Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28
|
Faceplant
Vanavond ging ik vlak bij mijn werk op de fiets onderuit. Mijn bril was verbogen,
maar ik wist hem al snel weer recht te buigen. Ik voelde wel wat raar rond mijn
linkeroog, maar ik het leek niet te bloeden. Het voelde ook alsof ik me geschaafd
had net onder mijn beide knieën. Er kwam nog even een man aangelopen die mij had
zien vallen, om te vragen of alles goed was. Ik ben na een minuut of twee weer
verder gegaan. Thuis ontdekte ik dat ik een klein sneetje had vlak boven mijn
linkeroog. Ik heb Annabel, die ook thuisgekomen was, gevraagd of ze er wat Betadine
er op kon doen er wat Hansaplast pleisterspray op te spuiten. Dat laatste was wat
minder. Ik had mijn ogen natuurlijk gesloten, maar er stroomde toch wat naar mijn
oog en dat prikte nogal en mijn oogleden waren aan elkaar geplakt. De schade viel
gelukkig wel mee, want de 'lijm' was snel verwijderd.
Sleutels
Toen ik vanavond thuis kwam, vond ik Li-Xia staand in het steegje die
met de sleutel van de voordeur probeerde de poort open te maken. Ze wilde
nog even naar de Nettorama. Ik heb haar maar naar binnen gestuurd. De poort
bleek open te zijn, zoals ook de schuurdeur en de achterdeur. Later bleek
dat ze haar sleutels kwijt was.
Zwemmen
Li-Xia zwemt al vele jaren op dinsdag mee met de Reuma Patiënten Zwemvereniging
Enschede. Een aantal weken geleden gaf ze aan dat ze daar niet meer naar
toe wilde. Vorig jaar zijn ze op het verpleeghuis ook gestart met zwemmen op
vrijdag. Ik wees haar daar toen opnieuw op en het leek haar wel een goed
idee en dus zocht ik contact met het verpleeghuis. Het was mogelijk, maar er
was nog wel een wachtlijst. Vanavond was Li-Xia plotseling heel erg
boos. Waarom kon ik niet duidelijk krijgen. Ze leek ook niet te geloven
dat ik het haar vorig jaar ook al vele keren had voorgesteld en kwam op
het laatst met de verklaring dat ze het niet begrepen had. Ze leek het
allemaal niet meer zo goed te begrijpen. Ik vond het vooral moeilijk dat
ze zo boos was.
Maandag
Vanochtend hoorde ik Li-Xia verschillende keren aan Andy vragen of hij
z'n zwemkleding mee moest. Die moeten alleen maar mee op maandag. Later
bleek echt dat ze het idee had dat het maandag was en was ze ook gewoon
naar fitness gegaan zoals ze gebruikelijk doet op maandag.
Toen ik vanavond thuis kwam was Li-Xia bezig haar nagels te knippen. Haar
linkerhand had ze wel netjes geknipt, maar haar rechterhand was een beetje
een puinhoop. Alle nagels waren maar half geknipt en een aantal had ze
zelf een beetje ingeknipt. Gelukkig kon ik nog wel een beetje fatsoeneren.
Duidelijk weer een geval van apraxie.
Slaatje
Gisteravonds had ik slaatje gemaakt voor Annabel die die dag was wezen
langlaufen met haar school en pas rond acht uur thuis was gekomen. Net
iets meer dan de helft was opgegaan, toen Annabel plotseling Li-Xia zag
staan bij de bijna lege schaal met de aardappelopscheplepel in haar hand.
Ik had haar er vlak voor nog gewaarschuwd dat ze die niet moest gebruikt
om te eten. Ik was een beetje boos op haar dat ze zoveel had opgegeten.
Vanochtend ontdekte ik echter een kom met slaatje in de koelkast. Ze had
schijnbaar het grootste gedeelte in die kom gedaan en toen aan het restant
begonnen, maar alweer vergeten dat ze het meeste in de kom had gedaan.
Vanmiddag het boek Spellingscarrousel van Wim Daniels uitgelezen waarin ik op
30 januari ben begonnen, de dag waarop
ik het om 16:15:17 voor € 0,62 bij boekhandel Broekhuis kocht.
