|
|
Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31
|
In eerste instantie trok alleen het eerste boek mijn aandacht dat drie Euro kostte. Vanwege de drie voor vijf aanbieding heb ik er toen maar twee boeken bijgekocht. Er ook nog over gedacht om een 'gek' boekje van de stichting Pandora te kopen voor € 7,50 maar dat uiteindelijk niet gedaan. De man die voor mij afrekende kreeg wel het "De Slegte"-boekenweek geschenk, het boekje De verovering van het geluk door Betrand Russell. Ik kreeg dat niet, waarschijnlijk omdat je minimaal 10 Euro moet besteden.
Alhoewel ik het gesprek met de maatschappelijk werkende als zeer nuttig en bevredigend heb ervaren, ben ik op dit moment toch redelijk uit het lood geslagen. Ergens heb ik het gevoel dat een opname nog veel te vroeg is voor Li-Xia, maar als ik zie waar ik haar al allemaal in moet ondersteunen en de druk die er op Annabel en mij legt, dan vind is opname wel een van de opties die te overwegen valt. Toch denk ik dat ik er niet meteen voor zal kiezen, maar wellicht dat het toch verstandig is om een ZZP 5 VV indicatie te gaan aanvragen omdat er ook nog zoiets als een wachtlijst is.
Het valt me vooral zwaar dat de keuze over 'een opname' nu concreet in zicht komt. Het is zo'n ingrijpende keuze voor al onze levens, die van Li-Xia in het bijzonder, maar ook voor Annabel, Andy en mij zal het een grote impact hebben. Het is het soort keuze waar niemand zich voor geplaatst wil zien.
Maar als ik niet voor opname kies dan betekend het wel dat ik minder moet gaan werken of moet accepteren dat er vaker ondersteuning vanuit de thuiszorg plaats vind. Dat laatste vind ik ook moeilijk omdat het toch weer extra stress met zich meebrengt en het een verdere inbreuk op onze privacy betekend. En het is ook maar zeer de vraag of Li-Xia het accepteerd en/of het Annabel en mij verlicht.
We kwam toen ook op het terug gaan naar China. De afgelopen weken had ik al weer geopperd dat we in de zomer van 2011 weer eens met z'n vieren naar China zouden kunnen gaan, omdat het dan alweer vijf jaar geleden is dat we zijn geweest. Maar de afgelopen dagen realiseerde ik me dat Li-Xia dan mogelijk te ver achteruit is gegaan om nog naar China te kunnen gaan. (Ik vraag me of het feit dat ze geen handtekening meer kan zetten een reden zou zijn voor China om een visum te weigeren, maar dat terzijde.) Andere opties zijn om in kerstvakantie te gaan. Maar dan kunnen we maar voor maximaal twee weken gaan. Ook is het daar dan erg koud, gemiddeld zo'n -10 graden met uitschieters naar onder de -20. Ergens lijkt me het wel leuk om dat een keer mee te maken. Maar misschien is het dan ook al niet meer mogelijk. Dus dacht ik ook aan de mogelijkheid om deze zomer te gaan, Li-Xia en ik samen. Maar toen Annabel daar van hoorde wilde die eigenlijk ook wel mee. Maar wanneer dan? Andy is de eerst drie weken van de zomervakantie vakantieopvang. De overige drie weken is hij vrij. Het is ook in de eerst drie weken dat er al afspraken zijn gemaakt om voor Annabel om met familie naar Frankrijk te gaan.
En Li-Xia zelf. Ach voor haar hoeft het niet zo. Ze wil eigenlijk alleen maar terug naar China als haar moeder ernstig ziek wordt en/of overlijdt. Maar als haar moeder plotseling overlijdt, is het haast niet mogelijk om bij haar begrafenis aanwezig te zijn, want je regelt niet zo maar op stel en sprong een visum en een ticket naar China, zeker de vliegreis van Beijing naar Urumqi, zou wel eens een probleem kunnen zijn. En Li-Xia kan die reis zeker niet alleen maken.
