Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 24 26 27
28 29 30 31
|
Boeken
Vanmiddag om 12:34:50 het boek Oeroeg van Hella S. Haasse
gekocht bij de Bijenkort voor
vijf Euro (inclusief 50% korting). Het betreft hier de luxe versie
die uitgegeven in het kader van de Nederland Leest 2009,
ISBN:9789059651012.
Vanmiddag kreeg ik van Annabel drie Star Trek boeken die ze
voor mij vanuit Amerika heeft meegenomen. Dit zijn:
- The Vulcan Academy Murders (#20) door Lorrah. ISBN:067164744X.
- The Final Nexus (#43) door Gene DeWeese. ISBN:0671660187.
- Rules of Engagement (#48) door Peter Morwood. ISBN:0671661299.
Afbraak dak Grolsch Veste
De afgelopen weken zijn ze druk geweest met het verwijderen van het
ingestorte deel van het dag van de Grolsh Veste, zoals op de foto
hier rechts te zien is. Een collega vertelde me hoe ze dit deden
(want ik ben zelf twee weken niet op het werk geweest): Eerst werd een
deel vast gemaakt aan een hijskraan, vervolgens werd het met snijbranders
het deel bijna geheel los gemaakt en tenslotte werd dit met een hijkraan
losgetrokken, waarbij de hijskraan vaak heftig schudde. Volgens mijn
collega was het een redelijk spectaculair gezicht. Wat mij opviel is
dat ze echt het gehele nieuw aangebouwde stuk hebben verwijderd, dus
ook de hoek die zo op het zich geen enkele onbeschadigd was gebleven.
Schijnbaar willen ze het zekere voor het onzekere nemen.
Eerste spelletje Atlantis
Gisteravond, net voor 10 uur, werd ik gevraagd of ik als zesde
persoon mee wilde doen met een spelletje Atlantis. Dit is een spel
dat bij voorkeur met zes personen gespeeld moet worden. Het is
bedacht door Martin Medema. Het heet zo omdat het speelbord langzaam
verdwijnt, zoals ook het eiland Atlantis langzaam in de zee verdween.
Ik besloot om mee te doen. Ik heb grotendeels de zetten van de sterkste
speler gevolgd. Dat was ook bedoelt om te voorkomen dat een van de
spelers per ongeluk zichzelf zou op blazen. Ik heb nog wel geprobeerd
om nog wat andere dingen te doen terwijl ik op mijn beurt wachte, maar
dat lukte niet echt. Rond half drie hebben we besloten om het spelletje
te beëindigen omdat iedereen moe was en het toch wel redelijk
duidelijk was wie er zouden gaan winnen. Ik zou hoogstwaarschijnlijk
derde of vierde worden. Vlak voor het einde van het spel heb ik
bovenstaande foto genomen.
Afgelopen woensdag toen ik terugkwam van ZomerGo meteen even bij Li-Xia
langs gegaan. Iemand van het verpleeghuis stond net op het punt om met haar
te gaan wandelen, dus ben ik maar gegaan. We hebben een vrij uitgebreid
rondje gewandeld. Li-Xia praat nu vrijwel geheel in het Chinees met af
en toe een paar woordjes Nederlands, zoals de uitdrukking: "Echt waar".
Toen ze afgelopen zaterdag met haar moeder belde, meende ik haar ook
Nederlandse woorden te gebruiken. Uit haar uitdrukking en gebaren te
zien, kreeg ik de indruk dat ze verschillende keren hetzelfde verhaal
vertelde, maar omdat ze dus in het Chinees praat, stoor ik mij er niet
echt aan, want omdat ik het niet het versta, merk ik ook niet dat ze
steeds hetzelfde verteld. Wat me iedere keer verbaasd is hoeveel ze
nog zichzelf is ondanks al haar beperkingen.
Ben je ervaren?
Vanochtend het boek Ben je ervaren, de vertaling van Are You
Experienced van William Sutcliffe, ISBN:9789044614442, uitgelezen waarin ik afgelopen dinsdag (16 augustus) in was begonnen.
Ik heb het boek op donderdag 24 februari 2011
van De Slegte gekocht voor € 1,99.
Wel een grappig boek over een jongen die met een vriendin drie maanden
als rugzaktoerist naar India gaat, maar ook op sommige punten zeer serieus.
Lijkt me een redelijk autobiografisch boek. Ook de verschillende manier van
denken tussen de twee hoofdpersonen uit het boek is goed uitgewerkt.
Zwaarmoedig
Ben een beetje zwaarmoedig sinds ik Li-Xia afgelopen zaterdag bezocht heb.
Ik ben een stuk met haar wezen wandelen. Heel af en toe lukte het me nog om
haar iets in het Nederlands te laten zeggen. Terug op de woning kreeg ik te
horen dat ze een blaasontsteking had. Dat is dan voor de tweede keer, zover
ik weet. Niet erg verwonderlijk als je weet welke steken ze laat vallen in
haar persoonlijke hygiëne. Ook kreeg ik het verzoek voor zomer- en nachtkleding.