Wim Daniëls is er weer eens in geslaagd om een humoristisch, maar
toch onderhoudend boekje te schrijven over een onderwerp waar vele
mensen het moeilijk mee hebben: Spelling. Hij laat ook genadeloos zien
hoe de laatste twee spellingshervormingen, het groene boekje van 1995
en 2005, omgeven zijn door politieke intriges.
Four Colors Suffice
Vandaag het boek Four Colors Suffice van Robin Wilson
uitgelezen waarin ik afgelopen zaterdag
was begonnen nadat ik het op die dag om 16:56:10 voor € 14,95
had gekocht bij De Slegte.
Het boek handelt over de geschiedenis van de vierkleurenstelling die stelt dat iedere kaart ingekleurd
kan worden met slechts vier kleuren zodanig dat twee aaneengrenzende
gebieden een verschillende kleur hebben. Een interessant boek om
te lezen. Wel vind ik dat daar waar de schrijver in de eerste hoofdstukken
nog veel moeite doet om relatief eenvoudige wiskundige begrippen aan
de lezer uit te leggen hij in de latere hoofdstukken, wanneer het echt
ingewikkeld doet dit nalaat.
Bellen naar Urumqi
Het is weer voor het eerst sinds de onlusten in Urumqi dat Li-Xia met haar familie in die stad kan bellen. Kort
na de onlusten met de Oeigoeren in juli 2009, heeft de Chinese
overheid alle telefoon en internet verkeer vanuit
Xinjiang afgesloten met het buitenland. De belangrijkste reden
daarvoor was dat een van de politieke leidsters van de Oeigoeren,
waarvan de Chinese overheid verondersteld dat ze het verzet organiseert,
in het buitenland woont. Het laatste half jaar ging de communicatie
altijd via andere familieleden en kennissen die buiten Xinjiang
woonde en de laatste maanden ook via haar broer die wel in Xinjiang
woont maar in een andere plaats dan Urumqi. We hadden al eerder
gehoord dat de telefoonverbinding hersteld zou worden rond het
Chinese Nieuwjaar (aanstaande zondag). Gisteren hadden we een e-mail
van Li-Xia's broer ontvangen die we niet begrepen, dus belde we hem
vanochtend op (gisteren was het al te laat om nog te bellen) en toen
vertelde hij Li-Xia dat ze weer met haar moeder kon bellen. Dit is
echt groot nieuws. Nu kan Li-Xia eindelijk weer eens met haar moeder
praten. (Het is niet helemaal uit te sluiten dat de Chinese overheid
het telefoonverkeer over een week of op een later tijdstip weer zal
afsluiten.)
Youp
Vandaag met z'n drieën de stad in. Ik had Li-Xia en Annabel achter gelaten
en was vast naar De Slegte gelopen. Toen ik daar voor de bijna lege kasten
van de laatste aanwinst stond zag ik plotseling wat handen voor mijn gezicht.
Die waren van Annabel. Het was nog lang geen vijf uur, dus ik was iets
verbaasd. Ze was moe en had geen zin meer. Ik vertelde haar dat er bij de
overburen, boekhandel Broekhuis, uitverkoop
was met 75% korting. Ze wilde onmiddellijk dat ik met haar meeging. Li-Xia was
op de begane grond. Voor de ingang van Broekhuis stond een aankondiging dat
Youp van 't Hek zijn boeken signeerde tussen 3 en 4 uur. Het was inmiddels even
na 4 uur, maar ik ontdekte hem al snel in de winkel. Hij was, niet geheel tegen
wat ik verwacht had, kleiner dan hij op TV altijd overkomt. Ik kon niet laten
om zijn laatste boek "Omdat jij mijn beste vriend bent" (voor € 7,50)
aan te schaffen en het te laten signeren door hem. Hij schreef er, op
verzoek, in: "Voor Annabel van Youp". (Dit doet mij er aan herinneren dat
we ook nog ergens een boekje hebben dat door Dick Bruna is opgedragen aan
Annabel en Andy. Maar waar?) Op de eerste verdieping heb ik ook nog even
de voorraad afgeprijsde boeken doorzocht. Annabel vond het boek "Shake It!
Timo's cocktail boek" (voor € 3,12) en ikzelf "Het groen-witte
verschillenboekje" (€ 1,49) van Wim Daniëls.
