Zo Ma Di Wo Do Vr Za
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
|
Intratuin
Vandaag zijn we met Li-Xia naar de Intratuin in Enschede geweest. Er zijn een
aantal vrouwen die Li-Xia om de week bezoeken op het verpleeghuis. Een van hen,
Gerdien, had het plan opgevat om eens met z'n allen naar Intratuin te gaan.
Zij had Li-Xia vandaag opgehaald en naar Intratuin meegenomen. Cornelise en
Fien waren ook gekomen. Annabel ging met mij mee en Li-Xia reageerde
enthousiast toen ze Annabel zag. We zijn door Intratuin gewandeld waar al
veel aandacht aan kerst wordt besteed. Er waren enkele tafels met miniatuur
werelden waarvan je de onderdelen kon kopen. Erg leuk, met allemaal lichtjes
en bewegende dingen, maar ook wel vrij prijzig. In die dierenafdeling vonden
we een ons onbekend knaag dier met lange snorharen. Navraag leerde ons dat
het een Chinchilla was.
We zijn ook nog koffie en thee gaan drinken met een speculaasgebakje er bij.
En voor Annabel wat patat en een kroket want die had nog niet gegeten. Li-Xia
at haar speculaasgebak met haar vingers. Ook had ze moeite met het drinken
van appelsap uit een cola-glas. Nadat we het overgeschonken hadden in mijn
theekopje (glas), lukte het haar wel. Daarna hebben de andere nog een
kerstster met eenvoudige pot voor Li-Xia op haar kamer gekocht. Gerdien vond
dat Li-Xia wat moeilijker ging lopen. Je moet haar soms aan de hand meenemen
om het tempo er in te houden, heb ik gemerkt. Tenslotte hebben Annabel en ik
Li-Xia weer teruggebracht naar het verpleeghuis.
Brieven aan Olga
Vandaag het boek Brieven aan Olga met brieven van Jan Wolkers en
kommentaar van Onno Blom,
ISBN:9789023455141, uitgelezen waarin ik op
donderdag 16 november begonnen nadat ik het om 12:59 gekocht had bij De Slegte voor
€9,99. Interessant om te lezen, zeker ook vanwegen het omlijstende
kommentaar van Onno Blom, die ook Annemarie Nauta geïnterviewd heeft
en delen van haar brieven aan Wolkers (met toestemming) heeft opgenomen.
Wolkers heeft zijn brieven getypt op een typemachine die hij kort voor
zijn verblijf in Parijs had aangeschaft. In het boek is ook een transliteratie
opgenomen van de getypte brieven, maar die heb ik niet gelezen, behalve dan
voor die paar keren dat Wolkers met pen nog wat bij zijn brieven had
geschreven.
Alle punten en meer
Gisteren de brief gekregen van de Commissie van Beroep van Stichting Carmelcollege met daarin de toelichting van hun besluit
om onze bezwaren tegen de
maatregel van de afdelingsleider om Annabel een één toe
te kennen voor een toets Nederlands (vanwege een bestand op een USB-stick)
gegrond te verklaren. De commissie heeft ons op alle punten in het gelijk
gesteld. De maatregel was disproportioneel en de school (de afdelingsleider
in het bijzonder) heeft de procedure zoals vastgelegd in het
eindexamenreglement niet correct gevolgd en zijn maatregel was derhalve
niet bevoegd. De commissie wees verder op nog een aantal fouten die er
gemaakt zijn in de procedure en heeft de school er op gewezen dat het
examenreglement op een aantal punten afwijkt van de wettelijke bepalingen
en suggesties gedaan voor verbetering. Een afschrift van de brief is ook
gestuurd naar de voorzitter Centrale Directie Bonhoeffer College en
Inspectie van het Onderwijs.
Spiegels
Het lijkt erop alsof Li-Xia grote moeite heeft om spiegels te begrijpen.
Vorig jaar was werd ze soms al in de war gebracht door spiegels,
maar nu staat ze soms voor een spiegel en lijkt helemaal niet meer te
begrijpen dat ze naar haar eigen spiegelbeeld staat te kijken. Vooral als
ik naast haar kom staan is de verwarring groot, want dan ziet ze ook mij
in de spiegel. Ze lijkt zichzelf nog wel te herkennen op foto's en soms
ook in de spiegel als ik haar er op wijs. Vanmiddag stond ze voor de
spiegel in haar kamer in het Chinees te praten. De spiegelwand achter
in de lift zorg ook voor hilariteit.