Zaterdag 20 maart 2010De artikelen van Perelman trokken veel aandacht, maar omdat ze alleen een schets van het bewijs gaven, waren er ook veel vragen. In April 2003 werd hij door het wereldberoemde Massachusetts Institute of Technology uitgenodigd om een presentatie te geven. Gedurende een week gaf hij presentaties van zijn bewijs (voor een schoolbord, zoals gebruikelijk is in de wiskunde) en beantwoorde hij vele vragen. In de daar opvolgende jaren zijn drie groepen van wiskundigen bezig geweest om het bewijs te controleren. In het voorjaar van 2006 claimde twee Chinese wiskundige dat zij het bewijs hadden geleverd van het Vermoeden van Poincaré op basis van de schets van Perelman en beweerde dat ze daarbij een gat in het bewijs hadden gedicht. Hun bewijs bestond uit een wetenschappelijke publicatie van circa 260 bladzijden. Het feit dat zij claimde het vermoeden te hebben bewezen, was zeer tegen het zere been van Perelman, zeker toen ze ook ondersteund werden door een andere bekende Chinese wiskundige en er niemand in de wiskundige wereld er iets van zei. Later zouden twee Chinezen toegeven dat het 'gat' wat zij gedicht hadden het gevolg was van het feit dat ze een deel van het bewijs van Perelman niet goed hadden begrepen.
In Juni van 2006 werd aan Perelman een Fields-medaille toegekend. Deze medaille wordt gezien als de Nobelprijs voor de wiskunde. Maar Perelman weigerde de medaille in ontvangst te nemen en/of te ontvangen. De reden daarvoor was dat hij vond dat iedereen had ingezien dat zijn bewijs correct was en dat het daarom geen bijzondere erkenning verdiende.
Perelman trok zich terug uit de wiskundige wereld en leeft sindsdien als en kluizenaar en leeft van het pensioen dat zijn moeder ontvangt waarbij hij samen woont.
In 2000 heeft het Clay Mathematics Institute zeven zeer moeilijke wiskundige problemen geselecteerd die ze tot de Millenniumprijsproblemen hebben bestempeld. Aan elk van de probleem hebben ze een geldbedrag van 1 miljoen dollar gekoppeld. Als voorwaarde stelde ze dat het bewijs in een wetenschappelijk tijdschrift gepubliceerd zou zijn geworden. Ondanks dat Perelman dit nooit gedaan heeft, heet het Clay Mathematics Institute vorige week dinsdag (op 18 maart) een persbericht doen uitgaan waarin ze verklaren de prijs aan hem toe te kennen.
Perelman heeft echter te kennen gegeven dat hij de prijs niet wil ontvangen met de verklaring dat hij al alles heeft wat hij zich wenst. Het is moeilijk te begrijpen dat Perelman de prijs heeft geweigerd, zeker omdat hij in armoede leeft. Sommige menen dan ook dat hij gek is. Er zijn mensen die geopperd hebben dat hij aan Syndroom van Asperger, een ontwikkelingsstoornis in het Autistisch spectrum, lijdt. Dit zou mogelijk een verklaring kunnen zijn voor zijn gedrag. Maar zijn gedrag is goed te verklaren door zijn hoge morele standaarden die hij zichzelf op legt. Eerder heeft hij verklaard dat hij geen held van de wiskunde is en ook dat hij een mislukt is en niet veel heeft bereikt. Mogelijk dat hij zichzelf als een mislukking ziet en daarom de prijs niet heeft geaccepteerd. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat hij, wetend van de Millenniumprijsproblemen er bewust voor heeft gekozen om zijn bewijs alleen op het Internet te publiceren en niet te verdedigen in een wetenschappelijke publicatie. In ieder geval zal zijn naam voor eeuwig verbonden blijven aan het Vermoeden van Poincaré. Het is alleen wel jammer dat hij als wiskundige verloren is gegaan omdat hij mogelijk nog meer doorbraken had kunnen forceren.
Aanpassing, woesndag 24 maart: Een artikel op Life.ru beweert dat Perelman nog geen beslissing heeft genomen of hij de prijs zal aanvaarden of niet.
Ik begrijp het wel dat ze dit opperen, want over het algemeen voelen de Chinezen zich sterk verantwoordelijke voor de zorg voor hun ouderen en hebben ze er een hekel aan om hun ouderen op te laten nemen in een verpleeghuis.