We hadden niet zo'n goed idee wat we wilde. Annabel vond de knoflooksaus bij
Laila niet zo goed en ik had weinig zin om bij Camel te gaan verzoeken om
het vlees niet te laten aanbranden. Toen we over de Oude Markt liepen
ontdekte Annabel en ik dat Li-Xia was achterbleef. Ze reageerde plotseling
erg boos en wilde niet met ons praten. Na lang aandringen bleek dat ze boos
was op zichzelf vanwege het verliezen van haar portemonnee met bankpas
eerder deze week. Vandaag was een vervangende bankpas gearriveerd en ik had
haar gezegd dat ze eerst maar eens moest nadenken over hoe ze die wilde gaan
bewaren om er voor te zorgen dat ze hem niet weer zou gaan verliezen. Ergens
best wel een gemene vraag, realiseer ik me nu ik dit schrijf. We zijn
uiteindelijk wat bij de FEBO gaan eten. Li-Xia is netzo als gisteren vandaag
vroeg gaan slapen.
Portemonnee
Vanmiddag kwam Li-Xia plotseling aanzetten met haar oude bankpas. Ik vroeg haar
waar ze die vandaan had en ze vertelde me van boven. Maar dan moet je portemonnee
daar ook liggen, merkte ik op. En inderdaad even later kwam ze met haar
portemonnee beneden. Ze had boven op onze slaapkamer gevonden. De verklaring is
dat Li-Xia de gewoonte heeft om haar portemonnee te 'verstoppen' als ze hem
thuis laat. Schijnbaar had ze hem afgelopen woensdag vlak nadat ze thuis kwam
'verstopt' en was ze daarna vergeten dat ze dat gedaan had en concludeerde we
dat ze hem verloren had toen ze hem niet meer kon vinden. Ik moest er wel een
beetje om lachen. Ik ben in ieder geval blij dat ze haar portemonnee niet
verloren is, want dat betekend dat ze daar dus nog mee kan omgaan en dat het
dus veilig als ze haar pasje meeneemt en nog gewoon boodschappen kan doen.
Dylan on Dylan
Vanochtend het boek Dylan on Dylan (dat 31 interviews met Bob Dylan bevat) uitgelezen waarin ik op
30 december ben begonnen, de dag nadat ik het boek om 17:37:29 bij
De Slegte kocht voor € 2,50.
De interviews zijn afgenomen van 1962 tot 2004 en dus een groot gedeelte
van zijn leven bestaan. Sommige intervieuws zijn erg boeiend andere wat
minder of zelfs ronduit vaag, zoals het interview over zijn film
Renaldo and Clara. Grappig is ook het interview van Sam Shephard
dat hij geschreven heeft in de vorm van een toneelstuk. In de meeste
interviews zie je dat de interviewer worstelt met het stellen van de juiste
vragen en/of merk je dat Dylan zijn eigen antwoorden geeft op de vragen
en daarbij veel vragen onbeantwoord laat. Wat duidelijk is dat Dylan zich
niet snel van de wijs laat brengen en zijn eigen onafhankelijke weg gaat
en weigert zich in een hokje te laten plaatsen.
Afgelopen zaterdag met de fiets van Li-Xia naar de fietsenmaker gegaan want
haar ketting slipte. Daar kwamen we er al snel achter dat haar fiets in feite
total-loss was gewoon omdat er circa aan 200 euro aan reparaties verricht
moesten worden. Ze heeft er dan de afgelopen jaren ook erg veel op gefietst.
We besloten om een andere tweedehands fiets voor haar te kopen voor 125 euro.
Ik had daar zo wel mijn bedenkingen over, maar Li-Xia zag het wel zitten.
Vanmiddag zijn we de fiets gaan ophalen. Thuis bleken er toch wel wat
probleempjes te zijn. Ten eerste heeft de fiets een twee poten standaard.
Ik heb het geloof ik wel tien keer voorgedaan, maar nog steeds begreep ze
het niet hoe ze hem er op of er af moest halen. Maar ook met het slot was
er een probleem. We hadden het AXA slot van haar oude fiets over laten zetten,
maar het was omgekeerd gemonteerd. Ik had dat afgelopen zaterdag wel opgemerkt.