Gevaarlijk kruispunt
Vlak bij ons kantoor is een gevaarlijk kruispunt waar gemiddeld eens per
jaar een ongeluk gebeurt (tijdens kantooruren) en waar vrijwel iedere
week een bijna ongeluk gebeurt. Het voornaamste probleem het verkeer wat
uit een tunnel komt voorrang heeft en dat dit verkeer zich als gevolg van
de kromming van het wegdek niet altijd zichtbaar is voor het verkeer wat
voorrang moet verleden. Zie hier het zicht op de tunnel vanuit het verkeer dat voorrang moet
verlenen. Merk op dat de camera waarmee deze foto is gemaakt boven op
het dak van de auto staat en dat het zicht vanuit de bestuurderspositie
nog slechter is. Wat zeker ook meespeelt, zo merkte een collega van mij
op, is dat het niet meteen duidelijk is dat er zich een dode vlek in de
tunnel bevind. Het is ook een keer gebeurd dat iemand een ongeluk maakte
doordat hij wel naar links de tunnel in keek, maar een auto van rechts
over het hoofd zag.
Ik heb daarom bij de gemeente gesuggereerd om de voorrang te wijzigen.
Gisteren kreeg ik daarop het volgende antwoord:
Geachte heer/mevrouw,
Naar aanleiding van het door u naar voren gebrachte verkeersprobleem dat
door de verkeersspreekuurcommissie is behandeld, wordt hier een korte
samenvatting van het probleem en ons antwoord daarop gegeven:
Probleem: Bijna dagelijks worden wij opgeschikt door
piepende banden van auto's die plotseling remmen op het kruispunt
Colosseum en Pantheon. Dit heeft er mee te maken dat veel verkeer
richting Grolsch Veste en Cinestar, zich niet houdt aan het stopbord
dat geplaatst is en door een gebrek aan overzicht geen voorrang
verleend aan verkeer wat vanuit de tunnel komt. Het lijkt er op alsof
dit verkeer vaak ook harder rijdt dan de toegestane snelheid.
Gemiddeld eens per jaar treed er op dit kruispunt een ongeluk op.
Staand op het kruispunt is er een punt waar het verkeer vanuit de
tunnel niet goed zichtbaar is als gevolg van de kromming van het wegdek.
Verzoek: Ik denk zelf dat de beste (en goedkoopste)
oplossing van alle problemen is om de voorrangsrichting van het
kruispunt te veranderen. Hierdoor heeft het verkeer dat vanuit Pantheon
de tunnel in wil altijd voorrang en moet verkeer vanuit de tunnel
voorrang verlenen. Dit verkeer zal dan met een lagere snelheid het
kruispunt naderen.
Antwoord: Om de voorrang op de kruispunt Colosseum en
Pantheon te bepalen is gekeken naar de diverse verkeersstromen. De
drukste en meest logische verkeersstroom heeft in deze voorrang
gekregen. Het omdraaien van de voorrang zou dan afbreuk doen aan
de wegenstructuur in deze omgeving en zal tot meer ergernissen
kunnen leiden. Wij zien dan ook geen aanleiding - ondanks dat het
verkeer wat uit de tunnel komt soms niet geheel zichtbaar is - om
de voorrang om te draaien.
