Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
|
Holten
Andy gaat deze week weer met de vakantie-opvang naar Landal Twenhaarsveld in Holten. In de brief stond dat ik hem
vanochtend tussen 10:30 en 11:00 naar het ontmoetingscentrum moest
brengen. Het was rond 10:20 Andy en ik vertrokken, omdat ik het inpakken
van zijn tassen tot het laatst had uitgesteld. Ik nam de afslag Holten
op de A1 maar ontdekte al snel dat ik verkeerd zat. Op een plattegrond
langs de weg ontdekte ik dat ik de afslag Holten-Oost had moeten nemen.
Om 11:04 was ik op het park. Maar daar was geen ontmoetingscentrum en
bij de receptie wisten ze ook van niets. Gebeld naar de Losserhof,
bleek dat ze het ontmoetingscentrum op de Losserhof zelf bedoelt hadden.
Dus ben ik daar maar naartoe gereden. Andy begreep het eerst niet, maar
kon er wel om lachen toen ik het uitlegde dat ik dom was geweest en de
brief verkeerd had gelezen. Toen we tegen twaalf uur op het
ontmoetingscentrum aankwamen, waren ze net aan tafel gaan zitten voor
het eten. Dus uiteindelijk is alles goed gekomen.
De route die we (ik) gereden zijn in Google Maps.
Vandaag om 16:42 heb ik de Stadatlas
Amsterdam, ISBN:9789074891318 voor 6 Euro bij De Slegte gekocht. Ik heb dit boek al vaker bekeken, maar voorheen
kostte het 15 euro. Ik vind het boek vooral mooi vanwege de kaarten in
het laatste deel van het boek die van schaal 1:9500 en 1:4750 zijn.
Achter in het boek zit ook een uitvouwbare overzichts kaart op schaal
1:28000 (als ik het goed berekend heb).
Paspoort Annabel
Vorige week al gehoord dat er in het geval van Annabel een uitzondering
mocht worden gemaakt en zij dus geen formele toestemming (handtekening)
van Li-Xia nodig had voor het aanvragen van een paspoort. Gisteren een
afspraak gemaakt via de website van de gemeente voor vanochtend 9 uur.
Annabel en ik waren er rond 10 voor negen en hebben ons bij de receptie
gemeld. Daar hebben ze gebeld naar de mevrouw die ons eerder te woord
gestaan en die was er vrij snel en heeft ons naar een van de medewerkers
gebracht en onze situatie uitgelegd. Daarna verliep de procedure als
gewoonlijk. Om 9:05:27 heb ik een bedrag van 53,10 euro voor het paspoort
overgemaakt. Volgende week donderdag kan ze haar paspoort gaan ophalen,
een dag later dan normaal, omdat ze morgen met Bevrijdingsdag gesloten zijn.
Twee tijgers rennen snel
Vandaag om half een het boek Twee tijgers rennen snel van
Huang Hé, ISBN:9789025743833, gekocht voor € 2,50
bij De Slegte. Dit is een boek met CD
over zeven Chinese kinderliedjes. Ook weer gekeken naar het boek
Ongeluksvogels van B.S. Johnson dat ik misschien wel wil gaan kopen.
Dune
Vandaag heb ik Dune (Duin in het Nederlands) van Frank Herbert voor de vierde keer uit gelezen,
voor het eerst in de originele Engelse vertaling, in de gedrukte versie
van de New English Library, ISBN:0450027279, die ik op Zaterdag 3 april 2010 tweedehands gekocht heb bij De Slegte voor € 4,00. Ik besloot om het boek te gaan lezen,
nadat ik Lynch's Dune, 1st Draft Screenplay op 17 April had gelezen.
Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Wat me wel opviel was dat sommige
stukken veel compacter leken dan wat ik mij herinnerde, wellicht dat mijn
herinnering gekleurd is door de verfilming van het boek die ik bekeken heb.
Mama is ziek
Vanochtend had ik me verslapen en dat ondanks dat ik er gisteravond voor
mijn doen erg vroeg in was gegaan. Om kwart voor acht in mijn ochtend de
chauffeur van het schoolvervoer verteld wat er gebeurd was en verteld dat
ik Andy zelf zou brengen. Toen ik Andy wakker maakte begon hij meteen
met: "Ik ben ziek. Ik wil thuis blijven. Ik wil niet naar school." Ik
vroeg hem wat er aan de hand was, want hij wekte niet echt de indruk ziek
te zijn, en daar kon hij geen antwoord op geven. Op een gegeven moment
zei hij wel: "Mijn mama is ziek." Afgelopen zaterdag toen ze bij de
opvang een cadeau voor Moederdag gingen maken, had hij dat ook al gezegd.