Maar afgezien van de praktische problemen (visa, verzekering, medische zorg, zorgindicatie en uitkering) vraag ik mij af of mijn schoonfamilie op de duur instaat zouden zijn om Li-Xia de zorg te geven die zij hier in Nederland zou kunnen krijgen. Maar ook als ze voor een kortere periode, drie maanden of een half jaar, naar China zou gaan, acht ik de kans zeer groot dat ze bij terugkomst in Nederland zeer grote problemen zal ondervinden. Het zou me niets verbazen als ze het Nederlands verleerd zou zijn, dat ze de weg helemaal niet meer zal kunnen vinden, en/of niet meer op de fiets zou kunnen deelnemen aan het verkeer.
Ik realiseerde me gistermiddag dat zelfs een bezoek van drie weken aan China al tot problemen kan leiden. Afgelopen zondag toen Li-Xia alleen naar de kerk ging, was het dat een ander kerklid haar zag, want anders had ze de kerk misschien niet gevonden. Dat kerklid maakte zich zorgen of Li-Xia de weg naar huis nog wel terug zou vinden. Zelf verdedigde Li-Xia zich gisteravond met het feit dat de weg was opgebroken of dat ze met de stoep bezig waren. Ik weet niet of dat zo is, maar zelfs als het zo is, dan is het natuurlijk niet een reden om de weg kwijt te raken. Overigens reageerde Li-Xia vanochtend ook heel verbaasd toen ik haar vertelde dat het donderdag was en dat ze naar het verpleeghuis toe zou gaan. Het is niet de eerste keer dat ze deze week in de war wat betreft de dag van de week.
Ik ben nog bezig om een antwoord naar mijn schoonfamilie te formuleren. De oomzegger is eigenlijk de enige die Engels kent. Dus de communicatie met mijn schoonfamilie loopt via hem. Ik begreep van hem dat hij deze zomer een studieprogramma in Wuhan zal volgen en dus niet in Urumqi zal zijn. Omdat Li-Xia op dit moment niet echt in staat meer is om te vertalen, zijn de communicatie mogelijkheden met mijn schoonfamilie dus erg beperkt.
Vraag (1 april 5:43): Hoeveel erwten heb je gebruikt en kan je ook erwten gebruiken uit een potje of moet je echt wel erwten hebben.
Antwoord (1 april 8:24): Ik experimenteer al sinds mijn studententijd met eten koken. In die tijd waren we vaak ook creatief. Voor de erwten heb ik een zakje gedroogde spliterwten gebruikt die je o.a. bij de Nettorama kunt kopen. Ik denk dat ik crica 250 gram gebruikt heb. Maar nadat je ze geweld hebt wordt dat dus wel het dubbele. Of je ook doperwten uit blik/pot kunt gebruiken, weet ik niet.
Vraag (1 april 17:36): Met hoeveel water kook je de gewelde erwten?
Antwoord (1 april 19:27): Wanneer je de spliterwten welt moet het water minimaal twee keer zo hoog staan als de erwten. Het is verstandig om halverwege nog even te kijken. Ik had 500 gr spliterwten genomen en heb er ongeveer de helft (met een schuimspaan) uit gehaald om te bakken. Dus ik denk dat ik toen ik begon ongeveer 250 gr erwten in 400 ml water had. Maar omdat er aardig wat over gestroomd is, heb ik er tijdens het koken verschillende bekers koud water bij gegooid. Ik kook eigenlijk altijd een beetje op de gok. De erwtensoep dikt vooral tegen het eind in. Dus in het begin mag er wel voldoende water bij zitten. Maar ik denk dat het ook te maken heeft met hoeveel je er verder nog bij doet. Je kunt er ook ander groenten, zoals prei en ui er bij doen. Aardappelen binden natuurlijk ook. Wat betreft de kooktijd moet je er rekening mee houden dat je het laatste kwartier het gas niet zo hoog meer kunt zetten want anders is de kans op aanbranden groter. Regelmatig roeren is dus wel een voorwaarde. Dus voor de groenten die je er op het laatst bij doet (zoals bij mij de paprika en de tomaten) wel iets meer rekenen dan de normale kooktijd. Als de soep afkoelt wordt hij natuurlijk ook dikker.
Ik vind het moeilijk om dit soort recepten op te schrijven, omdat ik ze meestal op mijn gevoel doe en ook wat varieer met de ingrediënten die ik gebruik. Hangt een beetje af van wat er in huis is. Met een gerecht als dit, kun je ook flink variëren. Je kunt er ook uitgebakken spekjes bij doen of de laatste vijf minuten er een in plakjes gesneden rookworst bij doen.