|
|
Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30
|
Vanochtend kreeg ik cadeautjes van Annabel en Andy: een kookwekker in de vorm van kip en een fles Abraham 50 jarigen shampoo. Ook heb ik alle kaarten opengemaakt die gisteren al aangekomen waren. Ook al wat felicitaties via internet in ontvangst genomen. De hele dag door ontving ik felicitaties via e-mail, hyves, facebook en twitter.
Op mijn werk werd ik verwelkomt door een slinger van Abraham afbeeldingen aan het plafon, een kaart en een Abraham (koek) gebakken door een collega van mij. Kort na 11 uur heb ik op vlaaien van Multivlaai getracteerd: chocodroom, aardbeienvlaai de luxe en appelnotentaart.
's Middags ben ik weer naar huis gegaan en heb drie overgebleven stukjes meegenomen. Twee daarvan hebben Annabel en ik opgegeten en toen ben ik met het overgebleven stukje naar het verpleeghuis gereden. Li-Xia leek niet echt te begrijpen dat ik jarig was, want ze heeft me niet gefeliciteerd. We hebben nog wel een wandeling gemaakt en in het park nog gespeeld met een knikker die ik had meegenomen. Er is daar een kunstwerk, "De Haakste Haas", dat een soort van knikkerbaan heeft. Er waren ook twee kleine jongetjes en hun moeder die kwamen kijken en meehielpen. Li-Xia praatte lustig verder in het Chinees.
Vandaar naar De Slegte gereden. Daar heb ik het boek Go Black teruggebracht dat ik nu over heb omdat ik via het internet een exemplaar gekocht heb met een werkende DVD. Ze waren erg blij dat ik de DVD van dit exemplaar gerepareerd hebben en ik kreeg 5 euro terug. Nog overwogen om de reproductie van Stanley Kubrick's Napoleon: The Greatest Movie Never Made voor circa 50 euro aan te schaffen.
Buiten kwam ik Annabel tegen waarmee ik afgesproken had. We zijn door gereden naar Camel waar we falafel en donner kebab gegeten hebben.
Om kwart over negen kreeg ik nog bezoek van een echtpaar dat we via de kerk kennen. Ze brachten een bloemetje mee en deden Annabel en mij ook het aanbod om een keer bij hen te komen eten. Ze zijn een half uurtje gebleven. Rond acht uur werd ik gebeld door Bert die ook nog even langs wilde komen. Hij kwam ook nog even langs en gaf me het boek Het Geheugen Paleis van Joshua Foer.
Omdat Annabel een dyslexieverklaring heeft, mag ze tijdens examentoetsen gebruikmaken van een laptop voor het maken van de toetsen. Omdat de school zelf geen laptop beschikbaar had gesteld, mag ze gebruikmaken van haar eigen laptop. Het is de bedoeling dat na afloop de toets wordt ingeleverd op een verder lege USB-stick. Wij moeten deze USB-sticks aanleveren, één per vak waar ze gebruik wil maken van haar laptop.
Op de betreffend dag van de Nederlandse toets had ze tijdens een zelfstudie-uur een document met moeilijke woorden uitgebreid en om deze over te zetten op een PC van school (om het af te drukken) had ze het document even op haar USB-stick gezet. Nadat ze dit gedaan had, moest ze plotseling de betreffende PC in opdracht van een begeleider verlaten en is ze de betreffende USB-stick vergeten. In een later uur werd ze hier door de begeleider op gewezen en heeft ze de USB-stick meegenomen en er helemaal niet meer bij stil gestaan dat het document er nog op stond.
Die USB-stick heeft ze toen meegenomen naar de examentoets. Door allerlei omstandigheden duurde het 20 minuten na aanvang van de toets voordat deze daadwerkelijk kon beginnen. Dit had er onder andere mee te maken dat er leerlingen waren die bleven praten, ook nadat er op gewezen was dat ze stil moesten zijn, (het was voor vele de eerste examentoets) en ook omdat de toets niet in groot lettertype beschikbaar was voor leerlingen die daar op grond van een dyslexieverklaring gebruik van wilde maken. Door dit alles was Annabel nogal gestrest geraakt. Ze had alvast haar USB-stick in haar laptop gedaan. Dit werd kort nadat de toets daadwerkelijk was begonnen opgemerkt door haar docente Nederlands en deze heeft toen de USB-stick ingenomen. Later kwam ze weer terug met de USB-stick met de vraag of deze door een andere jongen gebruikt kon worden omdat deze zijn USB-stick vergeten was. Op dat moment realiseerde ze zich plotseling dat ze het document niet verwijderd had en heeft dat toen ook onmiddellijk gemeld bij haar docente Nederlands.