Li-Xia bleek grote moeite hebben om het slot open en dicht te doen. Naar een
poging of tien leek het haar toch een beetje te lukken. Ik raakte er wel een
beetje gefrustreerd van. Ik heb nog naar de winkel gebeld of haar oude fiets
er nog was, maar dat was niet het geval. Misschien was het toch maar beter
geweest als ik de reparaties wel had laten uitvoeren. Ik heb ook tegen Li-Xia
gezegd dat ik bang was dat ze haar fiets zou 'kwijtraken', dat ze thuis zou
komen met de mededeling dat haar fiets kwijt was, maar het in feite zo is dat
ze hem niet terug kon vinden omdat ze hem niet herkent. Zij ontkent dit zelf.
We zullen zien.
Mazzel
Vanochtend toen ik bij het enige stoplicht stopte waar ik op weg naar werk
langs kom, rolde er een auto over het kruispunt. Er leek niemand in te
zitten. Ik kon niet nalaten even een kijkje te nemen toen de auto aan de
overkant van de weg tot stilstand was gekomen nadat hij met een wiel over
de verhoging die de weg van het fietspad scheidde, was gereden. De auto
was leeg en op nog geen 10 cm tot stilstand gekomen van een hekwerk dat
daar voor de bouw neer was gezet (voor Snakbar De Haven) en al een aantal
maanden maakte dat wij als fietsers moesten omrijden. Het kon niet anders
zijn dat de auto was gaan rijden doordat de bestuurder vergeten was de
handrem te gebruiken en/of de auto in de versnelling te zetten. Ik ging
informeren bij een garage of die misschien een klant hadden met een geel
autootje. Dat bleek niet het geval te zijn, maar toen de man het autootje
zag, herkende hij het en merkte op dat het wel vaker langs de weg stond.
Hij riep naar iemand van een drukkerij Set & Print aan de overkant:
"Henk, is die auto misschien van iemand van jullie." Toen Henk de auto zag,
riep hij dat deze van een collega was en dat de baas er niet zo blij mee
zou zijn. (Schijnbaar was het een bedrijfs/lease-auto.) Ik maakte de
opmerking dat de auto volgens mij geen schade had. Pas later realiseerde
ik dat het ook heel anders had kunnen aflopen, want hij was op nog geen
meter langs een paal van stoplicht gegaan en op de plaats waar hij stond
zat er precies een inkeping in het hekwerk. Had die er niet gezeten, dan
was hij tegen het hekwerk geknald. Maar het had natuurlijk nog veel erger
kunnen aflopen. De auto had ook in botsing kunnen komen met een andere auto.
Zie deze link voor een (satelliet)kaartje van het betreffende kruispunt.
De auto kwam van rechtsonder.
Vanochtend kwam Li-Xia terug uit de tuin met de mededeling dat ze haar slot
niet kon open krijgen. Ik ben toen met haar naar buiten gegaan en heb een
tijdje met haar staan oefenen. Ik krijg het al snel koud en besloot om binnen
verder te oefenen. Maar het lukte niet echt. Steeds leek het te gaan lukken,
maar als ik haar dan vroeg zich om te draaien (om haar aandacht even af te
leiden) en vervolgens haar weer vroeg de fiets op slot te zetten of het slot
open te maken, dan bakte ze er helemaal niets van. Ik heb zelfs nog een stukje
op film opgenomen.
Ten einde raad besloot ik met haar maar naar de fietsenmaker, Broeksema, te gaan. Daar aangekomen vertelde ik dat
Li-Xia het slot niet kon open krijgen. Hij keek een beetje verbaasd en ik
vertelde hem dat het slot er anders op zat en gaf Li-Xia opdracht om haar
fiets op slot te zetten. Toen had hij zelf ook al snel door dat het haar
lukte. Toen ik informeerde naar de oude fiets, vertelde hij mij dat die al
weg was. Hij stelde voor om het slot om te keren. Dus gingen Li-Xia en ik
weer naar huis, Li-Xia lopen en ik met de fiets. Ik haalde de fietstassen
op zodat ik 's middags boodschappen zou kunnen doen. Toen ik naar m'n werk
fietste kwam ik niet ver van ons huis Li-Xia tegen en ik vertelde haar om
eerst naar fitness te gaan.