Ik hoorde dat ze niet alle kleding aan wilde en ook dat ze moeite had met het
dragen van een nachthemd en dat terwijl ze hier in het begin geen moeite mee
had. Is dit misschien een uiting van onbehagen als gevolg van een vrij onrustige
nieuwe bewoner? Zolang ik Li-Xia al ken, heeft ze eigenlijk nooit speciale
nachtkleding gebruikt. En vooral de laatste jaren is ze erg eenkennig geworden
wat betreft kleding.
Ook werd voorgesteld dat ik haar misschien een keer mee naar huis zou nemen,
naar een vertrouwde omgeving, zo werd gezegd. Ik zie daar zelf heel erg
tegenop, bang dat ze niet meer terug zou willen gaan naar het verpleeghuis. Ik
ben ook bang dat het helemaal niet lukt om hier kleding met haar uit te zoeken
die ze op het verpleeghuis kan dragen omdat het erg moeilijk communiceren is met
haar. Ik ben bang dat ze gewoon overal nee op zal zeggen.
Ik voel weer heel sterk de neiging om haar naar huis te nemen omdat ik het
gevoel heb dat ze toch niet erg gelukkig is op het verpleeghuis. Ik wordt hier
weer erg depressief van en er spoken weer allerlei wilde gedachten door mijn
hoofd. Mijn ogen worden weer regelmatig vochtig als ik hier over nadenk. Dat
ik er nu pas iets over schrijf, zegt ook veel.
Zomerkleding
Ik weet niet waarom ik zo depressief wordt van die vraag voor zomerkleding
voor Li-Xia. Om een of andere durf ik nu niet meer naar Li-Xia toe te gaan
zonder kleding mee te brengen, maar ik durf ook geen kleding uit te zoeken,
bang dat het niet de goede kleding is, of dat Li-Xia er moeilijk over gaat
doen. Ik denk ook dat ik me hopeloos te kort voel schieten naar het personeel
op de woning. Ik heb helemaal niets met kleding, nooit gehad, zie er altijd
heel erg tegenop om nieuwe kleding te gaan kopen, voel me ook zeer onzeker
over welke kleding ik draag, ben ook bang om beoordeelt te worden over mijn
kleding, dus zo'n vraag om wat zomer(- en nacht)kleding mee te brengen, raakt
mij in de kern van mijn onzekerheid, terwijl het voor de meeste vrouwen (en
dus ook die daar werken) helemaal niet zo iets moeilijks is omdat ze veel
meer bezig zijn met kleding kopen en uitzoeken. Het verlamt mij totaal. Ik
weet niet meer wat ik moet doen. Ik loop er voortdurend voor weg. Heb vandaag
niet kunnen werken en ik vrees dat het morgen weer hetzelfde zal zijn.
Maak me blij
Vanochtend het boek Maak me blij, de debuut roman van Karin Giphart
(ISBN:9789038827285) uitgelezen waarin ik gisteren
was begonnen. Ik heb dit boek op Woensdag 14 april 2010
bij De Slegte gekocht voor € 4,99.
Ik heb gisteren ook de DVD bekeken die achter in het boek zit. Die DVD was ook
een van de redenen waarom ik het boek gekocht heb. Wel een grappig boek. Alleen
tegen het eind vond ik het een beetje te snel gaan, wat het verhaal een beetje
ongeloofwaardig maakte.
Bezoek Gerda
Vandaag is mijn zus Gerda langs geweest. Ze was er al 11 uur vanochtend. Ze
had voor Annabel en mij een exemplaar van Bright Dawn, de debuut roman van mijn neefje, Rik Geuze, voorzien
van opdracht en handtekening meegenomen. Eerst de CD gekeken met de foto's
van de reis naar Amerika waar Annabel ook is meegegaan.
Ze is bijna drie uur bezig geweest met het sorteren van de kleren van Li-Xia.
Toen hadden we dus circa tien grote plastic zakken vol met kleding die weg
kon omdat het te klein was of omdat Li-Xia die waarschijnlijk toch nooit mee
zou dragen (zoals jurken en rokken). Om kwart over twee zijn we vertrokken.
Eerst langs de blauwe container bij het Leger des Heils om daar de kleding
te dumpen die we niet meer nodig hadden. Daarna verder naar het verpleeghuis met
een doos en twee kratten vol kleding.
Li-Xia reageerde spontaan toen ze Gerda zag. Die had ze sinds kerst niet meer
gezien. Gerda is meteen bezig gegaan om wat kleding te passen. Toen viel er
nog een krat aan kleding af die ze niet meer paste. Met de hulp van het
personeel hebben we toen een selectie gemaakt van de kleding die we nu laten
merken. We zijn ook nog een half uurtje wezen wandelen en tenslotte hebben we
nog een plakje cake genomen van de cake die Gerda had meegenomen van huis en
die ze op de woning heeft gelaten.
Om half vijf waren we weer thuis. Rond vijf uur ben ik gaan koken: twee
stronkjes broccoli, kipburgers, champignons, rode paprika en twee tomaten.
We hebben gegeten en onder andere gepraat over de goede kwaliteit van
het verpleeghuis. Om kwart over zes is ze weer richting huis gegaan.
Thuis pagina
| Juli 2011
| September 2011
Maandag 8 augustus 2011
Woensdag 17 augustus 2011