Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31
|
BBQ
Vanmiddag was er op het verpleeghuis
een BBQ voor de jong dementerende en hun partners. Het was wel weer eens
leuk om met iedereen te praten. Zo op het eerste gezicht kun je niet meteen
zien wie een jong dementerende is en wie een partner, maar het valt me wel
op dat jong dementerende veel passiever en afwachtender zijn. Met sommige
is het gewoon moeilijk praten omdat ze nauwlijks uit hun woorden komen.
Met andere kun je wel praten, maar niet echt een serieus gesprek houden.
Ook op de dagopvang hadden ze gemerkt dat Li-Xia de laatste tijd wat vaker
moei was. Op een gegeven moment vroeg ik Li-Xia of ze nog wist wat de
uitslag van de voetbal wedstrijd was. Eerst zei ze vijf, maar toen begon
ze te tellen. Vreemd genoeg sloeg ze de acht over. Ik begrijp dat ze nu
echt moeite heeft met het vertalen van getallen van het Chinees naar het
Nederlands. Ze moet echt in het Nederlands tellen om te weten welk cijfer
bij welk getal hoord.
Tootje
Vandaag is Andy 11 jaar geworden.
Gisteravond hadden we de kamer al versiert met wat slingers en
vanochtend mocht hij zijn cadeautjes uitpakken. Daar is hij nu
al heel goed in. Er zaten twee Dvd's van Pokémon bij.
Toen hij in de bus begon hij opeens "tootje" te roepen. Maar wij,
Li-Xia, de buschauffeur en ik, begrepen niet wat hij bedoelde. Ik
meende toetje te verstaan en dacht dat hij koekje bedoelde, omdat
hij de k-klank vaak als een t-klank uitsprak. Uiteindelijk is de
chauffeur toch maar weggereden, want hij moest nog meer kinderen
ophalen. Ik had er wel een naar gevoel over, ook omdat het zijn
verjaardag was. Nee, het leven van een verstandelijke gehandicapte
is niet altijd leuk, zeker als je niet begrepen wordt, omdat je niet
goed uit je woorden kunt komen. Pas toen hij weg was, drong het tot
mij door dat hij zijn cadeautjes mee had willen nemen.
De stad in
Vanmiddag zijn Andy en ik met de bus de stad ingegaan. Ergens
halverwege stapte een aantal verstandelijk gehandicapte in met
hun begeleidsters. Twee van de begeleidsters kwamen tegen over
ons te zitten en een meisje achter hen riep "Andy". Toen vroeg
een van de begeleidsters: "Is dat Andy?" Ik bevestigde het en
toen herkende ze hem van de tijd dat ze nog op KDC "Klim Op"
werkte. Ze zei dat Andy toen net begon te lopen. Andy herkende
haar toen ook, want hij stond op en liep naar haar om haar een
knuffel te geven. Het wereldje der verstandelijk gehandicapten
is klein.
Li-Xia wachte ons op bij de bushalte in de stad. We spraken af
dat ik even een krettebol zou gaan kopen bij het stalletje van
Het Stoepje en dat wij daar
op haar zouden wachten terwijl zij haar fiets in de fietsenstalling
ging zetten. Maar toen ze naar een minuut of tien nog niet verschenen
was zijn we naar de fietstenstalling gewandeld. Daar was echter
niet. Toen we weer terug liepen naar de markt kwam Li-Xia boos
aangelopen. Al snel bleek dat ze was vergeten dat we bij het
Stoepje hadden afgesproken.
Bij Intertoys zag Li-Xia drie Pokémon DVD's liggen voor
een prijs. Ze wilde die voor Andy kopen, maar Andy wilde ze zelf
niet hebben. Li-Xia zei dat als we thuis waren, Andy er om zou
vragen. Ik vertelde haar opnieuw dat Andy ze volgens mij niet
wilde hebben. We zijn toen verder gegaan naar Bart Smits, waar
Andy van het geld wat hij van zijn verjaardag had, een DVD van
de club van Sinterklaas heeft gekocht.
We zijn toen richting de bibliotheek gewandeld, maar ik ben even
bij De Slegte langsgegaan en
heb daar een vijftal boeken gekocht:
Duin van Frank Herbert, Redekunstige grondslag van verstandhoudingen van
Frederik van Eden, Vita
van Victoria Glendinning, Amuse-gueule
van Arnon Grunberg en Phileine zegt sorry
van Ronald Giphart. (In het laatste boek ben ik onderweg naar huis
begonnen.)
In de bibliotheek kwam ik Li-Xia en Andy tegen. Li-Xia is kort
daarna vertrokken. Toen wij thuiskwamen was ze er nog niet en
ik maakte me even zorgen dat haar iets was overkomen. Toen ze
tien minuten later thuis kwam, zei ze dat ze nog even bij de
Nettorama langs was geweest.
Toen ik rond zeven uur beneden kwam, stond er een DVD van
Pokémon op. Het bleek dat het een van de DVD's was die
we vanmiddag bij Intertoys had gezien en dat Li-Xia deze had
gekocht, "toen wij weg waren", zoals ze zelf zei. Het lijkt er
op als of de belangstelling die Andy voor Pokémon had,
nu een obsessie van Li-Xia is geworden.
Betuttelen en bevoogden
Toen we een aantal weken geleden bij elkaar kwamen met de
partners van de jong dementerende was het onderwerp
betuttelen en bevoogden. Een interessant onderwerp.
Het zijn van die dingen die je toch ongemerkt gaat doen als
je merkt dat je partner bepaalde zaken niet meer aan kan. Het
is zo makkelijk om iemand iets uit zijn handen te nemen als
het niet meer vlot gaat. Toch is het belangrijk dat wij onze
partners nog zoveel mogelijk zelf laten doen, want als we te
snel iets uit handen nemen, dan ontnemen we hun ook een
mogelijkheid om actief te blijven en doen we afbreuk aan hun
eigenwaarde. Wij als partners zien ons voor de taak gesteld
om steeds over die smalle lijn te bewandelen van wat onze
partners wel aankunnen en wat nog niet. Maar veel zit hem ook
in de manier waarop we hen aanspreken en hoe we met hen
bespreken hoe we met hun beperkingen omgaan. Soms gaat dat
goed, maar vaak ook nog wel verkeerd.
Thuis pagina
| September 2008
| November 2008