Actie: Geen actie VSU.[/i]
De grootste verkeersstroom op dit kruispunt bestaat inderdaad uit
verkeer dat gebruik maakt van de tunnel (in Colosseum). Ongeveer
de helft van het verkeer gaat rechtdoor en de andere helft gaat
richting Pantheon. Op basis hiervan kun je concluderen dat een
kwart van het verkeer dat de kruising nadert, moet afremmen
(stoppen zelfs, vanwege het stopbord). Wanneer de voorrangsrichting
aangepast wordt is het zo dat drie kwart van het verkeer moet
afremmen om voorrang te verlenen. Dus in dat opzicht neemt de
doorstroming af en de ergernis toe. Maar hoe zit het dan met de
ergernis veroorzaakt door de vele (bijna) ongelukken? En wat te
denken aan materiële en lichamelijke schade die veroorzaakt
wordt door de ongelukken? Ik dacht dat veiligheid altijd ging voor
gemak, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Vandaag het boek Getallen zijn je beste vrienden: Ontboezemingen van
een nerd van uitgelezen waarin ik op 27 oktober
was begonnen, de dag dat ik het bij iemand hier in Enschede overkocht
(via Marktplaats). Het begint als zoveel populair boeken over complexe
wiskunde problemen redelijk simpel, maar in de latere hoofdstukken wordt
het soms toch weer redelijk ingewikkeld. Ik heb niet alles tot in detail
begrepen, maar ik heb wel het gevoel dat ik het zou kunnen als er wat
meer op zou studeren. Een van de kern onderwerpen van het boekje is
de groep E8,
de meeste complexe uitzonderlijke enkelvoudige Lie-groep.
Koffiedrinken na de dienst
Vandaag was Li-Xia bij het koffiedrinken na de kerkdienst. Iemand
had haar opgehaald om hierbij aanwezig te zijn. Li-Xia reageerde
steeds met een brede glimlach wanneer ze weer iemand herkende. Het
is bijna een jaar geleden dat ze voor het laatst naar de kerk
geweest is. Verschillende mensen merkte op dat ze er 'gezond' uit
zag, wijzend op haar iets rondere wangen. Natuurlijk was ze niet
echt in staat om een gesprek aan te gaan, maar ze heeft er wel van
genoten.
Vanmiddag nog even wezen kijken bij boekhandel
Broekhuis. Eerst de tentoonstelling van Rudy Klomp (schiderijen) en Ans van Berkum (tekeningen) bekeken. Ik vond
de tekeningen, een soort droedels, van Van Berkum minstens netzo interessant
als de schilderijen van Klomp. Om 13:46 heb ik Moleskine Daily Diary/Planner 2012 (ISBN 9788862937306) voor € 15.95
gekocht. Thuis ontdekte ik dat ik weer een soft-cover uitvoering gekocht had,
terwijl ik een hard-cover dacht te hebben gekocht. In de winkel constateerde
ik dat de hard-cover versie met adressenboekje iets dikker was dan de uitvoering
met "Adhesive Labels". Ik heb waarschijnlijk niet door gehad dat die laatste
uitvoering een soft-cover versie. Maar goed, de agenda van 2011 ziet er na een
jaar ook nog goed uit, dus ik denk dat ik deze maar ga houden. Ik denk niet dat
ik gebruik zal gaan maken van de stickertjes. Ik gebruik deze agenda's voornamelijk
als dagboeken waarin ik bijhoudt wat ik door de dag
doe aan activiteiten.
Stil, maar blij
Vanochtend met Li-Xia gaan wandelen. We hebben het gebruikelijke rondje
gewandeld door het Ecopark en ook nog even geknikkerd op de Haakse Haas. Het viel me op de Li-Xia erg stil was. Eigenlijk heeft
ze helemaal niets uit zichzelf gezegd, dit terwijl ze twee maanden
geleden soms aan een stuk door aan het vertellen was. Ik weet natuurlijk
niet of dit iets tijdelijks is, maar het lijkt er wel op dat ze de
laatste weken steeds stiller is geworden. Toenemende passiviteit en
introversie passen echter wel goed in het voortschrijdende dementieproces,
dus ik vrees dat het blijvend is. Toen ik haar onderweg vroeg of ze blij
was, reageerde ze bevestigend met een brede glimlach op haar gezicht. Ze
maakte verder ook een heel tevreden indruk. Wellicht dat ze zich niet
meer zo stoort aan het afwijkende gedrag van haar medebewoners. Dat kan
ook een reden zijn dat ze minder te vertellen heeft, want ik had het
gevoel dat veel van haar verhalen (in het Chinees) daarover gingen.
Onderweg struikelde ze bijna twee keer. Een keer over een tak en een
keer toen ze de stoep afstapte bij het oversteken. Op de trap lijkt
ze ook onzekerder.
Thuis pagina
| November 2011
| Januari 2012