Tegen elf uur realiseerde ik me plotseling dat de huissleutel van Li-Xia
nog bij de fietsenmaker lag. Ik belde naar de fietsenmaker en die vertelde
dat Li-Xia daar niet was geweest. Hij vertelde me ook dat de fiets inmiddels
klaar was. Ik besloot maar meteen naar huis te gaan en kon nog net even een
traktatie van collega, een saucijzenbroodje, meenemen. Ik maakte me grote
zorgen over wat er allemaal gebeurd zou kunnen zijn. Ik was zelfs bang dat
Li-Xia via een andere route naar mijn werk aan het lopen was en dat ze
misschien daarbij wel verdwaald zou kunnen zijn.
Thuisgekomen trof ik niemand aan en ik besloot naar de fitness te bellen.
Terwijl daar iemand aan het kijken was, stond Li-Xia bij de achterdeur. Ze
kwam net terug van fitness. Dus ik had me voor niets zorgen gemaakt. Ze had
wel gemerkt dat haar sleutel er niet was, maar was gewoon eerst naar fitness
gegaan en dacht er over om later wel uit te zoeken wat te doen. Hoe heerlijk
nuchter. Stelt me ergens wel weer gerust.
Ik vertelde haar om vast naar de fietsenmaker te wandelen. Toen ik zelf een
minuut of tien later vertrok, kwam ze er net aan lopen toen ik het steegje
uitreed. Ik vroeg haar waar ze vandaan kwam en ze mompelde iets over de
fitness. Ik besloot toen maar met de auto met haar naar de fietsenmaker te
gaan.
Eerst zat Li-Xia weer wat te rommelen met het slot, maar al snel kreeg ze de
slag te pakken. De fietsenmaker had er ook nog een andere standaard op gezet,
een standaard met een enkele poot. Ik vroeg of we hem nog iets verschuldigd
waren en hij antwoordde niets. Bij deze verdient hij van mij een warme douche.
Slot
Vanochtend werd ik rond 11 uur gebeld door de buurvrouw. Ze vertelde me
eerste dat de sleutel van Li-Xia's fiets vast zat in het slot, maar al
snel bleek het dat het probleem was dat de huissluitel van Li-Xia vast
zat in de poort. Ik besloot dus maar naar huis te gaan, benieuwd naar
wat er nu weer aan de hand was. Onderweg bedacht ik me dat ik misschien
beter Annabel had kunnen bellen die logeerde bij een vriendin in de buurt.
Thuis aangekomen bleek inderdaad dat de sleutel vast zat in het slot
en er met geen mogelijkheid uit was te krijgen. Wat ook duidelijk was,
was dat de sleutel maar zeer beperkt bewogen kon worden. Even dacht ik
nog dat de sleutel er op z'n kop in zat, maar toen besefte ik dat het
mechaniek van het slot zelf (en niet de cilinder) een probleem had. Ik
ben zelf ook nog een tijdje bezig geweest met rommelen, maar kreeg de
cilinder en dus ook het slot er niet uit. Ten einde raad heb ik maar
gebelde naar de leverancier van de schutting Gering Hout & Beton. Mijn gegevens werden genoteerd en mij werd
verteld dat ik terug gebeld zou worden. Circa een half uur later werd ik
teruggebeld met de vraag of ze over een half uur langs zouden komen. En
inderdaad binnen een half uur waren er twee mannen. Ze stonden er ook
vreemd van te kijken hoe het kon. Ik heb hen nog wel verteld dat Li-Xia
niet zo handig was met sloten. Ik weet niet of het komt door iets wat
zij gedaan heeft of dat het slot gewoon versleten is.
Ze vroegen mij om de schroef waarmee de cilinder wordt vast gezet. Ik
had deze er uitgehaald en nadat ik hem had gehaald van binnen, zette ze
hem er weer in. Na wat rommelen lukte het hun om de sleutel om te draaien
en de cilinder te verwijderen. Uit hun wagen haalde ze een nieuw slot
en plaatste dat er in. Toen ik vroeg wat het me ging kosten belde ze
naar de zaak en kreeg ik te horen dat het nog onder de garantie viel.
Van mij verdienen ze ook een warme douche voor de snelle en gratis service.
Thuis pagina
| Januari 2010
| Maart 2010