En gisteravond toen ik hem ging ophalen, wilde hij ook niet bij Li-Xia
langs. We zijn wel gegaan en hij heeft alleen maar TV gekeken. Ik heb hem
uiteindelijk maar gewoon naar school gebracht. Daar deed hij ook weer
heel erg moeilijk in de gang. De klassenassistente vertelde mij dat hij
de laatste tijd wel vaker er over had dat zijn moeder ziek was. Hij heeft
dus duidelijk moeite om te accepteren dat Li-Xia op het verpleeghuis is en
heeft waarschijnlijk het idee dat ze nog een keer terugkomt. Voor hem
gaat het ziek-zijn dus steeds meer te lang duren.
Li-Xia van streek
Vanochtend hoorde ik dat Li-Xia weer eens heel heftig gereageerd had op
het korte bezoek van Andy en mij afgelopen zondagavond. Zelfs kalmerende
middelen waren nodig geweest. Li-Xia begrijpt het allemaal niet en lijkt
zich erg zorgen te maken om Andy. Het lijkt er op alsof zowel Andy als
Li-Xia het er erg moeilijk mee hebben. Misschien is het maar beter als
ik Andy helemaal niet meer meeneem naar Li-Xia toe. Het valt me zwaar om
dit te moeten concluderen.
Ik kon me vandaag niet echt concentreren op het werk, met als gevolg dat
het me niet lukte om een bug op te lossen die vanochtend door een andere
collega gevonden werd in een stukje functionaliteit waar ik de afgelopen
weken aan gewerkt hebt. Helaas kon dat stukje functionaliteit dus niet
mee met de release die vandaag gemaakt werd. Dit geeft mij weer het gevoel
dat ik als werknemer niet betrouwbaar ben en niet in staat ben om
prestaties te leveren wanneer het er op aankomt. Dit maakt alleen maar dat
ik nog depressiever wordt dan ik al was.
Afscheid nemen
Ik heb al eerder aangegeven dat ik het gevoel heb dat ik het sinds de
opname van Li-Xia alleen maar drukker heb gekregen dan daarvoor. Thuis
is het er niet rustiger op geworden en mijn werk gaat ook gewoon door.
Maar het bezoeken van Li-Xia op het verpleeghuis is er bijgekomen. Niet
alleen dat het mij tijd kost, is het ook emotioneel erg zwaar. Iedere
keer is er weer de onduidelijkheid over hoe ze er aan toe zal zijn,
want dat verschilt ook per keer, de ene keer reageert ze vrolijk, de
andere keer blijft ze in haar stoel zitten. Maar het zijn ook de
emoties die het weerzien bij mij oproepen, of juist de afwezigheid van
de emoties. Soms voel ik me tot haar aangetrokken en wil ik dicht bij
haar zijn en met haar knuffelen. Op andere momenten lijk ik afstand te
houden, wellicht bang voor de emoties die te veel intimiteit zullen
oproepen. Ik merk dat ik me ook heel onzeker voel in mijn omgang met
het personeel. Het is hun afdeling, zij werken daar 24 uur per dag,
week-in-week-uit, zij vormen een team met z'n eigen teamprocessen. Soms
heb ik het gevoel dat ik een ongenode gast ben en door mijn bezoeken
soms onrust creëer en hun het werken moeilijk maak.
Ik heb het gevoel dat ik op deze manier niet verder kan. En het feit dat
ik afgelopen woensdag zo uit het veld geslagen ben door wat er op die
dag gebeurd is, toont wel aan dat mijn veerkracht op is. Ik heb het
gevoel dat ik niet langer zo kan blijven aanmodderen en dat het tijd is
voor een 'dramatische' keuze. Er zijn een aantal opties:
- Andy laten opnemen. In principe is dit snel te regelen omdat hij nu
al een indicatie heeft waarmee hij opgenomen zou kunnen worden. Dit
zou mij in ieder geval wat meer lucht geven en ook eens de gelegenheid
geven om door de week weer een 's avonds ergens naar toe te kunnen
gaan. Voor Andy zou dit echter een zeer dramatische keuze zijn.
- Me ziek melden. De afgelopen jaren heb ik er vaak voor gekozen om
vrij te nemen als ik er even door heen zat, maar misschien dat ik me
nu ziek moet melden en er vanuit moet gaan dat ik overspannen ben.
Echter, dit is maar een tijdelijke oplossing, en ik vind niet dat ik
echt ziek ben, maar dat ik het mijn familieomstandigheden zijn die
het me onmogelijk maken om te werken. Waarschijnlijk is het ook niet
hard te maken naar de bedrijfsarts toe dat ik werkelijk ziek ben en
zelfs als ik een paar weken niet zou werken, is de kans groot dat ik
dan weer hersteld ben.