De school heeft toen op basis van het feit dat het document op de USB-stick stond geoordeeld dat ze de regels van het examenreglement heeft overtreden wat betreft fraude. In het betreffende reglement wordt fraude omschreven als: "het op arglistige wijze geven van een onjuiste voorstelling van zaken, in eigen of andermans belang, door vervalsing van administratie of ontduiking van de voorschriften." Artikel B2.10: Maatregelen bij fraude, punt 1 zegt: "Wanneer een kandidaat tijdens een Schoolexamen fraudeert, zich aan onregelmatigheden schuldig maakt of zich anderszins niet gedraagt zoals redelijkerwijs van hem verwacht mag worden (bijv. ongeoorloofde middelen toepast, bij zich draagt of in de toetsruimte binnenbrengt), dan is de afdelingsleider bevoegd om, nadat hij de docent-examinator en de kandidaat heeft gehoord, in overleg met de afdelingscoördinatoren passende maatregelen te nemen. Van deze maatregelen krijgen de kandidaat en/of ouders of verzorgers schriftelijk bericht."
Het staat buiten kijf dat Annabel op basis van een strikte interpretatie van het reglement gefraudeerd heeft, omdat ze een USB-stick heeft meegenomen waarop een woordenlijst met moeilijke woorden stond die onderdeel uit maakte van de getoetste stof. Het is echter ook evident dat Annabel geen fraude heeft gepleegd volgens de definitie gegeven in dat zelfde reglement. Inderdaad, ze heeft de voorschriften overtreden, maar niet om op arglistige wijze een onjuiste voorstelling van zaken te geven. Nee, op het moment dat ze zich bewust werd dat ze de voorschriften overtreden had, heeft ze dit onmiddellijk en uit eigen beweging gemeld. Als ze niets had gezegd, had ze waarschijnlijk gewoon het document kunnen verwijderen op het moment dat ze document met haar toetsantwoorden op de betreffende USB-stick had geplaatst en zelfs als ze dat niet had gedaan was het mogelijk niet opgemerkt door betreffende docente, of had niet aangetoond kunnen worden dat het document van haar afkomstig was geweest omdat het ook door de andere jongen er op gezet had kunnen zijn.
Anderhalve week geleden is Annabel op de hoogte gesteld van de maatregel en wij hadden daarvan nog geen schriftelijk bericht ontvangen. Nadat ik hen er vanochtend op gewezen heb dat wij dit niet ontvangen hadden (ze hadden dat niet noodzakelijk geacht) krijgen we dit nu als nog. (Feitelijk heeft de school zich dus ook niet gehouden aan haar eigen reglement.) De afdelingsleider gelooft de lezing van Annabel dat er geen opzet in het spel is geweest, toch blijft hij bij zijn beslissing om haar een één te geven enkel en alleen omdat ze de regels heeft overtreden. Hij had ook andere maatregelen kunnen geven, zoals het geven van een officiële waarschuwing of het ongeldig verklaren van de toets en haar de kans te geven deze vrijelijk te herkansen.
Het ergste vind ik nog wel dat Annabel in haar gevoel van rechtvaardigheid gekwetst is en daarover zeer gefrustreerd geraakt is. Zij heeft het gevoel dat ze nu gestraft wordt voor haar eerlijkheid.
Woensdag 16 november 2011Li-Xia was in een goed bui. Het personeel vertelde me dat ze weer erg opgeknapt was nadat ze de afgelopen weken vaak in een slechte bui was geweest vanwege een blaasontsteking die ze had. Voordat we konden gaan wandelen, moest ik haar helpen met het aandoen van de jas, wat enige moeite kostte, en het aandoen van haar handschoenen, wat moeilijk ging omdat ze totaal niet meewerkte. Buiten gekomen heb ik haar ook mijn muts opgedaan. We hebben ruim een half uur gewandeld. Onderweg heb ik nog een foto van haar bij de Haakse Haas gemaakt. In de tweede helft van de wandeling hield vertelde ze weer heel enthousiast allerlei verhalen in het Chinees. Ik geniet van alle gezichtsuitdrukkingen die ze er bij maakt.
