs de
snelweg. Het viel met voor het eerst op dat er langs de Duitse snelwegen
heel vaak hoge bomen staan die het zicht ontnemen op het landschap
(althans in het deel waar wij doorheen reden). Na een uurtje werd Andy
weer wakker en vanwege de gemaakte belofte besloot ik na een tijdje
toen ik een bord met Nijmegen zag, omdat maar te volgen. Ruim een
uur later stopte we bij een McDonalds in de buurt van Nijmegen. We
bestelde een Happy Meal voor Andy en hij at de hamburger helemaal op.
Om tien voor tien waren we eindelijk thuis.
The Meaning of Life
vanochtend heb ik het boek "The Meaning of Life" van Terry Eagleton
uitgelezen waarin ik op 12 september
was begonnen, twee dagen nadat ik het boek voor € 7,95
bij De Slegte had gekocht.
Het is een prettig leesbaar boek meet een groot aantal goede
inzichten, maar het lukte mij niet echt om de grote lijn in het
boek te zien. Op pagina 163 haalt de auteur (de Engelse vertaling van)
stelling 6.44 uit de Tractatus Logico-Philosophicus van Wittgenstein aan:
"Nicht wie die Welt ist, ist das Mystische, sondern
dass sie ist." ("Niet hoe de wereld is, is het
mystieke, maar dat zij is.") Eagleston denkt dat Wittgenstein
hiermee bedoelt dat wel iets kunnen zeggen over de dingen in de
wereld, maar niet iets over de betekenis van de wereld in zijn
geheel. Grappig, want ik las er onmiddelijk in dat Wittgenstein
bedoelt dat het zeer verwonderlijk is dat er iets bestaat, want
het immers veel logischer dat er in het geheel niets zou bestaan.
Dit deed mij denken aan de twee grote vragen: 1. "Waarom bestaat
er iets?" en 2. "Waarom stel ik mijzelf deze twee vragen?"
Vanavond gekeken naar Liefde, dood en luchtgitaar, een
korte film van Lourens Blok,
zijn eindexamen film. Echt een hele goede film vind ik. De film speelt
(bijna helemaal) in een herentoilet en duurt in werkelijkheid even lang
als de duur van de film. Een grappig detail is de muziek die af en toe
hoorbaar is wanneer de deur open gaat. Deze film is te bekijken bij
uitzendinggemist.
De editor van de film is Nils Rensen.
Nieuwe boeken
Vanmiddag om 16:53:24 heb ik de volgende boeken bij
De Slegte gekocht:
Henry en June
Vanochtend heb ik het boek Henry en June van Anaïs Nin uitgelezen waarin ik op 10 augustus was
begonnen, de dag waarop ik het om 17:49:59 voor € 3 bij
De Slegte had gekocht. Ik heb dit boek
hand in hand gelezen met Anaïs Nin: Dagboek 1931-1934 waarin ik
op 1 augustus ben begonnen en heb in beide boeken de gemeenschappelijke
zinnen tussen haakjes geplaatst met verwijzing naar de bladzijde in het
andere boek. Dit is een uiterts intensieve manier van lezen en herlezen,
want er zitten soms grote gaten in de twee weergave van de oorspronkelijke
dagboeken. Ik krijg sterk de indruk dat Henry en June wat na het
overlijden van Anaïs Nin is verschenen, een bewerking is door Rupert Pole,
haar laatste partner. Dit omdat ik soms zeer grote verschillen in stijl zie
en Dagboek 1931-1934 wat schrijfstijl meer op een dagboek lijkt.
Het is zeker zo dat Henry en June veel explicieter is, maar alhoewel
ik de erotische getinte film Henry en June (waarvan een foto de
kaft van het boek siert) niet gezien heb, kan ik me haast niet voorstellen dat
dit een getrouwe weergave van het boek is. Het boek gaat voornamelijk over
de gevoelens van Anaïs Nin en haar worsteling met haar verleden. In
Dagboek 1931-1934 wordt niets geschreven over haar verhouding met
Henry Miller nog over haar omgang met de andere mannen in haar leven. Ik
vond het een interessant boek om te lezen, omdat het laat zien hoe weerbarstig
het werkelijke leven is omdat het boek gebaseerd is op een dagboek en niet
een verzonnen roman is.
Thuis pagina
| Augustus 2009
| Oktober 2009
Zaterdag 5 augustus 2009
Zaterdag 12 september 2009
Vrijdag 25 september 2009