- Stoppen met werken. Dat is misschien wel de meest dramatische keuze
die ik zou kunnen maken. Wat stoppen met werken betekend ook geen
recht hebben op een WW-uitkering en voor bijstand kom ik (op dit
moment) natuurlijk niet in aanmerking. Minder gaan werken zou ook
kunnen, maar ik werk al zo weinig. Op dit moment gemiddeld maar zo'n
20 uur per week. Ik zou 24 uur per week moeten werken, maar dat haal
ik de laatste maanden vaak niet. En als je eenmaal een half jaar niet
gewerkt hebt, worden je kansen op de arbeidsmarkt ook steeds kleiner.
Er is ook de optie om voor mezelf te gaan beginnen. ("Faase Reverse
Engineering B.V.") Dat zou me meer ruimte geven om mijn werktijden in
te delen zoals ik wil en ook dat werk te doen wat ik interessant zou
zijn. In ieder geval zou er dan een directe koppeling zijn tussen
geleverde arbeid en prestatie. Maar het zou ook erg veel onzekerheden
en daarmee ook veel spanningen met zich mee brengen. Ook vrees ik dat
ik de noodzakelijke assertiviteit voor ondernemerschap mis.
Als ik zou stoppen met werken, zou Li-Xia ook weer thuis kunnen komen.
Misschien dat ik dan een PGP voor haar kan aanvragen en mezelf inhuren
als hulp voor haar. Dat zou dan enige inkomsten kunnen genereren.
- Afscheid nemen van Li-Xia. Het lijkt er op alsof het het beste is als
Andy en Li-Xia elkaar niet meer zien. Bij hen beide maakt het erg veel
emoties los, waar ze niet meer kunnen omgaan. Ik heb nu ook het idee
gekregen dat het voor mijzelf misschien ook een oplossing zou kunnen
zijn. Want ik merk toch dat ik door de week heen steeds weer aan het
plannen ben wanneer ik haar zal bezoeken en hoe ik dat dan moet doen.
Trouwring
Donderdagnacht mijn trouwring uitgedaan omdat het pijn deed als gevolg
van de gekneusde hand die ik woensdagochtend had opgelopen. Ik wilde wel
eens zien hoe lang het zou duren voordat je niet meer kon zien dat ik een
ring had gedragen. De afdruk van de ring was snel verdwenen, maar de
verdikking van de ringvinger (rond het eerste kootje) bleef natuurlijk.
Voelde wel apart om zonder ring rond te lopen, alsof ik weer een vrij
man was, want ik weet dat vrouwen er wel naar kijken of je een ring
draagt of niet, immers een ring aan een mannenhand betekend vaak dat hij
getrouwd is (of is geweest). Ik voel me vaak eerder weduwnaar dan
getrouwde man. Vanochtend heb ik de ring weer omgedaan, want het is
immers een symbool van trouw, van een belofte die je ooit gedaan hebt,
en die belofte is nog steeds geldig.
Woensdagochtend was ik op weg naar mijn werk. Nabij de de laatste
rotonde die ik tegenkom op mijn route, waren ze bezig met het plaatsen
van omleidingsborden, vanwege de reconstructie van de Hengelosestraat
even verder op, naar ik aanneem. Ik was daardoor even afgeleid en zag
niet het busje op tijd, dat vlak voor mij afsloeg van de rotonde. Ik
weet me niet helder te herinneren of ik geremd heb, maar ik denk het
wel. Ik raakte net nog met mijn voorwiel het achterste stuk van de
rechter zijkant van het busje en vloog als gevolg daarvan over de kop.
Ik stond al snel op en bemerkte wat indrukken in mijn rechterhand en
een schaafwond net onder mijn linker knie. De bestuurder van het busje
was 10 meter verder gestopt en kwam naar me toegelopen. Hij vertelde
hem dat ze bij hun geen rotondes hadden waarop de fietsers voorrang
hebben en dat hij pas op het laatste moment had gezien dat ze op deze
rotonde wel voorrang hadden. Omdat hij in de weg stond en ik en mijn
fiets redelijk in orde leken, bood hij mij aan zijn telefoonnummer te
geven zodat ik hem even later terug zou kunnen bellen. Mijn fiets
leek niets te mankeren behalve dan een deuk in de bel, waardoor hij
niet meer rinkelde en wat krasjes op mij zadel. Op mijn werk heb ik
hem opgebeld en heeft hij mij zijn naam en adres gegeven. Hij kwam
uit Denekamp, een dorpje ten noorden van Oldenzaal.