Terug op de woning een poging gewaagd om naar haar moeder in China te bellen. De eerste keer kreeg ik een man aan de lijn waarvan ik de stem niet herkende. Ik heb toen maar de telefoon aan Li-Xia gegeven en die heeft toen een minuut of vier met hem gepraat, maar ik had wel het idee dat het gesprek nergens over ging en dat er over en weer verwarring was. Toen we de tweede keer belde, kreeg ik wel de moeder van Li-Xia aan de lijn. Ik vermoed dat we de eerste keer verkeerd verbonden waren. De telefoon die we gebruiken laat niet het nummer zien wat je intypt bij de 0900-9502 dienst die wij gebruiken. Li-Xia heeft circa 10 minuten gepraat met haar moeder. Nadat ik nog even de kiezen van Li-Xia geragd hebt, ben ik er weer vandoor gegaan.
Onderweg naar de stad, realiseerde ik me dat ik mijn fietstas bij Li-Xia had laten liggen. Nog even bij Boekenvoordeel en De Slegte gesnuffeld. Bij De Slegte zag ik het boekje "Brieven aan Olga" van Jan Wolkers liggen, dat ik misschien wel ga kopen.
Het plastic afval wordt niet aan huis opgehaald, maar dient gebracht te worden naar grote oranje containers die hier en daar bij winkelcentra's in de wijk staan opgesteld. Zelf verzamel ik het plastic afval thuis in een grote prullenbak en wanneer die vol is gooi ik die leeg in een grote plastic tas. Deze gooi ik dan weer leeg in de container. Vanochtend voor de tweede keer per ongeluk deze grote plastic tas in de container laten vallen. Nu moet ik dus weer op zoek naar een geschikte grote plastic tas. En daar baal ik een beetje van. Als alternatief zouden ik het plastic ook in kleinere plastic tassen kunnen doen en deze dan weggooien, maar tegenwoordig krijgen we per week niet meer zoveel plastic tassen of zijn ze niet stevig genoeg. Een groot probleem is vooral dat er erg veel lucht in het plastic afval zit, omdat een deel van het plastic afval uit 'stevige' verpakking bestaan die zich niet makkelijk laten opvouwen. Een plastic versnipperaar zou wellicht uitkomst bieden, want dan wordt het volume kleiner en handzamer.
Om half elf een afspraak met de andere partners van jong dementerende. We waren maar met een paar en zijn op de kamer van de maatschappelijk werkende gaan zitten. Aan het eind kwamen we er toevallig op dat veel van de post van Li-Xia nu steeds via het verpleeghuis komt. De maatschappelijk werkende legde uit ik ook een briefadres kon opgeven bij de gemeente en dat dan de post weer direct bij mij thuis zou komen.
In de stad nog even langs de MediaMarkt voor een HDMI kabeltje, de AH voor drie repen "Extra Noir" 78% cocoa, en bij De Slegte langs. Daar om 12:59 het boek Brieven aan Olga van Jan Wolkers, ISBN:9789023455141, gekocht voor 9,95.
Toen naar het stadskantoor voor de adreswijziging. Ik was snel aan de beurt want het was rustig. Toen ik uitlegde wat ik wilde, moest de vrouw achter de balie eerst een grote klapper er bij halen om te kijken wat ze precies moest doen. Ik moest een adreswijzigingsformulier invullen en daarop briefadres aankruisen. Zij ging even bij haar superieur wat vragen, want officieel kan het doorgeven van een briefadres alleen via de persoon zelf of via een machtiging gedaan worden, maar een machtiging kan Li-Xia natuurlijk niet meer geven. Gelukkig had ik alle gegevens (inclusief postcode van het verpleeghuis) in mijn agenda staan en kon ze de gegevens meteen doorvoeren. Alles bij elkaar iets van 25 minuten aan de balie gestaan.