In eerste instantie leek het wel te gaan met de pijn aan mijn hand,
maar toen ik een appel wilde eten met een mesje, bleek dat onmogelijk
te zijn vanwege de pijn. De hand begon toen ook steeds pijnlijker te
worden en ik ben naar collega gestapt voor pijnstillers. Die collega
suggereerde echter dat ik misschien maar even langs de huisarts moest
omdat het best gebroken zou kunnen zijn. Dus heb ik maar een afspraak
met de huisarts gemaakt en was ik daar kort na 12 uur. De huisarts
zag na wat testjes geen reden om aan te nemen dat er sprake was van
een breuk en dat mijn hand dus gekneusd was. In de loop van de middag
ging de hand steeds meer pijn doen. Ik heb nog wel een Ibuprofen
genomen, maar die leek weinig effect te hebben. Ik heb maar wat op de
bank gezeten en mijn hand zo stil mogelijk gehouden. 's Avonds wat
sla en later ook een kroket en wat patat gegeten die Annabel had
gehaald. De nacht op donderdag heb ik ook erg veel pijn gehad en
weinig geslapen. Omdat op een gegeven moment mijn ringvinger en pink
pijnlijk waren, heb ik toen mijn ring afgedaan. Nu op dit moment kan
ik weer bijna alles met mijn hand. Behalve als ik bepaalde
draaibewegingen maak, doet het nog wel pijn.
Vanochtend om 10:40, het 'boek' De Ongeluksvogels (de Nederlandse
vertaling van The Unfortunates) door B.S. Johnsons bij De Slegte gekocht
voor € 19,99. Twee weken geleden, dacht
ik er al over om dit boek te kopen. Een van de redenen waarom ik er zo
lang over gedaan was het feit dat dit boek een onderdeel was van de 2+1
actie van De Slegte. Ik heb nog lang gekeken of er misschien twee andere
romans vond die ik interessant genoeg vond. Gezien de nu al grote stapel
boeken die ik nog kan gaan lezen, heb ik daar toch maar van afgezien.
Vanavond de inleiding bij het boek gelezen dat bestaat uit 27 losse delen
die afgezien van het eerste en het laatste deel in willekeurige volgorde
dienen gelezen te worden. Dit omdat ieder van de 25 tussenliggende delen
gebaseerd is op een van de herinneringen die bij de schrijver in willekeurige
volgorde kwamen boven drijven tijdens het verslaan van een voetbalwedstrijd.
Verjaardag Li-Xia
Gisteren was de verjaardag van Li-Xia. Ze hadden wat slingers opgehangen
in de woonkamer. Li-Xia had al veel kaarten ontvangen van familie en
kennissen. Als eerste heeft Eef haar bezocht. Daarna is Cornelise gekomen.
Ik kwam Eef in de lift tegen toen ik naar Li-Xia toe ging. Cornelise is
een stuk met Li-Xia gaan wandelen, naar het Ecopark. Ik heb in de
tussentijd wat aan de was gedaan. Toen Li-Xia en Cornelise terug waren
gekomen, hebben we wat van de vlaai gegeten die ik meegebracht had. En
de andere bewoners hebben ook een stukje gekregen. Li-Xia ad met de
verkeerde kant van het lepeltje. Aan het eind heb ik haar maar wat
geholpen. Cornelise had nog een klein cadeautje meegenomen. Tegen 12 uur
zijn Li-Xia en ik beneden naar het restaurant gegaan waar we plaatsnamen
aan tafeltje voor twee. We kregen wat drinken aangeboden. Als voorgerecht
kregen we zalmcocktail. Voor het hoofdgerecht hadden we kipfilet
gegarneerd met wat salade, gebakken krielaardappeltjes en als groente
worteltjes en doperwtjes. En daarbij een champignonsaus. Ik moest Li-Xia
een beetje helpen met het snijden van haar eten. Ze had moeite met het
gebruik van de vork en gebruikte vaak haar vingers. Als toetje een
sorbet bestaand uit slagroom, ijs, vruchtjes en bovenop de tekst
"Hartelijk gefeliciteerd". Alles bij elkaar hebben we ruim een uur
zitten tafelen. Li-Xia was niet erg spraakzaam. Ik heb haar wel
verschillende keren gevraagd wie er allemaal geweest. Natuurlijk kon ze
de namen niet herinneren, maar toen ik ze noemde reageerde ze wel met
herkenning. Na het diner ben ik weer naar huis gegaan. Voor zover ik
weet is er niemand meer op bezoek geweest. 's Avonds hebben ze haar
verjaardag (nog een keer) met de bewoners gevierd.
City Walks: Amsterdam
Vanmiddag om 16:56 City Walks: Amsterdam door Amelia Thomas
bij De Slegte gekocht voor
€ 3,00. Het is niet echt een boek, maar een verzameling
van 50 kaartjes met op de ene kant een plattegrond en de andere
kant een beschrijving van een wandeling.
Thuis pagina
| April 2011
| Juni 2011
